تصویرگری در کشور ما از سابقه دیرینی برخوردار است. اولین اسنادی که قطعاً نخستین نمونه تصویرگری ایران نبوده و نیستند از کتب مانی بر جای مانده است. این امر نشان می دهد که تصویر گری از ارکان بدنه فرهنگی و هنری ایران از روزگار باستان تا روزگار متأخر تر تاریخ ایران است. تصویرگری که از دیرباز جزء هنرهای کاربردی در کشور به حساب آمده است؛ مدتی است که با بی مهری وزارت ارشاد اسلامی روبروست.

دوسالانه ‌تصویرگری چند سالی است که در جدال بین معاونت فرهنگی و هنری وزارت ارشاد اسلامی گرفتار مانده است. با عنایت به این موضوع که ده سال از آخرین دوسالانه تصویرگری ایران می‌گذرد؛ با معاون هنری وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی در این راستا به گفتگو نشسته‌ایم.

حمید شاه آبادی معاون هنری وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی در خصوص این پرسش که؛ ده سال انتظار برای برپایی دوسالانه تصویرگری ایران آنقدر طولانی است که به موضوعی بحث برانگیز بدل شده‌است. فکر نمی‌کنید ده سال انتظار برای برگزاری یک دوسالانه زمان زیادی است؟ اظهار داشت: تصویرسازی کتاب کودک از جهت ارتباط با کتاب و فرهنگ‌سازی در این خصوص منافاتی با معاونت فرهنگی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی ندارد و می‌توان گفت این حمایت از سوی معاونت فرهنگی فاقد ایراد است.

ایشان اضافه کرد: خوشحالیم که این بخش امسال برای اولین بار به عنوان یکی از بخش‌های جشنواره هنرهای تجسمی فجر به این رویداد نری بزرگ راه یافته‌است؛ افزود: امسال جشنواره تجسمی فجر دارای ۹ بخش است و تصویرگری به معنای عام خود به عنوان یکی از بخش‌های جشنواره است.

ایشان در این گفتگو ضمن بیان این مطلب که؛ با وجود تمام بی
مهری هایی که به تصویرگری کتاب، طی سال‌های اخیر اتفاق افتاده است؛ این گام را می‌توان به عنوان یک گام مهم در این خصوص

وی افزود با توجه به این امر که تصویرگری محدود به کتب کودک نمی‌شود؛ برگزاری دوسالانه را به مدیر دفتر هنرهای تجسمی واگذار کرد.


موضوع دیگری که در خصوص هنر سفالگری مطرح است؛ عدم عنایت به این هنر است. سفالگری از هنرهایی است که بر خلاف پیشینه و قدمت بسیار ، با بی‌مهری مواجه شده‌است. این هنر نه تنها در سال‌های اخیر از حمایت مسولان کم بهره بوده است؛ بلکه می‌توان گفت از سوی دستگاه‌های خصوصی نیز بهایی به این هنر داده نمی‌شود. گرچه سرزمین ایران مهد سفالگری است؛حتی می‌توان گفت که این هنر ده‌ها سال است از رونق خود فاصله گرفته است. 

گرافیک شهری با وجود بهره‌ای که از سفالگری می‌برد؛ از جنبه اقتصادی چندان کمکی به این فن نمی‌کند. توان هنرمند سفالگر نادیده گرفته می‌شود و در ازای فعالیت او دستمزد کافی پرداخت نمی‌شود.

وی در خصوص این امر که هیچ‌یک از مسولین و نهادها به سفالگری به صورت جدی توجه نمی‌کنند؛ گفت: مهم‌ترین دغدغه‌ای که دامن گیر هنرهای تجسمی و هنرهای دیگر است؛ به سواد بصری و فرهنگ هنرپذیری جامعه مربوط می‌شود.

وی اضافه کرد : امروز اگر مخاطب قدرت درک بیشتری نسبت به هنر داشته‌باشد؛ اگر به آموزش هنر نه تنها به واسطه تربیت هنرمند بلکه به عنوان بهره برداران هنر توجه شود، این میزان فاصله بین هنرمندان و مخاطبان آثار هنر ایجاد نمی‌شود. آموزش باید برای ارتقای فرهنگ پذیرش اثر هنری مورد توجه قرار گیرد؛ در این صورت سطح توقع مردم از هنر بالاتر رفته و انتظار متفاوتی خواهند داشت. این موضوع در ارتباط موثر میان هنرمند و مخاطب نتیجه بخش خواهد بود.این یکی از مشکلات اصلی هنر در کشور ماست.ایشان اضافه کرد: تمام تمهیدات ما باید به سمتی پیش رود که درک از هنر شکل گیرد،آموزش شکل گیرد. تولید روند بهتری یابد و دولت به عنوان یک رکن از خرید آثار هنری حمایت کند.

وی اضافه کرد؛ هدفی که باید برای اثر هنری در نظر قرار گیرد؛ این است که به محض عرضه اثر هنری از اثر استقبال بهتری صورت گیرد. فشار آوردن به دولت و دستگاه‌های مهمی مانند شهرداری برای خرید اثر هنری بخشی از کار است اما تمام توجه به این قسمت معطوف است. رونق اثر هنری هنگامی اتفاق می‌افتد که قاطبه مردم از آثار هنری استقبال کنند و حاظر باشند بخشی از سبد هزینه زندگی خود را به آثار هنری اختصاص دهند و این امر مستلزم ارتقای دانش بصری فرهنگی و هنری جامعه است . حتماً باید در این حوزه ها کار عمومی‌تری صورت گیرد.

او در انتها بیان کرد: شکاف بین مخاطب اثر هنری باید رفته رفته از بین رود تا درک متفاوتی از هنر در جامعه حاکم شده و مخاطبان اثر هنری به طیف وسیع‌تری از جامعه اختصاص یابد. قطعاً باید مترو و شهرداری و سایر نهادها در قبال فعالیت‌های خود پاسخگو باشند. اما آنچه به حوزه فعالیت معاونت هنری وزارت ارشاد مربوط است.