در خبرها آمده بود که: «طبق بخشنامه جدید معاون سیما كه به مدیران شبكه‌ها و مراكز استان‌ها، گروه‌های برنامه‌ساز و مدیران تامین برنامه ابلاغ شده است، طرح تركیب‌های عشقی هوسآلود و مثلث‌های عشقی مگر به منظور بیان تقبیح آن و در حداقل ممكن ممنوع است. همچنین باید از اختلاط بی‌مورد زن و مرد در تولیدات تلویزیونی در صحنه‌هایی نظیر عروسی، میهمانی خانوادگی، فضاهای كاری و همچنین جشن‌ها اكیدا خودداری شود. نمایش مردان نیمه برهنه در تولیدات داخلی و خارجی نیز ممنوع است. بنا بر این گزارش، پخش برنامه‌هایی كه مروج عادی‌سازی روابط محرم و نامحرم و شكستن حریم‌های شرعی میان آنها می‌شود، نیز ممنوع است.» در همین راستا مواردی قابل ذکر است که به آن‌ها اشاره می‌شود.



طرح تركیب‌های عشقی هوسآلود

آنچه بیش از همه باید در رسانه ملی مورد توجه قرار گیرد این است که بتواند خود را در مقایسه با شرایط روز؛ کارآمد کرده و بتواند نخستین تاثیرگذاری را داشته و فاعل در همه فعالیت‌ها باشد نه پشت سر اتفاقات راه بیافتد و چاره اندیشی کند. زمانی که در دهه هفتاد اینگونه کنش‌ها در سریال‌های تلویزیونی آن سال‌ها شکل گرفت و البته نخستین حرکت‌ها هم در سریال‌هایی بود که با موضوع دانشجو و زندگی دانشجویی ساخته می‌شد باید این فکر در سازمان صدا و سیما اجرایی می‌شد نه امروز که بیش از دو دهه از این اتفاقات گذشته است. اگر چه جلوی زیان را از هر جا که بگیری سود است اما برای رسانه ملی با این همه مدیر و معاون و اتاق فکر و ... بسیار ناسنجیده است که پس از این همه سال تازه به فکر تقبیح چنین رفتارهایی باشد. گذشته از این الان بخش قابل توجهی از آثار ساخته شده با این مضمون هستند؛ پرسش اینجاست که آیا جلوی پخش آن‌ها گرفته می‌شود؟ آیا آثاری که در نیمه راه تولید هستند از تولید باز می‌ایستند؟ و آیا این دستور العمل تا کی می‌تواند دوام داشته باشد؟



اختلاط بی‌مورد زن و مرد در تولیدات تلویزیونی

اساساً بخش اعظمی از آثار تلویزیونی؛ سینمایی؛ تله فیلم‌ها و ... به شکل قابل توجهی این موضوع را دستمایه‌ای برای پیش‌رفتن قصه قرار می‌دهند و یا اصل قصه بر پایه این درگیری‌هاست. در آثار طنز این سال‌ها هم بیش از آنکه کودکان از تلویزیون رفتار خوب بزرگ‌ترها را بیاموزند؛ از دعواهای مادر و پدر در تلویزیون دیده‌اند و درگیری‌های بی جهت و بر سر هیچ و پوچ! که مثلاً باید بابت آن خندید. صدای بلند داد و بیداد زنان بر سر مردان و فرزندان و از این دست گفتارها و رفتارها. این‌ها به نوعی رفتار گروهی جامعه ما شده‌اند؛ رفتاری که از تلویزیون به خانواده‌ها انتقال داده شد و حالا تلویزیون قرار گذاشته که این فعالیت و کنش را که خود از اواسط دهه هفتاد شکل داد از میان مردم جمع کند که البته باز هم خوب است.



عادی‌سازی روابط محرم و نامحرم و شكستن حریم‌های شرعی

اگرچه خوشبختانه هیچگاه در رسانه ملی شكستن حریم‌های شرعی اتفاق نیافتاده است اما شاهد این بوده‌ایم که عادی‌سازی روابط محرم و نامحرم در برخی از موارد رخ داده است. به بیان دیگر به لحاظ عرفی آنچه که در برخی از موارد در رسانه ملی دیده شده باعث پیش‌آمدن کدورت‌هایی از تلویزیون شده است. کدورت‌هایی که اگرچه اشکالی شرعی بر موضوع نبوده اما عرف را در خطر ساده و عادی‌سازی برخی رفتارها قرار داده است.



نتیجه:

رسانه ملی اگرچه دیر؛ اما بالاخره به این نتیجه رسید که باید رفتاری را که بخش اعظمی از آن را خود شایع کرده است برچیند. نقد ما بر عملکرد شورایی است که قرار است اتاق فکر صدا و سیما باشد و قرار است ذائقه مردم را شکل داده و تربیت کند. این تصمیم اگرچه دیر اما باز هم مطلوب است.