یک باستان شناس تاکید کرد:
توجه رییس جدید سازمان میراث فرهنگی به وصیت حضرت علی( ع)
جلیل گلشن متذکر شد: اگر شخصی که برای ریاست بر این سازمان انتخاب می‌شود، شناختی نسبت به میراث فرهنگی نداشته باشد، اساسنامه‌ای می‌نویسد که هر شش‌ماه یک‌بار نیازمند تغییر است؛ ولی کسی که چشم‌انداز حوزه‌های موجود در این سازمان را ببیند، می‌تواند اساسنامه‌ای بنویسد که حتی تا ۱۵ سال هم هیچ دخل و تصرفی در آن نشود.
تاريخ : سه شنبه ۱۸ تير ۱۳۹۲ ساعت ۱۷:۰۱
جلیل گلشن - باستان‌شناس - در نشست رسانه‌ای «بررسی گذشته و آینده‌ی میراث فرهنگی و باستان‌شناسی» که امروز (۱۸ تیرماه) در در باشگاه دانشجویان دانشگاه تهران با حضور خبرنگاران و باستان‌شناسان برگزار شد، با بیان این که اساسنامه سازمان میراث فرهنگی تا سال ۸۲ به قدری قوی بود که بدون هیچ تغییری در عمل کارکرد داشت، افزود: اما از سال ۸۲ به بعد بارها اساسنامه تشکیلات سازمان بارها تغییر کرد و حتا نوشتن آن طی قراردادی به بخش خصوصی واگذار شد به طوری که از سال ۸۳ تا ۸۴ دو اساسنامه تشکیلات نوشته شد و اخرین بار در دوره موسوی – رییس پیشین میراث فرهنگی- این اساسنامه تغییر کرد.
وی با بیان این که قبل از سال ۸۲ حداقل در حوزه میراث فرهنگی افراد متخصصی در حوزه معماری چون حجت، زرگر ، مرحوم کازرونی و بهشتی رییس سازمان میراث فرهنگی بودند، تصریح کرد: از سال ۸۲ با اذغام حوزه گردشگری عملاً این سازمان از حالت پژوهشی و علمی خارج شد تا آنجا که با جدایی معاونت پژوهشی و ایجاد پژوهشگاه در تهران به عنوان مقر پژوهش نوعی از هم گسیختگی بوجود آمد.تا آنجا که اکنون اعضای هیئت علمی در شهرستان‌ها نمی توانند حقوق بگیرند و باید به تهران بیایند!
وی سه رخداد متأثرکننده حوزه میراث فرهنگی بعد از سال ۸۲ را این گونه تشریح کرد: نخست آن که هیچ کدام از روسای سازمان متخصص نبودند،.دوم سازمان میراث فرهنگی از حالت پژوهشی و علمی خارج شد. سوم به همین دلایل دوره بی‌ثباتی در سطوح مدیریتی و پایین‌تر حاکم شد.
گلشن با ابراز تأسف از این که بخش پژوهشی سازمان در دروه مرحوم کازرونی ۳۰ عنوان انتشاراتی داشت، بیان کرد: کسانی که پس از ۸۲ منصوب شدند از نظر پژوهشی شناخت لازم را نداشتند. و عملا هیچ نشریه و کتاب پژوهشی به ثمر ننشست.
وی به بخشی از وصیت‌نامه‌ی حضرت علی (ع) به امام حسن (ع) درباره‌ی چگونگی گذشتن عمر ایشان اشاره کرد و گفت: در این بخش آمده است:«فـرزنـدم! اگـر چـه عـمـر من هـمچـون كسـاني كـه پـيش از مـن بـودند دراز نبود، اما با همـان مهلت كوتـاه، بديده كـاوشگري در كارشان نگريستم و در چند و چون كار و اخبار و سرگذشت زندگيشـان انديشه كردم و در احوال و اوضاع بازماندگانشان، مط‌العـه نمودم و چنان در اين بحر مستغرق بودم كه دريافتم خودم هم يكي از آنها هستم بلكـه ـ فراتر از اين ـ در سير تاريخ و چگونگي زندگيشـان چنان با آنها اميختم ، كـه احسـاس كردم بـا اولين و آخرينشـان زندگي كرده‌ام!»
معاون اسبق پژوهشی سازمان میراث فرهنگی افزود: سه نکته‌ی میراث مادی و معنوی، نگریستن در کارهای افراد قبل از خودشان و آنچه به گذشتگان مربوط است از نکات مهم این بخش از وصیت‌نامه ایشان است. بنابراین معتقدم کسی که می‌خواهد مسوولیت میراث فرهنگی را در عرصه‌ی کلان کشور برعهده بگیرد، نخست باید این بخش از وصیت‌نامه‌ی حضرت علی(ع) را مورد توجه قرار دهد و آن را باور داشته باشد، ارتباطش با میراث فرهنگی بیشتر از بقیه‌ی حوزه‌ها باشد، چون میراث فرهنگی عامل شناخت بشر از گذشته برای آینده است.
گلشن متذکر شد: رییس آینده‌ی سازمان میراث فرهنگی باید متخصص، کارآمد و کاردان باشد. مهمترین اقدام بعدی پس سپردن ریاست به چنین فردی در این حوزه، استفاده از افراد کارآمد در سطوح بعدی مدیریت‌های و تدوین تشکیلات مناسب برای این حوزه است که رییس آینده‌ی سازمان میراث فرهنگی و گردشگری باید آنها را داشته باشد.
این باستان شناس خاطرنشان کرد: اگر شخصی که برای ریاست بر این سازمان انتخاب می‌شود، شناختی نسبت به میراث فرهنگی نداشته باشد، اساسنامه‌ای می‌نویسد که هر شش‌ماه یک‌بار نیازمند تغییر است؛ ولی کسی که چشم‌انداز حوزه‌های موجود در این سازمان را ببیند، می‌تواند اساسنامه‌ای بنویسد که حتی تا ۱۵ سال هم هیچ دخل و تصرفی در آن نشود.
