علیرضا داوری در گفتگو با هنرنیوز:
ما بلیط میهمان برای نمایش خودمان هم نداریم
علیرضا داوری گفت: به عوامل گروه هنوز بلیط میهمان نداده‌اند و ما شرمنده دوستان و همشهری‌‌هایمان شده ایم. باید فکری برای گروه‌ها می‌کردند و برای آن‌ها بلیط میهمان و نمایش‌های دیگری را در نظر می‌گرفتند مخصوصاً بچه‌های شهرستانی که توان خرید بلیط را ندارند.
تاريخ : سه شنبه ۸ بهمن ۱۳۹۲ ساعت ۱۱:۳۱
علیرضا داوری نویسنده و کارگردان نمایش «بری بری» در سی و دومین جشنواره بین المللی تئاتر فجر برای سومین بار حضور پیدا کرده است. این نمایش در ارتباط با بیماری ناشناخته‌ای به نام بری بری است که در دوران‌های گذشته در فصل تابستان فراگیر می‌شد که مردم فکر می‌کردند تنها راه درمان آن فقط خوردن جگر انسان است و این وحشتی را در بین اهالی به آن منطقه به وجود می‌آورد.
علیرضا داوری در پاسخ به سوال خبرنگار هنرنیوز مبنی بر این که پس از ورو به تهران با چه مشکلاتی روبرو شده اید گفت: ما در حال حاظر دو روز است که از هرمزگان وارد تهران شده ایم و تا به این لحظه نصف بچه‌های ما غذا نخورده اند. به ما می‌گویند که با دبیر خانه هماهنگ کنید و آنجا هم ما را پاس می‌دهند به مرکز و می‌گویند با آن‌ها همانگ کنید آنجا هم که رفتیم با قاطعیت گفتند که مشکلی نیست ما همه چیز را درست می‌کنیم البته تا این لحظه اتفاقی نیافتاده است.
وی در ادامه گفت: باید این را بگویم اشتباهی از جانب ما در زاهدان صورت گرفت که گروه موسیقی ما را play bak اعلام کرده بودند که در فرصت مناسب نامه را اصلاح کرده و دوباره فرستادیم من هم شخصاً وقتی رفتم متوجه شدم که نامه تصحیح شده در آنجا بوده است و خودم هم آن را دیدم، اما نمی‌دانم چرا بی‌توجهی شده است. اما مسئولی که داخل هتل است هیچ منطقی را نمی‌پذیرد و متاسفانه دوستان ما هم در جشنواره از ما حمایت نمی‌کنند. شما فکر کنید که در یک اتاق یک تخته سه نفر می‌خوابند این شرایط مناسب است؟
داوری در ادامه در ارتباط با این که بعد از اتمام اجرای نمایشش قرار است در تهران تا اختتامیه بمانند گفت: تا به این لحظه چیزی به ما نگفتند قرار است که سه روز بمانیم. در ارتباط با این موضوع هم که کارگردانان و نویسندگان آثار شهرستان را تا اختتامیه نگه می‌دارند یا نه اطلاعی ندارم. جشنواره فجر ویترین بهترین گرو‌های ایرانی است و قرار است از ما به عنوان بهترین‌های ایران نام برده شود باید برخوردی در خورشان ما هم با ما انجام شود.
وی در ادامه گفت: برای انتخاب کار‌ها خیلی بیشتر از این باید دقت کنند به یک سری از گروه‌ها سخت می‌گیرند که حتماً باید اجرای عموم بروند تا در جشنواره شرکت داشته باشند و برخی هم یک هفته مانده به جشنواره نمایش خودشان را می‌بندند و وارد جشنواره می‌شوند. باید قواعد مشخصی را در نظر بگیرند. چند کار را از جشنواره خارج کرده‌اند اما با ما بقی گروه ها چه کار می‌کنند اگر قانون است باید برای همه اجرا بشود.
داوری با اشاره به این که جشنواره روز های آشفته ای دارد گفت: ما حتی بلیط میهمان هم نداریم خیلی از دوستان و همشهری‌هایم آمدند که کار ما را ببینند اما من شرمنده آن‌ها شدم این خیلی تاسف بر انگیز است عوامل یک نمایش بلیط میهمان نداشته باشند. ما سه سال است که به طور مستمر در جشنواره تئاتر فجر حضور داریم و این خیلی غم انگیز است که با ما این گونه رفتار می‌شود. ما حتی بلیط‌های نمایش‌های دیگر را هم نداریم فقط آمده‌ایم که اجرا کنیم و برویم این درست نیست. ما با یک جشنواره آشفته‌ای روبرو هستیم. بچه‌های شهرستانی نمی‌توانند هزینه‌های سنگینی را برای خریدن بلیط پرداخت کنند. این برخورد‌ها روا نیست.
کارگردان نمایش «بری بری» در باره این که چرا بازیگران نمایش در حین اجرا تغییر لهجه می دادند گفت: بار‌ها پیش آمده است که من وقتی عصبانی شده‌ام با لهجه بومی خودم صحبت می‌کنم و به بازیگرانم گفته‌ام که این می‌تواند دلیلی برای تغییر لهجه‌تان باشد.
وی در ارتباط با نحوه فعالیتش در هرمزگان گفت: تیم ما یک تیم پژوهشی است هر سال یک موضوع اسطوره‌ای یا آیینی از هرمزگان را انتخاب می‌کند و در ارتباط با آن تحقیق و پژوهش می‌کند و آن را به صورت درام معرفی می‌کند. ما به جذابیت‌های نمایش توجه می‌کردیم اما جذابیت‌هایی که در راستای درام باشد ولی چیزی که بیش از همه برای من مهم بود رساندن مفهوم نمایش است.
داوری در ادامه افزود: نمایش ما خیلی سکون نداشت و صحنه‌های متنوعی در نمایش بود که تماشاگر با آن می‌توانست ارتباط برقرار کند. ما سعی کردیم در این نمایش فضای مدرن را با فضای سنتی و آیینی خودمان ادغام کنیم. این موضوع را هم حتی رد موسیقی خود در نظر گرفیم. موسیقی ما تنوعی از ساز‌های بومی و مدرن را در خود جای داده بود. در ارتباط با صدای موسیقی که در کل کار به لحاظ زمانی شنیده می‌شد باید بگویم که درست است اما اتفاقاتی افتاد که ناچار شدیم این کار را انجام دهیم. البته این را هم باید بگویم که کوچکی سالن بسیار اذیتمان کرد و برای نمایش ما خیلی مناسب نبود.
