به گزارش هنرنیوز؛علی رنجبریان هنرمند تایپوگراف؛ ابتدا در خصوص تکنیک تایپوگرافی گفت: تایپوگرافی شیوه‌ای است که در روند ۶۰ ساله هنر ایران اجرا می‌شده و با اسم نقاشی خط شناخته شده است اما در خصوص این عنوان باید گفت که نقاشی خط در اصل معنایی ندارد چرا که نه معادل واژه تایپوگرافی است و نه رساننده مفهوم چنین آثاری است.

وی افزود: من نیز بعد از مطالعات و تحقیقاتی که در این زمینه انجام دادم بر اساس کتاب‌هایی چون خلاقیت در تایپوگرافی و آثار و گفته های فرشید مثقالی و اساتید دیگر در این عرصه تصمیم گرفتم عنوان این نمایشگاه را تایپوگرافی بگذارم.

رنجبریان اضافه کرد: بعد از انتخاب این عنوان عده‌ای مخالف و گروهی موافق بودند، به عنوان مثال گرافیست‌ها حمایت کردند اما برخی خوشنویس‌ها بعد از دیدن کارها گفتند که این آثار نقاشی خط هستند و عنوان انتخاب شده برای نمایشگاه مناسب نیست.

وی ادامه داد: معنی لغوی تایپوگرافی طراحی با حروف است و من نیز در این مجموعه با استفاده از حروف خط نستعلیق از این تکنیک بهره گرفته‌ام و تابلوهایی که ابعاد بیشتر آن‌ها بزرگ است را طراحی کرده‌ام؛ همچنین از متریالی چون رنگ روغن ، اکرلیک و رنگ تینری نیز در آثار استفاده شده است.

رنجبریان درباره استفاده از برنامه‌های دیجیتالی و کامپیوتری در این گرایش از هنر عنوان کرد: کار تایپوگرافی شاخه‌ای از گرافیک است و قاعدتأ از برخی از برنامه های موجود در این حوزه بهره می‌برد؛ علاوه بر این در این قسمت بحث کار مدرن است و برای کار مدرن باید از چنین برنامه هایی استفاده کرد. من نیز از ابزاری مثل کامپیوتر استفاده کردم ولی تمام بحث نظری و طراحی آثار در ذهنم انجام شده بود و تنها در بخش های کمی از این ابزارها برای برخی از مواردی که مجبور بودیم حروف را ببزیم استفاده کردم.

این هنرمند اظهار کرد: امروزه این روش که اثری مثل عکس را چاپ و بعد با استفاده از آموزه های خود روی آن کار کنیم رواج پیدا کرده که این آثار از نظر من ماندگار نمی شوند و شاید تنها در برهه ای از زمان دیده شود اما بعد از مدتی فراموش می شوند. همچنین مثل شعر که به عنوان مثال در حوزه شعر نو نیما به علت انسجام در اشعارش پدر آن معرفی شده و خیلی ها هنوز که هنوز است از طرفداران او هستند، در حوزه هنر نیز هنرمند باید با حفظ انسجام در آثار خود این ماندگاری را رقم بزند.

وی راجع به خطی که در این آثار از آن استفاده کرده، اذعان کرد: من علاقه خاصی به خط نستعلیق دارم و همیشه سعی می کنم از آن در کارهایم استفاده کنم تا آثار به گونه‌ای یک ریشه در گذشته‌ها داشته باشند، چون در غیر این صوت مثل یک حباب هستند که هر آن امکان از بین رفتن آن وجود دارد، همچنین سعی کردم از متن نیز دوری کنم و به سراغ حروف رفتم که هر کدام حالت خاص خود را دارند، مثل "ع" که یکی از زیباترین حروف است و در این نمایشگاه نیز به وفور به چشم می خورد.

رنجبریان خاطرنشان کرد: به طور کلی تلاش من بر این بود که خط نستعلیق را به مخاطب برسانم و بگویم که می شود چنین هنر کهنی در کنار هنر روز و مدرن قرار بگیرد و درباره تایپوگرافی نیز باید یادآور شوم که جایگاه این هنر در چاپ نشریات است به همین جهت تایپوگرافی با معنی در ارتباط است ولی کار با حروف نیز در این عرصه تایپوگرافی است چرا که فرشید مثقالی می گوید که اگر کسی با استفاده از فرم و حروف بتواند فرم جدیدی را ارائه دهد، بازهم تایپوگرافی انجام داده هر چند که آن اثر معنی نداشته باشد ولی قسمتی از این هنر را شامل می شود.

گفتنی است؛ نمایشگاه این هنرمند تا ۵ اسفند در نگارخانه شیث برقرار و پذیرای بازدید کنندگان است.