تاسیس سازمان تئاتر که به اعتقاد بسیاری از اهالی و خانواده تئاتر می‌تواند راهکاری اساسی برای حل مشکلات متعدد تئاتر باشد ،هنوز جدی گرفته نشده است.
به گزارش هنر نیوز به نقل از مهر، حوزه‌های مختلف هنر برای رشد و تأثیرگذاری بیشتر نیازمند جایگاهی خاص و برنامه ریزی‌های مناسب و متناسب با هر حوزه هستند. در اکثر کشورهایی که توجهی خاص به هنر و شاخه‌های مختلف آن وجود دارد برنامه ریزی و ایجاد امکانات و جایگاه مناسب از اصلی‌ترین اهداف مدیران و مسئولان مربوطه است.
هر کدام از شاخه‌های هنری نیازمند برنامهها و امکاناتی مجزا هستند که برای رسیدن به این برنامه ریزی و برنامهها باید افرای متخصص در رأس امور و فعالیت‌های مربوطه قرار بگیرند. وجود افراد و مدیران متخصص و برنامه ریزی و امکانات مجزا برای هر کدام از حوزه‌های هنری باعث می‌شود که با چشم‌اندازی درست تمامی امکانات و برنامه ریزی‌ها در جهت رشد و اعتلای هر کدام از هنرها مورد استفاده قرار گیرد.
تئاتر به عنوان یکی از تأثیر گذارترین هنرها و هنری زنده که با مخاطب خود ارتباطی زنده و مستقیم برقرار می‌کند در تمامی کشورهای صاحب تئاتر دارای جایگاه و امکانات ویژه‌ای است. وجود سازمان و یا نهادهای تئاتری باعث شده تا تئاتر اروپا و آمریکا با یک برنامه ریزی درست و تخصصی بتواند رشدی روزافزون داشته باشد و فعالیت‌های تئاتری با یک برنامه ریزی درست و تخصصی روند رو به رشدی به لحاظ کمی و کیفی داشته باشند.
اما متأسفانه در ایران تئاتر از نبود یک برنامه ریزی مناسب و درست و در عین حال تخصصی رنج می‌برد. در حال حاضر معاونت هنری وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی به طور همزمان اداره امور سه شاخه هنری تئاتر، موسیقی و هنرهای تجسمی را عهده‌دار است. هر کدام از این شاخه‌های هنری دارای یک اداره‌کل در معاونت هنری هستند که وظیفه تقسیم و تخصیص بودجه و برنامه ریزی را بر عهده دارند.
وجود این سه اداره‌کل در قالب یک شکل واحد که همان معاونت هنری وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی است باعث شده تا در اکثر موارد معاونت هنری طی سال‌های گذشته نتواند آنگونه که شایسته است به هر کدام از این شاخه‌های هنری توجه کند. تئاتر، موسیقی و هنرهای تجسمی هر کدام دارای دنیایی مجزا و گسترده هستند که توجه به دغدغه‌ها و نیازهای هر کدام از آن‌ها نیازمند تمرکز و نگاهی تخصصی به هر حوزه و در عین حال برنامه ریزی مناسب است.
با وجود اینکه در اداره‌کل هنرهای نمایشی دفاتر تخصصی تئاتر شکل گرفته است ولی باز هم به اعتقاد بسیاری از کارشناسان و اهالی تئاتر فعالیت این دفاتر تنها به برگزاری چند نشست یا کارگاه آموزشی و در نهایت برگزاری یک جشنواره تئاتری ختم می‌شود.
نبود امکانات و بودجه کافی جزئی از مشکلات جدی تئاتر در ایران هستند ولی نبود برنامه ریزی مناسب و تخصصی از جمله مشکلاتی هستند که باعث می‌شوند رشد تئاتر در ایران به لحاظ کمی و کیفی به کندی اتفاق بیفتد. گستره عظیم هنر تئاتر همواره نیازمند نگاهی تخصصی به مقوله آموزش، پرورش نیروهای مستعد، پژوهش، تخصیص بودجه و امکانات و تولید و اجرا است.
به زعم بسیاری از کارشناسان و صاحب نظران تئاتر، تئاتر ایران برای رسیدن به یک برنامه ریزی منسجم نیازمند شکل‌گیری یک سازمان تئاتری است تا به صورت تخصصی و متمرکز کلیه امور تئاتری را مدنظر قرار داده و روند تعالی هر چه بیشتر تئاتر ایران را در مسیر درستی قرار دهد.
از دیدگاه اهالی تئاتر وجود سازمان تئاتر باعث می‌شود که نگاهی گسترده و در عین حال تخصصی‌تر به وضعیت تئاتر در ایران شکل گرفته و زمینه‌های لازم برای رشد و گسترش آن با حضور افراد متخصص و برنامه ریزی‌های منسجم صورت بگیرد.
چنین سازمانی می‌تواند با یک برنامه ریزی و روند درست حرکت‌های مثبت و قابل توجهی را در زمینه آموزش و پرورش کودکان و نوجوان در حوزه تئاتر و توسط تئاتر انجام دهد و با هدف و چشم‌اندازی شفاف و روشن تئاتر را در زندگی و فرهنگ اقشار مختلف جامعه نهادینه کند.
ضمن اینکه وجود سازمانی مختص تئاتر می‌تواند در جذب مشارکت و حضور نهادها و سازمان‌های فرهنگی و هنری کشور در تولید و اجرا و تخصیص امکانات و بودجه به تئاتر مؤثر باشد. حتی به اعتقاد بسیاری از اهالی و خانواده تئاتر وجود سازمان تئاتر می‌تواند به عنوان اولین و اصلی‌ترین گام برای معرفی تئاتر در سطح جامعه باشد .زیرا نبود این نگاه در جامعه باعث شده تا تئاتر و اهالی آن از بسیاری از امکانات و مزایای لازم بی‌بهره باشند.
طی چند سال اخیر خانه تئاتر به عنوان نهادی که فعالیت‌های صنفی تئاتر را برعهده دارد بارها موضوع تأسیس و راه‌اندازی سازمان تئاتر و نیاز تئاتر ایران به چنین سازمانی را مطرح کرده است. اینکه وجود سازمان تئاتر تا چه حد می‌تواند برای تئاتر و رشد آن به لحاظ کمی و کیفی تأثیر گذار باشد و اینکه آیا تئاتر ما نیازمند شکل‌گیری و راه‌اندازی چنین سازمانی هست یا نه سؤالاتی است که ارائه پاسخ‌های مناسب به آن‌ها می‌تواند راهکارهایی درست و تأثیرگذار برای تئاتر کشور در پی داشته باشد.
