حسین رفیعی مجری و بازیگر سینما و تلویزیون در گفتگو با خبرنگار رادیو و تلویزیون هنرنیوز در پاسخ به اینکه  رشته تحصیلی شما نقاشی است اما شما به عنوان بازیگر وارد تلویزیون شدید ولی حالا بیشتر مجری‌گری می‌کنید چه شد که مجری شدید گفت: نمی‌توانم بگویم از بد روزگار یا خوب روزگار بود که من برای بازیگری وارد عرصه سینما و تلویزیون شدم اما بیشتر به قول شما در کسوت مجری در تلویزیون فعال هستم. دلیل آن هم به سال ۷۷ برمی گردد. در آن سال، یک پیشنهاد کار مجری‌گری برای یک مسابقه تلفنی در شبکه ۵ به من شد و چون من آن را به زعم تهیه کننده آن کار، خوب اجرا کردم در دیگر مسابقات هم من را به عنوان مجری انتخاب کردند. در حالی که من در کنار بازیگری، اجرا هم انجام می‌دهم. اما بیشتر تهیه کنندگان از من تقاضای اجرا دارند و اینگونه شد که من بتدریج به یکی از مجریان ثابت پخش‌های زنده تلویزیونی و شومنی تبدیل شدم.

وی افزود: البته من در تمام برنامه‌هایی که حضور داشتم فقط نقش مجری را بازی کردم چرا که معتقدم من هنوز شاخص‌هایی را که یک مجری موفق دارد را ندارم ولی خداوند این توفیف را به من داده که در کنار دوستان، بزرگتر‌ها و آنهایی که کاربلدند کار کنم و یکسری از مسائلی که در مورد این کار بوده را بیاموزم.

حسین رفیعی اضافه کرد: من شاید تنها بازیگر تلویزیون باشم که در همه عرصه‌های تلویزیون شاگردی کردم مثل: دوبله، صدا، رادیو، مجری‌گری در بخش‌های کودک، معارف، پزشکی، آشپزی، اجراهای جُنگ‌های مختلف، بازی در سریال‌های تاریخی، مذهبی، خانوادگی و طنز و همچنین در عرصه‌های کارگردانی، تهیه کنندگی، نویسندگی، تئا‌تر فعالیت کردم. البته این توفیقی است که از سوی خدا شامل حال من شده است و هنوز هم دوست دارم که کارهای جدید را بیاموزم. ولی اگر از من پرسیده شود که آیا من نقاشم ، بازیگرم یا مجری، می‌گویم من فقط «حسین رفیعی» هستم و هیچ کدام از این‌ها نیستم.

مجری برنامه «مهتاب» در پاسخ به این سوال که آیا مجری‌گری سخت است یا بازیگری یاد آور شد: شما وقتی برای مردم کار می‌کنید و صداقت در کار شما وجود داشته باشد هیچ کدام از این کار‌ها، سخت نخواهد بود. ولی اگر بخواهید ادای آن کار‌ها را در بیاورید حتما کار برای شما سخت خواهد شد. من در تمام این سال‌ها سعی کردم «خودم» باشم یعنی «حسین رفیعی» باشم و اگر توفیقی در کار من بوده و مردم از کار من لذت بردند و دوست داشتند فقط و فقط دلیل آن این بوده است که خیلی صادق بودم و نخواستم که خدایی نکرده ادا در بیاورم و یا به کسی بی‌احترامی بکنم.

بازیگر فیلم سینمایی «شیر و عسل» تصریح کرد: همیشه تلاش کردم فقط در کنار مردم باشم لذا کار بازیگری در سینما و تلویزیون و همچنین اجرا کار سختی است و زمانی این سختی خودش را بیشتر نشان می‌دهد که شما مسلح به علم این کار‌ها و مهارت‌های ذاتی که باید برای این کار داشته باشید را نداشته باشید. معتقدم همه رشته‌های تحصیلی، یکسری فرمول‌هایی دارد که شما وقتی آن را فرا گرفتید تا آخر عمر از‌‌ همان فرمول استفاده می‌کنید اما کار نمایشی و کار هنر، یک کار کارگاهی است و شما باید تجربه کسب کنید و هیچگاه هم انتهایی ندارد.

مجری برنامه «صبح آمد» اظهار داشت: من طی این ۲۵ سالی که در تلویزیون و سینما حضور داشتم تجربه زیادی در کنار اساتید بزرگ کسب کردم و هنوز هم شاگردم و دوست دارم یاد بگیرم چرا که‌‌ همان طوری که گفتم کارهای هنری پایانی ندارند.
 
وی که تاکنون نزدیک به ۷۰ هزار دقیقه برنامه زنده اجرا کرده است در مورد کارهایی که تا حالا انجام داده است گفت: خیلی به یاد ندارم چه تعداد کار اجرا داشتم اما شاید بتوانم بگویم که من جزو محدود مجریانی هستم که بالای ۶۰ یا ۷۰ هزار دقیقه برنامه زنده داشتم و گاهی اوقات در طول سال حدود ۱۰ الی ۱۵ برنامه مختلف را اجرا کردم. من به مدت ۵ سال متمادی روزی سه نوبت یعنی صبح، ظهر و شب مجری برنامه‌های پخش زنده بودم برنامه‌های مثل مهتاب، برنامه جهانی جام جم، صبح آمد، برنامه صد ثانیه، مسابقه کامپیوتری، مسابقه ورزشی و همه جور برنامه را اجرا کردم.

بازیگر سریال «شهر فرش» با اشاره به حساسیت‌های پخش زنده برای یک مجری افزود: کسی که مجری برنامه‌های پخش زنده می‌شود باید ناظر پخش هم باشد و به همه خطوط قرمز صدا و سیما نیز آشنایی داشته باشد. شاید برخی‌ها تصور کنند که پخش زنده یک کار ساده‌ای است در حالی که اینگونه نیست. شما باید حواست جمع باشد که چه سخنی می‌گوئید چرا که حرفهای شما به صورت مستقیم روی آنتن می‌رود وهمه مردم ایران آن را می‌بینند و می‌شنوند. به طور مثال ممکن است یک مجری در پخش زنده به شوخی به کسی بگوید مگر تو کوری که جلوی پایت را نمی‌بینی؟ شاید این یک سخن ساده‌ای به نظر برسد. اما یک مجری در پخش زنده باید بداند که ما هزاران هزار مرد و زن روشن دل و نابینا داریم که ممکن است این سخن به این عزیزان بر بخورد و نوعی توهین تلقی شود. لذا یک مجری باید مراقب سخن گفتن خودش باشد به خصوص وقتی یک مجری در شبکه‌های یک، دو  و سه برنامه اجرا می‌کند باید به گونه‌ای این برنامه را اجرا کند تا آن هم وطنی هم که در دور‌ترین نقطه کشور زندگی می‌کند و حتی یک بار هم تهران را ندیده احساس غربت نکند. مثلا یک مجری نباید بگوید «من از خیابان ولی عصر می‌آمدم دیدم خیلی ترافیک وجود دارد اما وقتی به میدان ونک رسیدم به دلیل فروشگاههای زیاد و زیبایی که سر راه من بود باعث شد من فشار ترافیک را فراموش کنم.» این نوع سخن گفتن شاید به هنگام پخش زنده، خیلی جایز نباشد. این درحالی است که یک مجری باید خیلی ایرانی صحبت کند و سخنانش شامل همه ایرانی‌ها در همه نقاط کشور باشد.

حسین رفیعی یاد آور شد: شاید حدود ۷۰ الی ۸۰ درصد مردم کشور ما در شهرستان‌ها و دهستان‌های کشور زندگی می‌کنند و همین هم وطنان جزو اصلی ترین بینندگان تلویزیون محسوب می‌شوند و یک مجری بویژه در پخش زنده باید این جمع کثیر مردم را در سخنانش در نظر بگیرد و از گفته‌هایی استفاده کند که شامل این طیف از مردم هم باشد.

گفتگو از : مجید معافی