امسال تلویزیون برای ایام ماه مبارک رمضان کوشش بسیار کردند تا بتواند مخاطبان سینما را با پخش مجموعه‌های تلویزیونی و مناسبتی شبکه‌های مختلف سیما جذب کند. اما به غیر از یک مجموعه تلویزیونی اکثر مجموعه‌های تلویزیونی که در این ایام روی آنتن رفتند یا درحد متوسط بودند یا اینکه به قدری در ساختار و داستان‌پردازی و شخصیت‌پردازی مشکل داشتند که نتوانستند برای مخاطب جذابیت داشته باشند. هر ساله تلویزیون به عادت سال‌های گذشته با آغاز ماه رمضان شبکه‌های مختلف سیما میزبان آثار نمایشی و سریال‌های تلویزیونی مختلف می‌شود. هنوز مخاطبان سیما از تماشای مجموعه‌های تلویزیونی جذاب سال های گذشته خاطرات خوب وخوشی را در ذهن دارند. تاجایی که بسیاریاز مجموعه های تلویزیونی که در طی این سالها روی آنتن شبکه های مختلف می رود نیز با کیفیت بالای آنهاآن سال ها مورد سنجش و کیفیت قرار می گیرند. در مقابل مجموعه های تلویزیونی هم بودند که در طی این سال ها با حضور هنرمندان مختلف روی آنتن رفته اند و امروز هیچ تصویر مثبت یا ماندگاری در فکر و ذهن مخاطب نمانده است. سریال هایی که بیهوده ساخته شدند وفقط جنبه پر کردن آنتن شبکه های مختلف تلویزیون را داشته اند . در عین حال نمی توان انتظار داشت که تلویزیون بتواند هر ماه سریال هایی را روی آنتن ببرد که بتوانند مخاطب مثلا ۷۰ تا ۹۰ درصدی داشته باشند. چرا که ساخت یک سریال استاندارد و جذاب علاوه برداشتن فیلمنامه ای منسجم و مخاطب پسند و داشتن فاکتورهای خوبی مثل بیان مشکلات و معضلات روز جامعه مطابق با نیازهای روزمردم هزینه بالا و نوعی ریسک را می طلبد. ضمن اینکه نباید اداره نظارت بر تولیدات تلویزیون را از یاد برد که در صورت امکان در طی این سالها تا توانسته آثار نمایشی را مورد ممیزی قرار داده و عملا شرایطی را پیش آورده که مردم نسبت به مجموعه های تلویزیونی خودمان بدبین شوند.
ضعف فیلمنامه، ممیزی، استفاده از آدمهای بی تجربه و تکراری، اجازه ندادن به ورود نسل جدید و افراد تازه نفس ، زمان پخش نامناسب، خلق کارکترها و شخصیت های ضعیف از جمله دلایل ضعف سریال های تلویزیون درطول این سالها بوده است. یکی از انتقدات مهمی که در طی این سال ها همیشه نسبت به تلویویون از سوی منتقدان و هنرمندان مطرح بوده است. انتخاب یک سری تهیه کنندگان و کارگردانی بوده که همه ساله در تلویزیون به آسانی فیلم یا سریال می سازند، بوده است. در مقابل بسیاری از تهیه کنندگان حرفه ای، فیلمنامه نویسان، و کارگردانان اجازه ورود به تلویزیون را نداشته اند. به همین دلیل امروز می بینیم که برخی از تهیه کنندگان همزمان ۱۰ تله فیلم را تهیه می کنند وبرخی دیگر هریک یا دو سال یک بار اجازه چنین کاری را دارند. به نظر می‌رسد که بیش از این‌ها باید در بخش فیلمنامه به آثار مناسبتی سیما توجه شود. در واقع مهم‌ترین مشکل در طول سال‌های گذشته در حوزه که تلویزیون در تولید آثارمناسبتی برای ایام ماه مبارک رمضان و عید نوروز دچار چنین رویه ای شده است. تاجایی که آثار مناسبتی در فیلمنامه و ساختار اشکلات اساسی دارند. ضمن اینکه نگاه سطحی و پیش پا افتاده ای هم در این گونه آثار به زندگی مردم کوچه و خیابان می شود و مردم هم وقتی می بینند دراین گونه آثار زندگی ، دغدغه ها و معضلا ت و مشکلات آنها بازتاب داده نمی شود، قید تماشای سریال ها و تله فیلم های را می زنند. در چنین شرایطی می بینیم که مدیران تلویزیون بدون توجه به درخواست و علاقه مردم مدام اصرار برتولید سریال های و تله فیلم های بی کیفیت و کلیشه ای دارند .انگار مردم در این خصوص از اهمیت چندانی برخوردار نیستند. در واقع دغدغه ها و معضلات آنها یا در آثار مناسبتی دیده نمی شوند یا اینکه به شکل بچه گانه و مبتدیانه ای پرداخت می شوند.
سریال«هشت بهشت» به کارگردانی «سعید عالم‌زاده» و تهیه‌کنندگی «امیرحسین شریفی» همزمان با پخش سایر مجموعه‌های سیما در ماه مبارک رمضان از شبکه شما روی آنتن رفت. کوشش داشت که به نوعی به همه قومیت ها و فرهنگ و گویش های کشورمان احترام بگذارد. محور اصلی این سریال در واقع انسان دوستی در سایه صلح و آرامش بود.این سریال با محوریت قراردادن انسان دوستی و آداب خاص آن به خصوص درتقابل ایرانیان با هم وبه روی آنتن فرستادن این اثر ازشبکه شما تلاش داست که به این امر مهم دست یابد. یکی از معضلاتی که در طی این سال ها آثار نمایشی در تلویزیون ما باعث شدند که مخاطب نتواند با آنها ارتباط برقرار کند. کم رنگ بودن فکتورهای لازم در خصوص سرگرم کنندگی آثار بوده است. در یک دهه گذشته پخش سریال‌های مناسبتی توانست برای مردم و مخاطبان سیما تبدیل به یک عادت شده و اما در چند سال اخیر می بینیم که برخز از این سریال ها کیفیت خود را از دست داده اند. شتاب زدگی و انتخاب سوژه ای بی اهمیت نیز یکی از دلایل این اتفاق بوده است . به همین خاطر بیشتر مخاطبان سیما به دنبال یک جایگزین برای سریال‌های ایرانی بودند، چون جذابیت و کلیشه پروری معضلی بوده که همیشه آثار وطنی را تهدید می‌کرده است. درسریال «هشت بهشت» با توجه به اینکه تلاش شده که از گویش‌ها و لهجه ها برای جذب مخاطب استفاده کند. اما موفقیتی در این خصوص نمی یاد. چرا که تجربه در این سالها ثابت کرده که سازندگان برنامه‌های تلویزیونی مخاطب ایرانی را برخلاف گذشته که امروز به آسانی به هزاران شبکه ماهواره‌ای و دیگر سرگرمی‌های متداول دسترسی دارد را می‌توان جذب کرد. مهم برای مخاطب ایرانی این روز‌ها جذابیت و نوآوری و خلاقیت در تولیدات آثار تلویزیونی است که اگر این اتفاق مهم کمی از سوی عوامل سینما و تلویزیون رعایت شود می‌تواند باعث رونق در جذب مخاطب برای سینما و تلویزیون شود.
