با نگاهی به شهر تهران متوجه می شویم که این شهر به رغم آنکه روزانه با تبلیغات گسترده رسانه ای درباره مادر شهر مدرن ایران بمباران شده و صدها پل، بزرگراه و جاده و برج در آن ساخته میشود در بافت شهری طبقه متوسط دچار آسیب ها و اختلال های اساسی است.
در معماری بخش مرکزی تا جنوب تهران هجوم آپارتمان سازی های غیر اصولی و تخریب بافت قدیم آنقدر فراگیر است که زشتی معماری از در و دیوار «شهر دود» می بارد؛ حال اگر به داخل این خانه ها و آپارتمان ها وارد شویم با مشکلات عدیده ای مواجه می شویم که بخش اعظم آن به ناکارامدی سیستم های مدرن در معماری نیمه سنتی ایرانی البته به معنای تخریبی برمی گردد.
از دیگر سو قشر متوسط جامعه، قشر کتابخوان جامعه هستند که برای معیشت خود با مشکلاتی چون اجاره نشینی و اسباب کشی در آپارتمان های غیر اصولی مواجه اند؛ حال خوب است تا بر این اساس به سیستم جابه جایی و انتقال کتاب ها در اسباب کشی ها و نیز پیشنهاداتی که می تواند در این راستا وجود داشته باشد بپردازیم.
به طور کل انتقال کتاب ها از خانه ای به خانه دیگر حتی دشوارتر از انتقال سایر وسایل است به این دلیل که اساسا در بحث جابه جایی کتاب ها باید شیوه ای در پیش گرفت تا کمترین آسیب به آنها وجود داشته باشد، همچنین جابه جایی آنها باید به گونه ای باشد که موجب ناراحتی جسمانی ناقلان نشود؛ برخی از اهالی قلم و مطالعه نیز در جابه جایی کتاب ها به ترتیب موضوعی یا نظم چیدمانی در قفسه ها قائلند و مایل نیستند با قرار دادن نا مناسب آنها در جعبه و کارتن، کتاب هایشان برهم ریخته شود.
متاسفانه در نقل و انتقالات کتاب بین ساختمان ها و آپارتمان های مسکونی کمترین تدبیری برای این جابه جایی اندیشیده نشده و همواره تعدادی از کتاب ها در معرض تلفات و آسیب های این جابه جایی ها هستند.
قرار دادن کتاب ها در جعبه های مقوایی یا به عبارتی کارتن های بزرگ موجب آسیب های جسمانی برای کسانی است که آنها را برداشته و حمل می کنند، وانگهی اندازه این جعبه ها و کیفیت آنها بسیار مهم است چراکه بزرگی و کم استحکامی آن موجب پارگی جعبه مخصوصا در انتقال آنها به طبقات بالای ساختمان است و کوچکی جعبه ها موجب کثرت و تعدد آنها برای کسانی که کتاب های زیادی دارند که در نوع خود هر دوی این موارد مشکل زاست، نیز یافتن کارتن هایی که مناسب باشد اعم از کارتن میوه هایی چون موز و نه کارتن شوینده ها و پفک ها خود به گشت و گذار در مغازه ها و چانه زنی با فروشندگان نیاز دارد.
از سوی دیگر دست و پاگیرترین اجسامی که اگر در جعبه یا قفسه نباشند موجب ناراحتی و بهم ریختگی محیط می شوند پس از لباس ها کتاب ها هستند و باید هرچه زودتر با بسته بندی به آنها نظم داده شود.
راهکارهای زیاد و خلاقانه ای به ذهن کسانی که هم کتاب های زیادی دارند و هم خانه به دوش و مستاجرند می رسد حال به تشریح یکی از این راهکارها می پردازیم؛
در همه پلاستیک فروشی های سطح شهر، پلاستیک ها یا مشماهایی وجود دارد که در به «پلاستیک جباب دار» معروف است؛ کاربرد این پلاستیک ها را مخصوصا درباره ظروف شکستنی و اجسام آسیب پذیر به خوبی دیده ایم.
این پلاستیک ها که در متراژهای مختلف در بازار وجود دارند می توانند بهترین راه حل در بسته بندی کتاب ها چه به لحاظ موضوعی و ترتیبی و چه به لحاظ اندازه و استحکام باشند؛ کافی است تا دو لایه از این پلاستیک را به گونه ای که لایه خارجی سطح صاف پلاستیک باشد و سطوح حبوب دار در داخل این بسته بندی قرار گیرند ایجاد نموده و کتاب ها را تا ارتفاع ۷۰ سانت بلکه ۱۰۰ سانتی متر به وسیله این پلاستیک ها کادو پیچ نمایید.
توجه داشته باشید برای بسته بندی به این شیوه لازم از از چسب های سلفونی شیشه ای پهن استفاده شود تا استحکام آن بالاتر رود. این شیوه بسته بندی به گونه ایست که اگر یک بسته از این کتاب ها از طبقه چهارم یک ساختمان به پایین پرتاب شود کتاب ها آسیب نخواهند دید.
علاوه بر آن می توان کتاب ها را با چنین بسته بندی تا چند طبقه روی هم چید و اگر به مدت طولانی در یک مکان قرار گیرند در معرض آلودگی هوا یا رطوبت هیچ آسیبی نخواهند دید.
این بسته بندی که هم به لحاظ اقتصادی به صرفه تر است و هم پس از اسباب کشی مستاجران را با هجمه کارتن های خالی دور ریختنی مواجه نمی کند به سهولت و تنها با یک قیچی قابل باز شدن و سپس کاربری از پلاستیک ها در کف کابینت ها یا محیط های دیگر و یا جمع شدن در یک پلاستیک کوچک است که چنانچه در سطل های زباله های پلاستیکی انداخته شود قابل بازیافت است.
مستاجران می توانند برای جابه جایی کتاب هایشان خلاقیت های دیگری پیشه کنند و هرگز در جریان جابه جایی کتاب ها با مشکل مواجه نباشند.
مریم خاکیان
