مهم‌ترين اين مشكلات عدم تامين بودجه‌هاي مصوب از سوی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامي است. در حالی‌که فعاليت انجمن‌ها تنها با تامين به‌موقع و به‌اندازه بودجه‌ها امكان‌پذير خواهد بود. بهزاد اژدري رئیس انجمن سفال و سرامیک در اين باره به «مغرب» مي‌گويد: « فعاليت انجمن سفال و سرامیک مانند ساير انجمن‌هاي تجسمي و هنري كشور زير نظر «وزارت فرهنگ و ارشاداسلامي است و در واقع مجوز تاسيس خود را از آن نهاد کسب کرده است. در واقع متولي انجمن‌هاي هنري وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامي‌ست و تمامي فعاليت‌هاي آن انجمن با هماهنگي و نظارت این نهاد صورت مي‌گيرد. انجمن سفال و سرامیک مانند بسياري از انجمن‌ها فاقد مكانی برای اسكان است. اين يعني نداشتن اولين شرط براي فعاليت و حضور فرهنگي! این‌که چرا وزارت ارشاد در مورد تامين بودجه براي فعاليت و حتي كمتر از آن تامين مكاني براي اسكان انجمن‌ها كوتاهي مي‌كند، جای تأمل دارد»
اژدری اضافه می‌کند: «تامین مكانی شایسته يك انجمن تخصصي با فعالیتی در سطح ملي، پديده‌اي نيست كه از عهده هنرمندان برآيد. همچنين بودجه‌هاي لازم برای فعاليت‌هايي همچون برگزاري ورک‌شاپ‌ها، نمايشگاه‌ها، تحقيقات، آموزش، برنامه‌هاي فرهنگي و هنري فراتر از حد توان فردی هنرمندان است و وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامي بايد درباره اين موضوع چاره انديشي كند. نزدیک به 2 سال است كه هيچ كمك هزينه‌ای از سوي «وزارت‌ارشاد» به «انجمن سفال و سرامیک» پرداخت نشده‌است. اين در حالي است كه موافقت مسئولين وقت از امضاي زیر نامه‌ها و درخواست‌ها پیداست. تنها می‌توان گفت؛ عدم تامين بودجه و حمايت يعني مرگ حضور و فعاليت! »
او توضیح می‌دهد: «وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامي به عنوان متولي اصلي مقوله فرهنگ و هنر و نيز سازمان ميراث فرهنگي و معاونت صنايع دستي به عنوان دو نهاد مرتبط با هنر سفال و سراميك، وظيفه اصلي حمايت و پشتيباني از انجمن هنرمندان سفالگر را به عهده دارند، اما از انجمن سفال و سرامیک حمایت نمی‌کنند. در حالی‌كه سازمان فرهنگي هنري شهرداري تهران و سازمان زيباسازي با تعلق خاطر بيشتري دغدغه همكاري با انجمن‌هاي هنري و فرهنگي را دارند. تعامل با سفالگران و سفارش آثار سفال به آنان، برگزاري همايش و يا نمايشگاه، تاسيس خانه سفال در فرهنگسراي رازي که زير مجموعه «سازمان فرهنگي هنري شهرداري تهران» است، شاهدی بر این مدعاست.
اين در حالي است كه پس از یک سال «مركز هنرهاي تجسمي» به عنوان متولی برگزاری دوسالانه‌هاي تجسمي هنوز به تعهدات مالی و معنوی «دوسالانه دهم سفال» عمل نكرده‌است. عدم پرداخت هزينه اجرایي دوسالانه و بدهي‌های آن چاپ نشدن كتاب دو سالانه و EBOOK آن، که بارها و بارها آنها را به صورت شفاهي اطلاع رساني كرديم حتي نامه نوشتيم اما دريغ از اقدام. وعده‌های پی در پی و بي نتيجه، و در نهایت شنیدن یک پاسخ هميشگي؛ «منتظر بودجه هستيم!» سال به پايان مي‌رسد، اما بودجه‌ای به دست انجمن‌ها نمي‌رسد. گويي مسئولان به دليل گرفتاري‌شان از ياد مي‌برند كه فرصت‌ها براي از دست رفتن از كسي اجازه نمي‌گيرند.»
رئیس انجمن سفال و سرامیک در انتها خاطرنشان می‌کند:«اميدوار کردن جامعه هنري به قول و قرارهاي اميدبخش و عمل نكردن به آنها نه تنها ثمر بخش نيست بلكه مايوس كننده و تنها به بلندتر شدن ديوار بي‌اعتمادي مي‌انجامد و در پی هر خلف وعده يك راه هموار، ناهموار مي‌شود. بدترين آسيب اين اتفاق سرخوردگي شديد جامعه فرهنگي و هنري كشور است و نتيجه نهايي آن تحميل آسيب‌هاي جبران ناپذير فرهنگي در سطح كلان.
با توجه به مصوبات و بودجه فرهنگی، نتيجه‌اي جز اين نمي‌توان گرفت که براي متولیان فرهنگی كشور مقوله فرهنگ و هنر تنها موضوعی تزئيني برای حيات بشري است. حذف قانون خريد آثار هنري از محل يك دهم درصد بودجه‌هاي عمراني کشور از شواهد این ادعاست»
