در سال‌های اخیر بارها با این اتفاق مواجه شده‌ایم که مفاخر ایرانی توسط کشورهای همسایه به عنوان میراث ملی به ثبت رسیده‌اند. در مواجهه با این رخداد مسئولان فرهنگی ایران اقدام خاصی انجام ندادند و از ثبت میراث ملی ایران به نام ملل دیگر جلوگیری نکردند. علت عدم نشان دادن واکنش به این اتفاق را از سوی وزارت ارشاد از حسینی جویا شدیم. چندی پیش پس از ثبت مولانا به عنوان میراث کشور ترکیه وزیر ارشاد در آئین گشایش هفته فرهنگی استان گلستان عنوان کرد که مفاخر ایران تنها متعلق به ایران نیستند و یافته‌ها و اندیشه‌های آن‌ها به همه مردم جهان متعلق است.
وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی در پاسخ به این موضوع می‌گوید: این موضوع دو وجهه دارد که یکی بحث حقوقی‌ست که ایرانیان محکم دفاع می‌کنند. اما منظور من این است که تأثیر مفاخر برجسته ایران گسترده‌تر از مرزهای جغرافیایی است.
حافظ و مولانا
” حافظ و مولانا و خیام را نمی‌توان در چارچوب جغرافیایی محدود کرد. “
و خیام را نمی‌توان در چارچوب جغرافیایی محدود کرد. چرا ایران برای عدم ثبت تار به نام کشور تاجیکستان در دیماه سال گذشته اقدامی جز سکوت نکرد؟ چرا مولانا به راحتی به نام ترکیه به ثبت رسید و ایران حتی به سند زبان مشترک با مولانا لب به اعتراض نگشود؟ حسینی درباره این موضوع می‌گوید: فکر نمی‌کنم از جهت حقوقی کار چندانی در زمینه ثبت مولانا انجام شده باشد. این‌ها بیشتر جنبه تبلیغاتی دارد. هر ساله ترکیه برنامه‌های گسترده‌ای برای مولانا در زادگاهش - قونیه- برپا می‌کند. امسال برنامه‌ای با حضور رئیس جمهور در مراسم بزرگداشت مولوی داشتیم.
وزیر ارشاد با بیان این نکته که زادگاه مولانا بلخ است می‌گوید: در سفر اخیرم به افغانستان ؛ این موضوع را پیشنهاد کردم که در بلخ مراسمی برگزار شود و قول همکاری در اجرای این برنامه و حمایت آن‌ها را مطرح کردم. به آن‌ها پیشنهاد دادیم که با برگزاری یک برنامه موافقت کنند؛ و ما حتی برنامه‌ریزی این برنامه و اجرای آن‌را بر عهده می‌گیریم.ما
آنقدر مولوی‌پژوه داریم که ثابت کنند زادگاه مولانا بلخ بوده نه قونیه. حال مولانا به قونیه سفر کرده اما این بدان معنا نیست که او اهل
” پیشنهاد کردم ما برای مولانا در افغانستان و در بلخ برنامه اجرا کنیم! “
قونیه است. ما تمام سعی خود را به کار می‌گیریم که شخصیت‌های ما به نام سایر ملل ثبت شوند. اما بخشی از موضوع هم جنبه تبلیغی است. به یقین اگر ما در عرصه تبلیغ و اطلاع رسانی سرعت کافی را نداشته‌باشیم مفاخرمان به نام سایر کشورها ثبت می‌شوند. اما در یونسکو هر سال میلادی به نام چند شخصیت فرهنگی از جمله شخصیت‌های فرهنگی ایرانی ثبت می‌شود؛ برنامه‌های مفصلی برای آن‌ها برگزار می‌شود. دوستان ما بیش از دوره‌های قبل فعال شده‌اند و ثبت بزرگان ایرانی به نام کشورمان انجام می‌شود. اما یونسکو مستقیماً زیر نظر ما نیست. این نماینده از طرف وزارت علوم و با همکاری وزارت امور خارجه انتخاب شده و علاوه بر این ثبت در یونسکو را سازمان میراث فرهنگی دنبال می‌کند که البته در سال‌های اخیر اقدامات خوبی انجام شده، که نمی‌توان از کنار آن‌ها به سادگی گذشت.
وی ادامه می دهد: اگر می‌خواهیم برای شخصیتی چون ابوسعید ابوالخیر مراسمی ترتیب دهیم برخی ایراداتی بر ما وارد می‌دانند که این شخصیت فلان دیدگاه را داشته و فلان اندیشه را داشته؛ در حالی که اگر ما چنین اقداماتی را انجام ندهیم دیگران این شخصیت‌ها را به نا مخود ثبت می‌کنند. این موضوع نیازمند فرهنگ‌سازی است.
