سهراب پورناظری در رابطه با ارکستر نوازی در ایران گفت: سازهای ایرانی مانند تار، کمانچه، سنتور و ... برای ارکسترنوازی طراحی و ساخته نشده‌است.

به گزارش خبرنگار موسیقی هنرنیوز سهراب پورناظری ضمن ابراز خوشحالی از اینکه بعد از کنسرت برنامه نقد و بررسی برای آن تدارک دیده شده ابراز داشت: ما کنسرت را با قطعات پرانرژی آماده کرده بودیم و به هر حال می‌توان گفت در رپرتوار کنسرت جای یک قطعه آرام نیز خالی بود تا اوج و فرود اجراها را بهتر به‌نمایش بگذارد. اما در این اجراها آنچه که به طور کامل به نظر می‌رسید، گروه نوازی و صدای هماهنگ آقای علیرضا قربانی بود. در کنار گروه‌نوازی اجرای آثار بی‌نظیری چون «افسانه تنبور» بود که به نظر من این آهنگ از بدو پیدایش تنبور تا کنون بی‌نظیر است.

وی افزود: همواره بیان می‌شود که موسیقی سنتی کسل‌کننده و خواب‌آور است که شکل‌گیری این طرز فکر نتیجه پایبندی به سنت است. در فضایی که موسیقی جرأت این را ندارد که پایش را فراتر از سنت بگذارد و در چارچوب آن محصور می‌شود این اتفاق برای موسیقی رخ می‌دهد. پس در این زمینه باید سنت‌شکنی روی دهد، البته این سنت‌شکنی باید به دست کسانی اتفاق بیافتد که در ابتدا با سنت آشنا باشند و با عبور از آن دست به سنت‌شکنی بزنند.

این نوازنده تنبور و کمانچه ضمن اشاره به اینکه سازهای ایرانی برای سلو طراحی شده‌اند نه ارکستر خاطرنشان کرد: با این شکل طراحی ساز همواره ارکستر دادن مشکلات خاص خود را داشته و خواهد داشت؛ سازهایی چون سنتور کمانچه و تار سازهای سوپرانو هستند و باید به تنهایی یا در نهایت به صورت دونوازی ارائه شوند.

و ادامه داد: این عدم تطابق‌های صدایی با این سازها و سازهای کوبه‌ای چون دف باید با تنظیمات صدا جبران شود که در اینجا امکانات باید به خدمت گرفته شود، ما در مورد این امکانات هم با مشکل روبه‌رو هستیم چه برسد به اینکه بخواهیم در فضای کنسرت از تصاویر و جلوه‌های ویژه بصری استفاده کنیم و با وجود تمام این مشکلات باز نوازندگان ایرانی بسیار هنرمندند که تنها با تکیه بر هنر نوازندگی خود مخاطب را به سالن‌ها می‌آورند. چراکه تصویر به موسیقی کمک می‌کند تا ارتباط بهتری با مخاطب برقرار کند.

سهراب پورناظری در رابطه با سازهای نواحی ایران توضیح داد: در ایران سازهایی چون ساز قپوز، دوتار و تنبور جزء سازهای نواحی محسوب می‌شوند. ساز تنبور یک ساز برخواسته از کرمانشاه به حساب می‌آید و در حیطه سازهای نواحی هیچ سازی مانند آن شناخته شده نیست. اما برای آشنا کردن مخاطب جوان با این ساز باید آن را به شکلی نوین ارائه کرد.