اهالی قلم و ممیزی های کتاب؛/1
رضا رسولی: با ممیزی بعد از انتشار کتاب هیجانی برخورد نکنیم
رضا رسولی نویسنده و پزوهشگر گفت:افرادی که نگاه فرهنگی ندارند یا نگاهشان کاسب کارانه است که تقابل با ارزش ها یا خطوط قرمز را منتشر می کنند و یا به درج مطالب غیر اخلاقی یا غیر ارزشی می پردازند و بعد هم که با آنها مقابله می شود جو سازی می کنند
تاريخ : سه شنبه ۹ مهر ۱۳۹۲ ساعت ۱۲:۱۱
رسولی در گفتگو با خبرنگار گروه کتاب و ادبیات هنرنیوز درباره بحث ممیزی پس از انتشار کتاب گفت: ممیزی یک قانون و یک اصل است؛ بنابراین همه اقداماتی که در حوزه قانونی انجام شود می بایست مورد ملاحظات جدی قرار گیرد، اما اگر ما ممیزی را پس از انتشار قرار دهیم باید چند مسئله را در نظر بگیریم؛ ممسئله اول اینکه افکار عمومی هنوز در مورد ممیزی پس از انتشار، چندان آماده نیست؛ افکار عمومی اعم از نخبگان، مردم عادی، ناشران و کارگزاران فرهنگی برای واگذاری ممیزی پس از انتشار کتاب چنانکه باید، آماده نیست.
وی با بیان این مطلب افزود: از دیگر سو اگر قرار بشود ممیزی را پس از انتشار به خود ناشران بسپاریم آنقدر باید بدنه کارشناسی و عقبه فنی ناشران یا اتحادیه ناشران قدرتمند باشد تا بتواند این کار را انجام دهد؛ زیرا که پیش از این مجموعه معاونت فرهنگی وزارت ارشاد با وجود ده ها کارشناس و ساختار بزرگ وزارتی این کا را انجام می داده است.
رسولی در تشریح این موضوع اظهار داشت: نکته بعد این است که طبیعی است که برخی کتاب ها به هر دلیلی اعم از کم توجهی ناشر یا نویسنده و یا عناد و دشمنی برخی افراد، محتوایی داشته باشد که خطوط قرمز قانونی را رد کرده باشد؛ طبیعی است که مرجع قانونی وارد عمل می شود، بررسی می کند و اگر جرمی صورت گرفته باشد طبق قوانین جاری مملکت عمل می کند، در این صورت افکار عمومی از ناشران و خود نویسندگان باید این ظرفیت ذهنی را داشته باشند که متخلف اگر مورد بازخواست قانونی قرار گرفت اعتراض نکنند.
وی با تاکید بر این مطلب که ممیزی بعد از انتشار کتاب مستلزم تعامل بین ناشران و وزارت ارشاد است، عنوان کرد: نکته بعدی این است که برای چنین مسئله ای بین مجموعه ناشران یا اتحادیه ناشران و وزارت ارشاد باید یک تعامل سازنده وجود داشته باشد؛ حالا که قرار است روش عوض شود نیاز به یک ارتباط متقابل است و تعامل جدی است تا مشکلی پیش نیاید.
این نویسنده و پژوهشگر درباره روش متداول یا ممیزی پیش از انتشار کتاب گفت: اما ممیزی پیش از انتشار کتاب هم رویه خوبی است، ولی باید این مسئله را هم در نظر بگیریم که این روش باید به گونه ای باشد که با انباشت کتاب های در نوبت مواجه نشویم؛ از طرفی برخوردهای شخصی و نگاه های سلیقه ای در حوزه کارشناسی ممیزی پیش از انتشار به حداقل برسد و مقررات جاری کشور از قانون اساسی گرفته تا قوانین عادی و احیانا آیین نامه ها و بخشنامه ها مورد توجه و ملاک و میزان ممیزی باشد.
وی در پاسخ به این پرسش که «چه خطراتی را از ممیزی پس از انتشار کتاب محتمل می دانید؟» اظهار داشت: ما هم بین نویسندگان، هم بین مترجمین، هم بین ناشران افراد غیرفرهنگی هم داریم و مثل باقی صنوف، افراد کاسب مسلک هم بین آنها هست، افرادی که نگاه فرهنگی ندارند یا نگاهشان کاسب کارانه است که تقابل با ارزش ها یا خطوط قرمز را منتشر می کنند و یا به درج مطالب غیر اخلاقی یا غیر ارزشی می پردازند و بعد هم که با آنها مقابله می شود جو سازی می کنند و در رسانه های غربی، علیه ممیزی ایران فضایی مسموم ایجاد می کنند لذا من تصور می کنم که هر دو طرف یعنی هم مخالفین ممیزی پس از انتشار و هم موافقین آن اگر قرار شد اتفاقی از طرف مرجع وزارت ارشاد بیفتد هر دو طرف باید با طمانینه با این مسئله مواجه شوند و هیچ کدام برخوردهای هیجانی نداشته باشند.
شبکه توزیع کتاب های دفاع مقدس نابه سامان است
رضا رسولی درباره تالیفات خود در حوزه دفاع مقدس گفت: من یادداشت های پراکنده زیادی درباره دفاع مقدس دارم اما دو جلد از کتابهایم اختصاصا دفاع مقدسی است؛ یکی « زندگینامه شهید صیاد شیرازی» است و «روزگاران؛ کتاب شناسایی» که کتاب مظلومی است جون خاطره داستان های عزیزان اطلاعات عملیات سپاه پاسداران است.
وی با اشاره به عوامل پویایی نگارش کتاب و گسترش تالیفات دفاع مقدس تصریح کرد: آنچه باعث پویایی دفاع مقدس می شود یک شبکه توزیع مناسب است که در حال حاضر وجود ندارد؛ شبکه توزیع کتاب های نویسندگان انقلابی و دفاع مقدس ضعیف است.
وی افزود: یک مشکل دیگر کتاب های اهدایی است که خوانده نمی شوند؛ سازمان ها و نهادها باید از چنین رویه ای فاصله بگیرند و کتاب را اهدا نکنند مگر اینکه یقین داشته باشند اهدا شونده کتاب را می خواند ولی بهتر است به جای اهدای کتاب سازمانی را پیش بینی کنند که شبکه توزیع را سامان دهد، ساماندهی شبکه توزیع کتاب در اقصی نقاط کشور در شهرها و استان های بزرگ و خصوصا در تهران یک موضوع بسیار مهم است که مسئولان از آن غفلت کردند؛ نکته دوم اینکه ادبیات انقلاب مثل هنر انقلاب، رسانه ندارند؛ هیچ کدام از روزنامه های موجود نتوانستند به معنای واقعی رسانه انقلاب باشند چه رسد به رسانه های خصوصی، به همین دلیل وقتی جریان روشنفکری کتابی را چاپ می کند چون رسانه و شبکه توزیع دارد در اولین فرصت در اختیار مخاطب قرار می گیرد اما جبهه فرهنگی انقلاب اسلامی و من نویسنده وقتی کتاب را می نویسم چون رسانه و شبکه توزیع ندارم، کتابم یا به دست مخاطب نمی رسد یا به بدترین شکل ممکن می رسد و هیچ معرفی یا شکل رسانه ای پیدا نمی کند.
روشنفکران از جنگ ننوشتند چون خودشان را تافته جدا بافته از مردم می دانند
وی در پاسخ به این پرسش که«چرا نویسندگان روشنفکر درباره جنگ ننوشتند؟» گفت: چون روشنفکران از مردم دور هستند ، روشنفکران خود را تافته جدا بافته ای می دانند که تصور می کنند بهتر و بیشتر از مردم می فهمند و برتر از مردم جایگاه اجتماعی دارند و به همین دلیل در جریانات مردمی حضور ندارند، هرجا که یک حرکت مردمی به اتکای یک اندیشه بزرگ اتفاقی را رقم می زند تنها کاری که می کنند این است که پیپشان را چاق می کنند و بگویند این یک جریان عامه گراست لیکن به این نمی اندیشند که خرد جمعی می تواند در اندیشه مردم کوچه بازار و جود داشته باشد وچون با جریانات مردمی و خود مردم فاصله دارند هیچگاه نتوانستد خود را با حماسه بی نظیر دفاع مقدس همداستان کنند، ایده پردازی و خلق اثر کنند و حتی بیشتر مواقع ادبیات دفاع مقدس را شماتت کردند.
