این نویسنده گفت: به تازگی رمان «من... مهتاب صبوری» را نشر روزنه چاپ کرده است. این اثر دومین رمان من است بعد از کتاب «عقرب‌ها را زنده بگیر». در این روایت به موضوع عام اجتماعی پرداخته می‌شود، مانند دیگر آثاری که نوشته‌ام. این‌جا شخصیت اصلی داستان یک زن بیوه است که برای گذراندن زندگی خود و دو فرزندش راننده‌ی تاکسی است و اتفاق‌هایی برای او رخ می‌دهد. همچنین داستان در تهران همین سال‌ها روایت می‌شود.
او در پاسخ به این‌که سرانجام از نوستالژی، کودکی و روایت جنوب ایران دست کشیدید، گفت: این‌طور نیست. من الآن رمانی در دست دارم که در آن به روایت مسجدسلیمان، اکتشاف نفت، همچنین جدال سنت و تجدد می‌پردازم و فضای آن روایت جنوب است. در این رمان باز هم به جنوب برمی‌گردم.
آذرآیین در پاسخ به این سؤال که چه شد این داستان را در تهران روایت کردید، متذکر شد: پیش آمد، از مدت‌ها پیش این موضوع دغدغه‌ی من شده بود و ناگزیر از نوشتنش بودم. البته قبلا به دوستی در مصاحبه‌ای گفتم اگر رمانی بنویسم که روایت آن در تهران باشد، خودم اولین منتقد آن خواهم بود. واقعیت این است که مسائل عام اجتماعی جنوب و شمال نمی‌شناسد.
این نویسنده‌ همچنین گفت: اخیرا اعلام کردند کتاب «داستان من نوشته شد» که به نشر ثالث داده بودم، غیرقابل چاپ است. این مجموعه شامل ۱۵ داستان کوتاه اجتماعی است که بخشی از آن‌ها به مسائل بومی خوزستان می‌پردازند.
کتاب «از باران تا قافله‌سالار؛ چهل سال هم‌پای داستان» گزیده‌ی داستان‌های آذرآیین نیز بهار امسال از سوی نشر قطره چاپ شده است. به گفته‌ی نویسنده، تعدادی از داستان‌های «از باران تا قافله‌سالار» از کتاب‌های «حضور» و «شراره‌ی بلند» انتخاب شده‌اند، همچنین تعدادی داستان کوتاه جدید و منتشرنشده هم در این مجموعه ارائه شده است. داستان‌های مجموعه‌ی «از باران تا قافله‌سالار» از نخستین داستان منتشرشده‌ی او در نشریه‌ی بازار رشت به سال ۱۳۴۵ آغاز می‌شود و آثار تا ۴۰ سال بعد یعنی سال ۱۳۸۵ در آن ارائه می‌شود.
قباد آذرآیین متولد سال ۱۳۳۷ در مسجدسلیمان است. نخستین کتابش را در سال ۱۳۵۷ به نام «سیری در آن سوی پل» برای نوجوانان منتشر کرد. از دیگر آثار او نیز کتاب‌های «راه که بیفتیم ترس‌مان می‌ریزد»، «حضور»، «شراره‌ی بلند»، «هجوم آفتاب» و «چه سینما رفتنی داشتی یدو؟!» هستند.