کتاب «موسیقى رمضان در ایران» همراه با یک لوح فشرده شامل ۱۶ قطعه موسیقایی به خوبی نشان می‌دهد که موسیقى در این سرزمین هیچ گاه بى‌آیین نبوده است.
«موسيقى رمضان در ايران» اين نکته را در پشت جلد خود دارد که «موسيقى در اين سرزمين هيچ گاه بى آيين نبوده است. آيين در اينجا به معناى مراسم و مناسک ويژه اجرا، هم روح باطنى اين موسيقى است و هم کالبد ظاهرى آن.
کتاب «موسیقی رمضان در ایران» را می‌توان بابی تازه در پژوهش موسیقی دانست. هوشنگ جاوید که برای موسیقی نواحی ایران به دسته‌بندی‌ خاصی معتقد است و مطالب کتاب را نیز بر اساس همین دسته‌بندی‌ها تنظیم کرده است.
جاوید بخشی از مطالب کتاب را با استفاده از متون مختلف تنظیم‌ کرده اما سهم عمده کتاب مربوط به کار میدانی بوده است، که در طی آن آیین‌های موسیقی رمضان گردآوری شده است. به باور وی بخشی از آوازهای‌ رمضان به فراموشی سپرده شده و کمتر کسی وجود دارد که در ماه مبارک رمضان منقبت‌خوانی کند. سحرخوانی‌ها، گلدسته‌خوانی‌ها و... همگی فراموش‌ شده‌اند.
کتاب تحت این مباحث ارائه شده است: سحرخوانی،آوازهای نیمه‌ی ماه رمضان (نیایش، آواها و نواهای شب قدر، مرثیه‌خوانی، مقتل‌خوانی و منقبت‌خوانی سحرخوانی، قنبرخوانی، آداب‌ آوازهای گلدسته و...)، آیین نوبت‌زنی یا نقاره‌زنی در ایران.
وی در بحثی تحت عنوان رودرو به گفت‌وگو با نقاره‌زنان طبس، ساری و نقاره‌زن کاشان، گفت‌وگو با سرنانواز گروه نقاره‌ی ساری، گروه نقاره‌زن‌ نوش‌آباد و گفت‌وگو با طبل‌نواز نوش‌آباد، طبالان میبد، نقارن‌زن نایین و گفت‌وگو با شیپور نواز معصوم‌آباد می‌پردازد.
گفتنی است در كنار این كتاب، یك لوح فشرده صوتی ۵۳ دقیقه‌ای از تمام نمونه‌های موسیقی رمضان در ایران، گنجانده شده است. این لوح فشرده حاوی ۱۶ قسمت است. گفتنی است دكتر همایون سپهر، بهروز وجدانی و سید احمد وكیلیان بر این كتاب مقدمه نوشته‌اند.