شناسه موسیقی «سنتی» و گوشه‌ای از هویت هنری ایران؛ موسیقی «ردیفی» و «دستگاهی» است. از همین‌رو حمایت از این موسیقی از سوی دفتر موسیقی و معاونت امور هنری وزارت فرهنگ‌ و ‌ارشاد اسلامی، ضرورتی است که این ارگان‌ها با پی‌بردن به‌ آن، از طریق برپایی مراسم مختلف جهت اشاعه موسیقی ردیفی و دستگاهی، به‌ آن تداوم بخشیده و حافظ آن خواهند بود. 

موسیقی سنتی ما در شرایط کنونی لازم است حمایت ارگان‌های مربوطه را داشته ‌باشد تا در مقابل هجمه موسیقی‌های غربی(حالا نه خصوصاً مبتذل) جایگاه خود را حفظ کرده و رمق برای بودن و پیشبرد خود داشته‌ باشد که این مهم به ‌نظر می‌رسد با توجه مسئولان، انجام پذیر خواهد شد. 

از همین‌رو و به ‌جهت آنکه در زمان حال بضاعت موسیقی سنتی ما پاسخگوی نیازهای نسل جوان آن‌طور که باید نیست (چرا که این آسیب خود را به‌صورت گرایش جوانان ما به ‌سمت موسیقی غربی یا موسیقی ملل حتی خود را نشان می‌دهد) و موسیقی پاپ هم به معنای دقیق و موسیقیایی این واژه در سرزمین ما رواج ندارد، لازم است ارگان‌هایی همچون معاونت هنری با برپایی برنامه‌های همچون «نواها و آواها» شرایطی را جهت گردهم‌ آمدن گروه‌های موسیقی سنتی، خصوصاً جوانان این جامعه فراهم کنند تا موزیسین‌های جوان میل به انزوا نکنند و فعالیتی پیوسته‌ در این حوزه داشته ‌باشند. 

به‌همین خاطر برنامه‌هایی از این دست که در شرایط کنونی برای موسیقی ردیفی ما حیاتی و ضروری است، باید حمایت شده و کیفیت‌ها و کاستی‌های آن بررسی شود تا در آینده شرایط برای برپایی هرچه مطلوب‌تر آن مهیا شود و این موسیقی که قسمتی از هویت و تاریخ معاصر ما ایرانیان است، حفظ شود. 

می‌گوییم هویت معاصر چرا که انتظام موسیقی ردیفی و دستگاهی ما و گردآوری گوشه‌های آن اتفاق خجسته‌ای بود که در اوایل دوره قاجار به ‌عمل آمد و از همین رو سیر تحول و تکامل آن تا به ‌امروز می‌شود گفت که جزو پیشینه معاصر، تاریخ ما است. 

و از آن دوران تا به امروز پتانسیل‌های بالقوه‌ای در موسیقی ردیفی وجود دارد که کماکان آزاد نشده و جوانان ما در عرصه موسیقی سنتی می‌توانند، بانی تحول‌های عظیمی در این خصوص باشند که شرکت در برنامه‌ها و جشنواره‌های موسیقی؛ مجالی است برای این اتفاق مهم. 

به همین سبب وقتی ما بتوانیم دستگاه‌ها را از طریق ملودی‌هایی که می‌سازیم انتقال دهیم و عناصر زندگی‌ امروز را نیز در آن لحاظ کنیم، هویت معاصر مخاطب ایرانی نیز، از این جهت انتقال یافته و موسیقی برای مخاطب جذاب و گیرا خواهد شد. 

خود ردیف در موسیقی ایرانی، الهام گرفته از گوشه‌های موسیقی مناطق و محلی ما است، این گوشه‌ها پاره‌های وجود هر ایرانی است که از قرارگیری آنها کنار هم، آن وحدتی که در ملیت و هویت تاریخی ما مستتر است، بروز می‌یابد.
 
برای ما اهالی جامعه موسیقی نهادهایی همچون بنیاد رودکی و دفتر موسیقی، خانه و هویت‌مان است و ما به ‌آنجا احساس تعلق می‌کنیم، چرا که زندگی‌ خود را صرف آن کرده‌ایم که از طریق این مجراها، موسیقی ایرانی رشد کرده و بارور شود و حمایت‌هایی که از سوی معاونت هنری و دفتر موسیقی برای پیشبرد دستاوردهای موسیقی ایرانی می‌شود، برای ما قابل تعمل و توجه می‌باشد تا دستاوردهایی برای نسل آینده این موسیقی به‌یادگار بگذاریم.

سوسن اصلانی
سرپرست گروه‌ خجسته و نوازنده تنبور