تاريخ : سه شنبه ۸ مرداد ۱۳۹۲ ساعت ۱۴:۰۲
شب‌های قدر شب‌هایی هستند که همه شیعیان با خود رمز و رموزی در این شب دارند که خودشان می‌دانند و معبودشان؛ این شب‌ها را نمی‌توان با هیچ شب دیگری یکسان گرفت؛ نه از آن رو که چهره آسمان تیره است؛ نه از آن رو که چهره زمین تیره است و نه از آن رو که نقل شده شب آمرزش کناهان است؛ بلکه از آن رو که برای مردم الهام بخش هم هست؛ چه بسیار انسان‌هایی که در این شب‌ها دریافت‌هایی از جهان غیر مادی داشته‌اند که روزگارشان تغییر کرده است؛ در این میان اما هنرمندان نقش ویژه‌ای دارند. شاید بسیاری از هنرمندان را شنیده یا دیده باشید که درباره این شب‌ها حرف‌ها و حدیث‌هایی داشته‌اند؛ بسیاری از هنرمندان را دیده باشید که گفته باشند از این شب‌ها حرف‌های زیادی به گوشش‌شان رسیده و الهامات فراوانی داشته‌اند اما برخی دیگر اساسا در این شب‌ها متولد می‌شوند؛ این تولد نه تولد جسمی؛ که برای هر انسان یک بار بیشتر روی نمی‌دهد؛ که تولد روحی است؛ این تولد در این شب‌ها تولدی نیست که به این سادگی به کسی دست دهد یا روزگار کسی بتواند به این سادگی روی چنین حادثه‌ای شگرف را در خود ببیند؛ این شب‌ها برای برخی هنرمندان شب‌هایی است بی انتها؛ که درهای لایزال الهی باز می‌شوند و روزگاری نو را در ذهن آن‌ها بازنمایی و بازگشایی می‌کنند.
اما هنرمندان تا به حال برای این شب‌ها چه کرده‌اند؟ دهه‌ها و سده‌های فراوانی می‌گذرد و هنرمندان فراوانی در این باب نوشته‌اند و به تصویر کشیده‌اند و نواهای فراوانی ساخته‌اند که هر کدام روی پنهانی از نگاه آنان به عضمت این شب‌ها را نشان می‌دهد؛ اما در میان آثار مختلف شاید بتوان گفت ادبیات نوشتاری ما بیش از سایر بخش‌های هنر ایرانی به این شب‌ها گرایش داشته استپنهانی از نگاه آنان به عضمت این شب‌ها را نشان می‌دهد؛ اما در میان آثار مختلف شاید بتوان گفت ادبیات نوشتاری ما بیش از سایر بخش‌های هنر ایرانی به این شب‌ها گرایش داشته است. اگرجه هنر تصویر اعم از هنرهای تجسمی؛ سینما؛ تلویزیون و سپس هنر صحنه‌ای مانند تئاتر هم بسیار گرایش‌های عمیقی به این رویداد مهم معنوی داشته‌اند؛ اما آنچه بیش از همه در این موضوع رخ نشان می‌دهد گرایش عمیق اهالی ادبیات است. آنان بسیار در مورد جایگاه شب‌های قدر و البته جایگاه مولای متقیان در جهان اسلام و تشیع نوشته‌اند و سروده‌اند و ساخته‌اند.
حالا برای هنرمندان ما تنها و تنها شب‌های قدر اجر و ارج و قرب و منزلت ندارد؛ بلکه علاوه بر تمام این‌ها الهاماتی هم دارد که هنرمندان را به سرچشمه‌ای می‌رساند که با سرچشمه‌های مجازی دیگر تفاوت دارد. سرچشمه‌ای پر از نور؛ جاودانگی و البته قداست.
سعید متقی
