به گزارش هنرنیوز ؛ دکتر پرویز فارسیجانی تهیه کننده سینما و تلویزیون و استاد دانشگاه پس از اتمام نمایش فیلم های حاضر در سی و نهمین جشنواره فیلم فجر که به تعبیر بسیاری از کارشناسان اغلب آن ها مروج یأس و ناامیدی بودند اظهار داشت: ما انقلاب نکردیم که آثار ضدمردمی، مبتذل و سخیفی امثال «شیشلیک» را در سینمای مان شاهد باشیم. ما در سینمای جمهوری اسلامی ایران نیازمند تولید فیلم های ارزشمند و متعهدانه هستیم و باید به این آثار توجه جدی داشته باشیم.
پدیدآورنده کتاب «منشور سینما» در این گفتگو افزود: مدتی است در سینمای کشور با پدیده ای عجیب روبرو هستیم؛ برخی فیلمسازان تنها برای دل خودشان کار می کنند و توجهی به نیازهای روانی و باوری و عاطفی جامعه ندارند و برخی دیگر نیز تنها برای دیده شدن در جشنواره های غربی مبادرت به تولید فیلم می کنند و دورنمای فعالیت شان بر این اساس است که بتوانند در این جشنواره ها خودی نشان دهند و از این رو پیرو مکتب سکولاریسم آثارشان را باب طبع جشنواره های غربی تولید می کنند که سرشار از تلخی است و تصویری به شدت سیاه از ایران اسلامی نشان می دهد و جشنواره های غربی هم به این آثار بها داده و از آن ها تعریف و تمجید می کنند!
وی ادامه داد: ما همواره شاهد آن هستیم که جشنواره های غربی و سفارتخانه های بیگانگان حتی در داخل کشورمان مهمانی های متعددی برگزار می کنند و از برخی سینماگران ما حمایت های مادی و معنوی می کنند تا این فیلمسازان بر اساس باورها و اعتقادات آن ها مبادرت به تولید آثاری بر ضد منافع ملی کشورمان بکنند؛ نمونه این فیلمسازان هم زیادند که برخی از آن ها مانند جعفر پناهی و محمد رسول اف و... مشهورتر از دیگران شده اند.
این کارشناس فرهنگی با تأکید بر اینکه سینماگران ما نباید از یاد ببرند که هنرهفتم در جمهوری اسلامی ایران باید پیرو جامعه انقلابی باشد اظهار داشت: سینما در کشور ما باید پیرو خط امام (ره) و رهبری باشد. سینمای ما پیرو مکتب امثال سردار سلیمانی ها باشد اما متأسفانه آنچه از خروجی سینمای کشورمان شاهد هستیم هیچ سنخیت و قرابتی با این مفاهیم والا و ارزشمند ندارد.
فارسیجانی خاطرنشان کرد: بنده از امثال آقای مهدویان تعجب می کنم که وقتی فیلمی مانند «شیشلیک» را می سازند در مقابل این پرسش که چطور از فیلم های ارزشی به این اثر رسیده اند اظهار می دارند که من فیلمم را برای خودم ساخته ام و نظر دیگران برایم مهم نیست! بنده باید در اینجا به آقای مهدویان و امثال ایشان هشدار بدهم که شرف ما به واسطه انقلاب شکوهمند اسلامی و شهدای بزرگوارمان است.
وی متذکر شد: بی تردید فیلمسازی متعهد است که اگر اثری تولید می کند به شرایط روانی جامعه توجه کند؛ بی انصافی است که برخی افراد با تولید آثاری در خصوص دستاوردهای انقلاب اسلامی و ارزش های ۸ سال دفاع مقدس مشهور شوند اما به یکباره مسیرشان عوض شده و کجراهه ای را انتخاب کنند که هیچ تناسبی با این ارزش های والا ندارد.
فارسیجانی سپس به برخی فیلم های دیگر این دوره جشنواره اشاره کرد و گفت: متأسفانه برخی فیلم های دیگر حاضر در جشنواره هم خالی از اشکال نیستند؛ مثلاً فیلم «یدو» که بخشی از دوران دفاع مقدس را روایت می کند می توانست پیمانه محتوایی بیشتری از معارف این دوران ارزشمند را به تصویر بکشد. قطعاً از آقای مهدی جعفری انتظار بیشتری داشتیم که انتظار مخاطب از این گونه سینمایی را به خوبی بشناسند و توجه ویژه تری به دستاوردهای آن دوران داشته باشند.
وی افزود: آنچه مهم است اینکه مدیران سینمایی و شوراهای پروانه ساخت و نمایش و به خصوص معاونت نظارت و ارزشیابی باید توجه و دقت بیشتری روی مضامین آثار داشته باشند و اجازه ندهند هر فیلمی با هر محتوایی ولو محتوای ضدملی اقدام به تولید و اکران کند. مدیران سینمایی نباید فراموش کنند که سینما در کشور ما باید ارزش های انقلابی را عرضه کند.
این کارشناس فرهنگی با بیان اینکه تلخی فراوان فیلم های حاضر در جشنواره سی و نهم نشانگر آشفتگی و تشتت باوری و درونی سینماگران است تصریح کرد: فیلم هایی مانند «زالاوا»، «روشن»، «بی همه چیز»، «ابلق»، «خط فرضی»، «مامان» و... همه نشانگر آشفتگی روانی سازندگان شان هستند. بی شک همه ما می دانیم که موضوعات این آثار موضوع روز جامعه ما نیست و قطعاً کم لطفی فیلمسازان است که جامعه را این گونه تصور می کنند! فرو ریختن بنیان خانواده در آثار این دوره جشنواره به شدت مشهود بود و این خطری جدی برای سینما است.
وی تأکید کرد: بنده از دیدن فیلم های حاضر در جشنواره سی و نهم به شدت متأسف شدم و آرزو می کنم که خداوند متعال به ما کمک کند و بفهماند که مسئولیت یک هنرمند متعهد تعالی بخشی به انسانیت است نه نابودی انسانیت! متأسفانه بخش اعظمی از فیلم های جشنواره امسال اهانت آشکار به ملت شریف ایران و مفهوم انسانیت بود.
فارسیجانی در خاتمه این گفتگو متذکر شد: من بسیار متأسفم که داوران نیز به این فیلم ها توجه ویژه تری داشتند و به آن ها جوایزی دادند. این بسیار دردآور است که پس از گذشت ۴۲ سال از پیروزی انقلاب شکوهمند اسلامی همچنان شاهد از بین بردن ارزش ها و آرمان های نظام در برخی فیلم های سینمایی هستیم و مدیران سینمایی هم اصلاً هیچ توجه و دغدغه ای نسبت به این اتفاقات شوم ندارند و سینما را به حال خود رها کرده اند.
