صبح دیروز، ماهنامه فرهنگي ـ اجتماعي «زيروبم» به سردبيري و مديريت مجيد اخشابي در دو بخش مکتوب و تصویری با هدف برقراری ارتباطی ویژه با مخاطبان رونمایی شد. به همین بهانه با «مجید اخشابی» سردبیر این مجله به گفتگو نشسته ایم؛ 

شما یک نشریه موسیقی را منتشر خواهید کرد، این به دلیل ضعف هایی بوده است که در موسیقی مشاهده کرده اید و می خواهید این نقاط ضعف را برطرف کنید؟
 
نشریه ما فقط موسیقایی نیست بلکه مجله فرهنگی و اجتماعی است که در آن به موسیقی نیز پرداخته می شود. من به دنبال این نبوده ام که نقیصه ای را در موسیقی کشف کرده و به دنبال برطرف کردن آن باشم ولی به عنوان یکی از افراد جامعه و به عنوان یک موزیسین دوست دارم که زمانی فرارسد که همه مخاطبین موسیقی دارای سلیقه کارشناسانه شنیداری شوند. این موضوع قطعاً برای همه موزیسین ها یک ایده آل خواهد بود که شاهد این باشیم که مخاطبین آثار را در انتخاب گزینش کرده و در گوش کردن آنچه به آن می پردازند دقت کنند. بدیهی است که ما نیز در وهله اول انتظار کارشناسی از طرف مخاطبین نداریم. حداقل چیزی که دوست داریم مخاطبین به آن توجه کنند، بخش شعر است. به دلیل اینکه همه ما در تحصیلات خود با دروس ادبیات سروکار داشته ایم و معیارهایی مانند حافظ و مولانا و سعدی داریم که با ذهن و روح ما عجین هستند. وقتی سطح کلام در موسیقی به حدی نازل می شود که حتی سخنان زشت و بی پرده نیز در موسیقی گفته می شود و این مسئله باعث جلب توجه مخاطب می شود، این مسئله نگران کننده می شود. 

اهداف شما از انتشار این ماهنامه چیست؟ چه مطالب و حرف هایی را می خواهید بازگو کنید؟ 

ما تلاش می کنیم تا حدی که بتوانیم از این رسانه استفاده کرده و فرهنگ سازی کنیم؛ مثل همه رسانه های دیگر که تلاش می کنند تا آنچه را که برای مردم خوب می پندارند عرضه کنند. اینها از اهداف موسیقایی مجله است. همانطور که گفته شد ما در عرصه فرهنگی- اجتماعی فعالیت می کنیم و در همه حوزه ها از کارشناسان متعدد استفاده می کنیم که بتوانیم پیشنهادها و راهکارهای خوب در همه حوزه ها را عرضه کنیم. برای رسیدن به این چشم اندازها کمی زمان لازم است. از اهداف ما این است که طی ۳ شماره بتوانیم به نقاطی که دلخواهمان بوده و هدف ما بوده است، برسیم. 

تعداد صفحات مجله شما ۱۲۰ صفحه است. فکر می کنید موسیقی ما تا بدان حد گسترده باشد که بتوانید مطالب لازم را در مجله بگنجانید؟ 

مجله ما فرهنگی و اجتماعی است و موسیقی بخشی از آن را تشکیل می دهد و صفحات موسیقی تاکنون ۱۰ صفحه می باشد؛ ولی تلاش می کنیم تا بتوانیم مطلب و محتوای مناسب در این زمینه ایجاد کنیم. 

در رابطه با خود مجله توضیح بفرمایید. 

مجله یک حرکت صرفاً فرهنگی- هنری محسوب می شود. به دلیل اینکه همه می دانند با این اوضاع نابسامان قیمت کاغذ شروع کار یک ریسک بزرگ و بسیار خطرناک است ولی عشق و علاقه شخصی، من را با بی صبری روبرو کرد که دل به دریا زدیم تا شاید بتوان کاری برای موسیقی کرد. خواهش من از همه این است که ما را به عنوان یک عضو کوچک بپذیرند و با حمایتشان بتوانیم اهدافی را که در سر پروراندیم اجرا کنیم. ما همه را به یاری و کمک می طلبیم. مجله ما به همراه یک دی وی دی ارائه می شود و با توجه به هزینه بالای مجله، دی وی دی را برای شماره اول به صورت هدیه ارائه خواهیم کرد. همه محصولات هنری نیاز به توجه و دیده شدن دارند. ما تلاش خود را کرده ایم و فکر می کنیم اولین قدم ما می تواند راضی کننده باشد. 

موسیقی امروز ما در چه جایگاهی قرار دارد؟ 

موسیقی در زندگی مردم نقش اساسی دارد؛ اگرچه من احساس می کنم استفاده از موسیقی از سوی مخاطبین خیلی متعهدانه نیست، یعنی عمده مخاطبان ما اینگونه نیستند که وابستگی غیرقابل تصوری نسبت به موسیقی داشته باشند. خوشبختانه علاقمندان زیادی به موسیقی داریم که روزبروز به سمت حرفه ای تر شدن پیش می روند و عمده مخاطبینی نیز داریم که موسیقی روز و مصرفی را بیشتر می پسندند و هر المانی چه خوب و چه بد در آن باشد را مورد توجه قرار می دهند. ولی به هر حال موسیقی ما در زمینه تنظیم رشد خوبی داشته است. در زمینه ملودی متأسفانه شاهد ملودی های چشمگیر نیستیم و در زمینه مهارت های فردی از جمله خوانندگی و نوازندگی باید بگویم در نوازندگی افت مشاهده می شود و همین عرصه دیجیتال موسیقی باعث افت اکثر نوازنده ها شده است. در گذشته سیستم ضبط آنالوگ بود و نوازنده باید می نواخت و آنچه را قرار بود اجرا شود را خودش به تنهایی از عهده برمی آمد ولی در حال حاضر در بخش دیجیتال به راحتی به نوازنده کمک می شود. به دلیل اینکه قدرت ویرایش بالایی در عرصه دیجیتال وجود دارد، نوازنده ها به این عرصه معجزه آسا بسیار امیدوارند که این مسئله باعث افت شدید آنها شده است. در بخش خوانندگی نیز این امر تا حدودی دیده می شود که اکثر خواننده ها از دیجیتال استفاده می کنند و ما دیگر شاهد اوج خوانندگی در ایران نیستیم. امروزه لازمه موسیقی ما این است که خواننده درست بخواند و کیفیت صدایی خوبی داشته باشد. متأسفانه همین انتظار و توقع از خواننده های امروزی برآورده نمی شود. 

اینکه این قبیل اتفاقاتی می افتد که مجله های جدید در حوزه فرهنگ و هنر منتشر می شوند دلیلش پیشرفت موسیقی ما می باشد یا اینکه این رسانه ها و مجله ها هستند که منجر به پیشرفت موسیقی می شوند؟ 

متأسفانه چنین نشریات جریان ساز، کم دیده می شود. مجله ما نیز در شماره اول از غنای کافی برخوردار نبود و من ترجیح دادم چاپ نشود. همچنین در حوزه ادبیات نیز به دلیل پایین بودن کیفیت، ترجیح داده شد که مطالب چاپ نشوند به این دلیل که معتقد هستم مطلبی را بدون کیفیت عرضه کردن بسیار بدتر از عرضه نکردن آن است. به عقیده من نشریات، تاکنون تأثیری بر موسیقی نداشته اند و من به این موضوع فکر می کنم که چه کاری می توانیم انجام دهیم که تأثیری بهتر و بزرگتر بر موسیقی بگذاریم. به نظرم اولین راه آن، نقد است که آن هم در این زمان گوش شنوا ندارد. امروزه نقدهای ما بیشتر باعث دلخوری می شوند تا سازندگی. ولی ما به عنوان یک نشریه به این موضوع فکر خواهیم کرد. ما در مجله خود از ابزارهای صوتی و تصویری نیز استفاده خواهیم کرد تا بتوانیم تأثیر لازم را بر موسیقی بگذاریم.