کسانی که سوم خرداد در خرمشهر بودند خوب یادشان هست که «خرمشهر را خدا آزاد کرد» و مردی بر دیوار مسجد این خاک نقشی از روزهای جنگ را کشید.این نقش را شاید بتوان از اولین نقوشی دانست که از مردم به صورت خود جوش از جنگ کشیدند.

اگر از مسجد جامع خرمشهر گذر کرده باشی لحظه ای بی اختیار در میان خاطره های مردی قدم خواهی گذاشت که خرمشهر را با عشق به رنگ آمیخته است. نقش خیال مردی که غم را بر دوش مادران سیاه پوش می بیند و قلم را به طراوت احساس می آراید. او خوب از عشق مردان سرزمینش خبر دارد. می فهمد که جان دادن برای یک خاک مقدس به نام وطن چه معنای بلندی دارد. او به وضوح نگاه یک رزمنده ایمان دارد و مرگ را خوب می شناسد، دشمن را نیز خوبتر. این نقش افکار مردی است که کوچه های شهرش پر از اعلان هایی است که با سرخی عمیق و درد آور بر آن نوشته اند شهید...

چه مفهوم بلندی است که بر سربندت بنویسی «حسین» و ترا بدون سر به خاکت بازگردانند. او از جان باختن معنایی عمیق در ذهن دارد و برای خون تمام دوستانش کلامی دارد به نام ارزش... می ارزد به یادشان بماند و بر پیمانشان وفاداری کند.

لبخند آخر رضا موسوی از یاد رفتنی نبود و آخرین نگاه او چیزی نبود که بتوان از خاطر پاک کرد. معنای بلند حقیقت برای یک ملت و خاکی که بوسه اش می زدند؛ می رفتند؛ و باز می گشتند. اما این بار بی رنگ. بی خون. بی جان. نمی توانی حقيقتي را ديدار کني و او رهايت کند.

این نقش، نمادی از یک عهد است. تو قلم در دست بگیر و من جان. تو جان بسپار و من خیال را. و همان کس که با او عهد بستی فردا شاهد به خاک افتادن او خواهی شد... ديگر نمي‌تواني بدون وضو قلم بزني.

بعد با کوله‌باري از خاطرات و کوله باری از طراحي‌هايي باز می گردد که گوشه قلبش جا مانده است. حرکت جاري خواهد بود، در نقش دیوار... و این بار که ازین دیوار گذشتی دیگر حماسه را از یاد نبر.

این تصویر را ناصر پلنگی دانشجوی نقاشی دانشگاه هنرهای زیبای تهران به تصویر کشید.

ناصر پلنگي، نقاش معاصر، متولد سال 1336در همدان است. اودانشجوی برتر دانشكده هنرهاي زيباي دانشگاه تهران است، پس از آفرينش آثاري ماندني در دوران انقلاب، با آغاز جنگ تحميلي، کلاسهاي دانشکده را رها ‌کرد و راهي جبهه‌هاي جنوب ‌شد و با خلق تصاويري از وقايع جنگ در عمده آثار اين دوره خود و همچنين در اثر معروف نقاشي ديواري مسجد جامع خرمشهر، افتخارآفريني اين نسل پرشور را به ثبت رساند. پلنگي بعدها با بورس تحصيلي که از دانشگاه تربيت مدرس دريافت کرد، به فرانسه و انگليس رفت. ولي از آنجا که حال و هواي آنجا را با روحيات خود سازگار نمي‌بيند، بورس را رها ‌كرد و به ايران باز‌گشت. اين نقاش معاصر پس از بازگشت به ايران 2 دانشگاه هنري (سوره و شاهد) را بنيانگذاري کرد و به تدريس در دانشگاه‌هاي متعدد هنري ‌پرداخت. سپس برنامه‌ريزي موزه شهدا (به مدت 4 سال) و برنامه‌ريزي هنري موزه خرمشهر را به عهده ‌گرفت.



مینا عبدی