در بخشی از مقدمه کتاب «سفر به قله‌ها» درباره گزارش‌نویسی جنگی در ایران آمده است: «اوج گزارش نویسی جنگ در عملیات کربلای ۵ ظاهر شد. شکوه این عملیات که از آن به عنوان کوره ذوب ارتش عراق یاد شد، موجب گردید تا نویسندگان و گزارشگران رسانه‌ها با ولع بیشتری کلمات را به کام صفحات بکشند. اما آنچه بیش از هر چیز گزارش‌های این عملیات را خواندنی‌تر می‌کرد، ادبیاتی بود که قبل از آن فاصله زیادی با گزارش نویسی داشت. با برچیده شدن این فاصله شیوه گزارش نویسی در عملیات و الفجر ۱۰ به نوعی پختگی رسید که ضمن حفظ بار ادبی خود توانست به مرز‌های ادبیات داستانی نیز وارد شود، مرز‌هایی که به اعتقاد بعضی محل جولان گزارشگر است.»
در این کتاب، گزارش «حلبچه» نوشته هدایت‌الله بهبودی روایتی درباره بیست‌وپنجم تا سی‌ام اسفند ماه سال ۱۳۶۶ است که تا کمپ مجروحان شیمیایی پیش می‌رود. گزارش «سفر به قله‌ها» نیز نوشته هدایت‌الله بهبودی است و از بازدید خبرنگاران داخلی و خارجی ازمناطق آزاد شده توسط رزمندگان ایرانی حکایت دارد.
یاسر هشترودی در گزارش «کردستان عراق، حکایت ناگفته‌ها» از حضور ۱۴ خبرنگار، عکاس و فیلمبردار در کردستان عراق نوشته و ۲ گزارش پایانی کتاب «سفر به قله‌ها» با عنوان‌های «خاکریز‌های ایمان» و «بهار در آبان» از مرتضی سرهنگی‌اند.
