به گزارش هنرنیوز،عباس سلیمیان امروز در مراسم پاسداشت هنرمندان برتر صنایع دستی، گفت: هنر ایرانی در طول سال‌های زیاد حتا با لگدمال كردن مغولان، باز هم ماندگار مانده، اما وقتی به‌عنوان صنعت مطرح می‌شود، ممكن است بماند یا نماند.
او با بیان این‌كه در مقابل ۱۰۰ نوع صنایع دستی چین و هند ما بیش از ۳۰۰ نوع صنایع دستی داریم، ادامه داد: منابع مكتوب خارجی همه بر اصیل و تك بودن صنایع دستی ایران تأكید دارند و در این‌كه رتبه‌ی نخست را در كیفیت داریم، بحثی نیست؛ اما چین با داشتن ۱۰۰ نوع هنر كه البته فاخر هم نیستند ۱ / ۴ میلیارد دلار در صادرات كسب كرده و هند دو میلیارد دلار صادرات داشته است. در حالی كه ما ۹۸۰ میلیون دلار صادرات داشتیم و بعد این رقم به ۶۵۰ میلیون دلار و در ادامه به ۴۰۰ میلیون دلار رسید. البته امروز مدیران میراث و نظام براساس رهنمودهای مقام معظم رهبری تعهد كرده‌اند ۵ / ۱ میلیارد دلار را در صادرات صنایع دستی به نتیجه برسانند؛ ولی چگونه می‌توانیم این عزم جدی را به نتیجه نزدیك كنیم.
این اقتصاددان با بیان این‌كه برای حفظ توازن فقط نباید روی قدرت‌ها و فرصت‌ها متمركز شویم، بلكه باید ضعف‌ها و تهدیدها را جدی بگیریم، گفت: ضعف اطلاع‌رسانی، نبود هماهنگی بین مسؤولان و بازیگران این صنعت، نبود امید شغلی در میان جوانان و جذب كم نیروها، سه ضعف این بخش هستند كه برای حل آن‌ها فقط كافی است نظام اطلاع‌رسانی درست شود تا تمام تمایل‌ها به این محصولات فاخر جلب و صنعت مد به آن گرایش یابد. حتا تجارت الكترونیك هم می‌تواند از آن بهره‌برداری كند. در این صورت راه برای بازارها باز می‌شود. اگر هماهنگی بین مسؤولان و هنرمندان هم ایجاد شود، همه‌ی تهدیدها از بین می‌رود.
سلیمیان با بیان این‌كه ما مشكلات زیادی را در زمینه‌ی استاندارد و حمایت در گمرك كشور داریم، افزود: شاید بیشتر از دو ساعت در میان تعرفه‌های گمركی جست‌وجو كردم، اما یك تعرفه‌ی مشخص را برای صنایع دستی در گمرك ندیدم.
او با اعتقاد به این‌كه ما صنایع دستی را مطرح نكردیم و ابزارش را هم نساختیم، بیان كرد: به این صنعت نباید به‌عنوان تقدس هنر نگاه كرد، باید به آن به‌عنوان منبع بزرگ اشتغال نگریست و نه این‌كه در حاشیه‌ی ریاست جمهوری به آن نگاه كنیم و به چند نفر جایزه دهیم، چه به آن‌ها جایزه بدهند یا ندهند هنرشان می‌ماند چون آنچه پابرجا خواهد ماند، اقتصاد مبتنی بر هنر است.
او با تأكید بر استراتژی توازن‌گرایی برای توسعه‌ی بازار بین‌المللی صنایع دستی ایران، گفت: صادرات آن چیزی است كه از سیستم گمرك خارج می‌شود. البته آنچه گردشگران چمدانی خارج می‌كنند، باید به آمار صادرات اضافه شود؛ ولی سیستم اصلی آن است كه كالایی را صادراتی بدانیم كه از مبادی گمركی به سمت بازارهای هدف خارج می‌شود.
این اقتصاددان اضافه كرد: راه حل خلاص شدن از ضعف‌ها و تهدیدهای صنایع دستی علاوه بر این‌كه تمركز روی زیرساخت‌های بین‌المللی است، به ایجاد مناطق آزاد هم نیاز دارد. ما به حدود ۱۰ منطقه‌ی آزاد احتیاج داریم تا همه‌ی محصولات آزاد از گمرك‌ها به آن مناطق بروند و با دانش و توانمندی‌های بیرونی در ارتباط باشند.
