وقتی این قطعات را می‌شنویم، می‌توانیم به سادگی به یاد شعر مولانا از این نغمه‌ها بگذریم. هر کسی از ظن خود شد یار من... این بیت حکایت نغمه‌هاییست که در پیانو نوازی بردیا صدر نوری می‌توان درک کرد. با آن‌که پیانو یک ساز غربیست، از فواصل موسیقی غربی پیروی می‌کند؛ و ذاتاً سازی کلیسایی‌ست؛ اما روح عجیب و معناگرایی از هنر ایرانی در قطعات آلبوم «زندگی جاریست» جریان دارد و نگرشی ملی میهنی بر آن حکومت می‌کند که نمی‌توان آن را نادیده گرفت.
شنونده در آلبوم «زندگی جاریست» با تک نوازی پیانو به صورت بداهه مواجه می‌شود و همین واژه یعنی بداهه نوازی تعبیر ما را از موسیقی غربی تا حدی بر هم می‌ریزد. گاه این قطعات تا حدی به موسیقی اصیل ایرانی نزدیک اند که فراموش می کنیم سازش برآده از کلیساست و با ما قرابت فرهنگی ندارد.
این آلبوم مشتمل بر ده قطعه موسیقایی ست که همه آن ها روایت حال آنی هنرمند در نواختن کلیدهای پیانو است. گاه اگر به رنگ ملودی ها توجه نکنیم، حس می کنیم، هنرمندی با یک ساز ایرانی در حال نواختن ساز است. جالب آن که این قطعات نوستالژی غریبی نیز در خود نهفته دارند، تصاویری از ساختمان های قدیمی، گل فروش های سر چهار راه ها، ماهی رقصان شب عید و ده ها نوستالژی دیگر ازین دسته است.
دیدگاه های جامعه شناسانه نشان می دهد که تفکرات و باورهای یک هنرمند از تمام تصاویر ذهنی اش روزی در اثر هنری است چریان پیدا می کند و این تصاویر از همین اصل باز می گردد. اصلی که ریشه های آن را می توان در سبک ها و شیوه های نوین نقد امروز از جمله بینامتنیت یافت. به طریقی می توان ادعا کرد این اثر نه یک شاهکار موسیقایی که یک دفترچه خاطرات است که گرچه در برخی قطعات به مزاج خوش نمی آید؛ اما از نظر روایتگری آن چه ما بدان تصویر ذهنی اولیه هنرمند پیش از خلق هنری می دانیم آثاری موفق هستند.
از سوی دیگر در این آثار نگاهی مدرن و مینیمالیستی نیز دیده می شود. ریتم متناوب و تکرارهای مداوم یک قطعه در این آثار به وفور دیده می شود. زندگی جاریست از نظر طراحی جلد نیز نسبت به سایر آثار موجود در بازار موفق تر به نظر می رسد. شاید سبب این موضوع آن باشد که احساس درونی اثر بیش از سایر آثار در بسته بندی آن ظاهر شده است.
در واقع این موضوع یکی از نکاتی ست که در خلق یک بسته برای ارائه محصول موسیقایی کمتر مورد توجه و عنایت قرار می‌گیرد. در این اثر فضای خلوت و تکرار و امتداد ریتم ها را می توان در روی جلد اثر دنبال کرد و ازین حیث می توان گفت گرچه استفاده از عکس در چنین مواردی قادر نخواهد بود روی جلدیک اثر موسیقی موفق ظاهر شود؛ اما باید گفت؛ در این جا خط مستقیم افق و حد فاصل میان دربا و آسمان توانسته به طریقی گویا حکایت از ریتم آرا و مکرری دهد که مخاطب این اثر با آن روبرو خواهد شد.
قطعات این آلبوم مشتمل بر «آن روزها»، «یار سفر کرده»، «غروب ابدی»، «وقتی میای»، «گذشته ها»، «سرو سیمین»، «آرزوی باران»، «فراق»، «عمر رفته» و«ستاره ها» است.