مجموعه شعر «معشوق مجازی» سروده غادة السمان با ترجمه عبدالحسین فرزاد منتشر و راهی بازار کتاب شد. فرزاد درباره این اثر گفت: این کتاب از آخرین آثار السمان بود که در اختیار داشتم و به ترجمه آن پرداختم. اواخر سال ۸۹ نیز مجموعه شعر «رقص با جغد» او با ترجمه من منتشر شد.
به گزارش هنرنیوز به نقل از ایبنا،وی با تاکید بر بروز تحولات ذهنی شاعر در این دو مجموعه، ادامه داد: در این دو مجموعه احساس می‌کنیم با شاعر پخته‌ای که در حقیقت فیلسوف است روبروییم؛ شاعری که مسائل پیش رو برای او رنگ باخته و به مسائل عمیق‌تری دست یافته است.
این مترجم به کتاب گزیده اشعار آدونیس اشاره و تشریح کرد: در گزیده اشعار آدونیس با عنوان «من از آینده می‌آیم» که در سال ۸۸ توسط نشر مروارید منتشر شد، مطالبی درباره شعر او و بخش‌هایی از مصاحبه‌اش را آورده بودم. او در این مصاحبه گفته بود من به چیزی فرا‌تر از شعر دست یافته‌ام.
وی افزود: به عبارت دیگر سروده شاعر، هم شعر به حساب می‌آید و هم شعر نیست. او به یک نوع رهایی فکری، فلسفی و روانی دست یافته است. همین ویژگی را در شعر غادة السمان می‌بینیم.
فرزاد با تاکید بر این موضوع که السمان نیز در اشعارش به چنین رهایی دست یافته است، اظهار داشت: می‌توانیم بگوییم او در این اشعار، هم فیلسوف و هم شاعر است. حتی می‌توانیم چنین مرزبندی را نداشته باشیم؛ چراکه او به فراشعر رسیده است. مانند داستان لیلی و مجنون که در بخش‌های پایانی مجنون به لیلی نمی‌اندیشد؛ بلکه به جوهره حقیقی عشق رسیده است.
وی به روحیه مبارزه در شعر السمان اشاره کرد و گفت: او سال‌ها در اشعارش علیه مردسالاری یا ستمی که بر مردمان لبنان و فلسطین رفته مبارزه کرده است. اما در اشعار جدیدش به جوهره انسانیت دست یافته است.
این مترجم افزود: السمان در شعرهای این مجموعه بر این امر تاکید دارد که بسیاری از مسائل و پدیده‌های پیرامون ما مجازی‌اند؛ اما آن‌چه مجازی نیست، عشق و انسانیت و جوهره اصلی این دو است.
وی یادآور شد: به‌طور کلی می‌توانیم بگوییم درون‌مایه اشعار السمان در مجموعه شعر «معشوق مجازی» مسائل فلسفی، عشق و انسانیت است.
مجموعه شعر «معشوق مجازی» در برگیرنده ۶۶ قطعه شعر همراه با زندگی‌نامه مختصر او و یادداشتی به قلم فرزاد است. «تعهد مجازی»، «تابوت مجازی»، «مترو مجازی»، «جنون مجازی»، «شاعر مجازی»، «هجران مجازی»، «غربت مجازی»، «موزه مجازی»، «استقرار مجازی»، «تسلیت‌های مجازی»، «پروانه مجازی»، «نامه‌های قدیمی مجازی»، «تمدن مجازی»، «قطار مجازی»، «لحظات غیر مجازی» و «مهاجر مجازی» عنوان برخی از شعرهای این مجموعه‌اند.
فرزاد در یادداشتی که بر این اثر نوشته آورده است: «السمان اکنون دستاوردهای تجارب شخصی را از زندگی، دقیق‌تر بیان می‌کند... او خودش را زنی می‌داند که اکنون طعم انسان بودن و آزاد بودن را چشیده است و دیگر هیچ چیز و هیچ‌کس نمی‌تواند او را دوباره در پیله تاریک مردسالاری کور، مدفون کند.»
وی همچنین معتقد است السمان در اشعار این کتاب غم غربت را بیش از پیش حس کرده است. نوستالژی در معنای دقیق آن در این اشعار به چشم می‌خورد. او سعی دارد به مخاطبش این نکته را القا کند آن‌چه حاکم بر ذهنیت ما نسبت به مکان‌ها و عناصر بومی سرزمین مادری است، نگاهی است که به جهان داریم.
این مترجم در بخش دیگری از یادداشت خود نوشته است: «السمان در این دفتر به نوعی بی‌اعتباری نسبت به اطرافش رسیده است. او بی‌آن‌که از عنصر جادویی عشق فاصله گرفته باشد، حس می‌کند همه‌چیز پیرامون او مجازی است، و تنها وطن و عشق مجازی نیست.»
وی با تاکید بر یک نکته اساسی در اشعار السمان آورده است: «عشق نمی‌گذارد یاس و ناامیدی بر السمان غلبه کند. او با عشق تمامی عناصری را که پیرامونش وجود دارد به صورت غیرمجازی (حقیقی) می‌یابد و تاکید می‌کند اگر عشق حذف شود، همه چیز مجازی و دچار معناباختگی می‌شود. شاید تاکید بیش از حد او بر عشق، ریشه در عرفان شرقی داشته باشد، با آن‌که با آن متفاوت است.»
نمونه شعری از این مجموعه با عنوان «حافظه مجازی»:
«برای دفن مردگانم وقت تنگ است.
من باید همواره میان زمان مجلس ترحیم
و زمان عشق
یکی را برگزینم.
من همواره به سوی نور می‌روم
و از دهلیزهای نفتالین می‌گریزم...
یک دلداده ساده در کنار،
از ده معشوق اثیری مجازی در خاطره
نیکو‌تر است!»
مجموعه شعر «معشوق مجازی» سروده غادة السمان با ترجمه عبدالحسین فرزاد در ۱۱۰ صفحه، شمارگان هزار و ۵۰۰ نسخه و قیمت دو هزار و ۸۰۰ تومان توسط نشر چشمه منتشر و راهی بازار کتاب شد.
