حسینی درباره وضعیت فعالیت خود در زمینه کارگردانی تئاتر در سال جاری گفت: پیش‌تر چند بار طرح‌هایی را برای اجرا ارائه داده بودم که در نهایت پاسخی که به من داده شد این بود که بودجه در اختیار نیست از این رو وضعیت تولید و اجرای طرح‌های ارائه شده مشخص نشد.
وی ادامه داد: در دوره جدید مدیریت تئاتر، نمایشنامه «داستایفسکی» را به اداره‌کل هنرهای نمایشی ارائه دادم و جلساتی هم با آقای حسین طاهری داشتم. امیدوارم که این نمایشنامه را بتوانم برای سال جاری در سالن اصلی تئاتر شهر روی صحنه ببرم. به وضعیت خوش‌بین هستم و امید دارم که «داستایفسکی» روی صحنه برود.
این بازیگر و کارگردان تئاتر با اشاره به خوانش ۱۴ هزار صفحه مطلب درباره داستایفسکی اعم از آثار این نویسنده شهیر، کتاب‌های نگاشته شده درباره او و آثارش یادآور شد: بعد از مطالعه منابع و مطالب مختلف و تماشای فیلم‌هایی از آثار یا درباره شخصیت داستایفسکی، نمایشنامه را نوشتم که دارای ۱۲ شخصیت است. برای بازی این شخصیت‌ها حتما باید از بازیگران حرفه‌ای تئاتر استفاده کنم.
حسینی افزود: قرار است برای طراحی صحنه و اجرای آن یک آرشیتکت مطرح در کنار پروژه حضور داشته باشد و روند تولید نمایش «داستایفسکی» نیازمند تمرینی ۳ تا ۴ ماه است.
این هنرمند با سابقه عرصه تئاتر با اظهار امیدواری از ایجاد فرصت تولید و اجرای نمایش «داستایفسکی» بعد از سال‌ها دوری از عرصه کارگردانی تئاتر تصریح کرد: آخرین کاری که کارگردانی کردم در سال ۸۴ بود و تا به امروز دیگر تبدیل به کارگردانی پشت میزنشین شده‌ام. طی این سال‌ها مدام گفته شد که تئاتر بودجه ندارد و من نمی‌دانم بودجه تئاتر کجاست و چرا نباید بودجه‌ای به آن تعلق بگیرد؟ وی در پایان سخنان خود خطاب به مسئولان دولتی و همچنین نمایندگان کمیسیون فرهنگی مجلس شورای اسلامی تأکید کرد: اگر یکی از شاخصه‌های فرهنگی هر کشوری تئاتر است پس چرا در ایران به تئاتر بودجه‌ای تعلق نمی‌گیرد؟ چرا باید تئاتر در پست‌ترین شرایط تاریخی خود به لحاظ بودجه باشد؟ سالن‌های تئاتر پر هستند و مردم به تماشای تئاتر می‌نشینند، اعتبار تئاتر هم به لحاظ هنرمندان فعال و فرهیخته کم نیست. پس چرا به تئاتر اهمیت داده نمی‌شود؟ مشکل چیست؟ آیا تئاتر از دیدگاه مسئولان دولت و نمایندگان مجلس بد است؟
