علی الفت کارگردان مستند «زندگی در ثانیه صفر» در توضیح این مستند عنوان کرد: این فیلم روایتی از جانبازان اعصاب و روان و مشکلات آنها و خانوادههایشان بعد از گذشت دو دهه از جنگ است.
وی افزود: ما در این مستند با جانبازان مختلفی صحبت کردیم و وضعیت جانبازان اعصاب و روان در آسایشگاههای اعصاب و روان را بررسی کردیم البته در شهر تهران مراکز اعصاب و روان مخصوص جانبازان وجود دارد اما در شهرستانها اینها با بیماران روانی نگهداری میشوند که به لحاظ روحی دچار مشکل میشوند.
الفت تأکید کرد: در رابطه با جانبازان هر چقدر کار کنیم دینمان را ادا نکردیم.سینمای مستند دین خود را نه به حوزه دفاع مقدس و نه به انقلاب اسلامی ادا نکرده است که جا داشت در این باره بیش از این کار شود و ارگانهای مختلف نیز حمایتهای بیشتری انجام دهند.
این مستندساز در ادامه یادآور شد: چرا فیلمسازی که سمت بحث جانبازان میرود اینقدر اذیت میشود که از ساخت کار بعدی خود پشیمان شود. ما برای ساخت این مستند از طریق خود جانبازان علاقمند فیلم پیگیر شدیم و کار را تولید کردیم.
الفت ادامه داد: در روند تولید این اثر اینقدر اذیت شدم که گفتم دیگر در حوزه دفاع مقدس وارد نمیشوم.
وی در ادامه با اشاره به همکاری و حمایت دستگاههای ذیربط با تولید آثار در حوزه دفاع مقدس و علیالخصوص جانبازان تأکید کرد: همکاری هم باید از سمت مستندسازان صورت بگیرد و هم از طرف ارگانهای ایثارگران که اهمیت بیشتری به این موضوع بدهند.
الفت با اشاره به مراحل تولید مستند «زندگی در ثانیه صفر» خاطر نشان کرد: کار پیش تولید این مستند ۶ ماه تا یک سال طول کشید و خود تولید فیلم ۳ ماه به طول انجامید چون علاوه بر مصاحبهها و ورود به حیطه آسایشگاههای روانی جانبازان برای اخذ مجوز طول کشید.
وی افزود: ما بر اساس تحقیقات در مورد جانبازان کار کردیم و این نکته جالب بود که قبل از ما ۲ یا ۳ اثر در رابطه با جانبازان ساخته شده بود که یکی از فیلمها به نمایش عمومی درآمد.
الفت تأکید کرد: ما به خاطر اینکه جانبازان اعصاب و روان که درد و رنجشان قابل بازگو کردن نیست این سوژه را انتخاب کردیم چرا که جانبازان اعصاب و روان مظلوم هستند و حتی بنیاد شهید نیز این عزیزان را درک نمیکند.
وی در پایان خاطر نشان کرد: من از فیلمسازان عزیزمان درخواست میکنم به سمت جانبازان اعصاب و روان بروند و مسئولین نیز در این راه با سعه صدر بیشتری با فیلمسازان برخورد کنند.