نگاهی به نمایش «ولپن»؛
«ولپُن» همه چیز را سر جایش دارد
نمایش «ولپن» به کارگردانی مهدی کوشکی توسط عده‌ای از بازیگران جوان آماده اجرا شده است. کوشکی با شجاعت ذهنیاتش را به عنوان کارگردان و طراحی صحنه با کمترین ابزار‌ها نمایش داده است. هر اثر هنری دارای نکات منفی و مثبتی است ولپن هم از این قاعده مستثنی نیست اما گاهی باید تنها به شجاعت یک کارگردان و انتخاب‌های درستش دقت کرد.
تاريخ : دوشنبه ۲۸ ارديبهشت ۱۳۹۴ ساعت ۱۹:۱۹
نمایش «ولپن» به کارگردانی مهدی کوشکی جزو آن دسته از نمایش‌هایی است که توسط گروه جوانی اجرا می‌شود که هر کدام وظیفه خودرا به درستی انجام می‌دهند. ابتدا باید گفت که این نمایش از سطح دانشجویی یک سرو گردن بالا‌تر است و همواره از بسیاری از نمایش‌های به روی صحنه به لحاظ کیفیت و خلاقیت پیشی گزفته است. به نظر دور از انصاف است که از این نمایش به عنوان یک اثر دانشجویی نام برد.
دانشجویی به این معنا که همچنان چندین پله از از یک کار حرفه‌ای عقب‌تر است. «ولپن» توانسته جایگاه خود را به عنوان یک اثرهنری در بین مخاطبان تئاتر پیدا کند مخاطبان سخت گیری که همواره بی‌رحمانه نمای ش‌ها را نقد خواهند در بزرگ‌ترین منتقد تئاتر که با صراحت در هنگام اجرا زبان می‌گشاید و تمام عوامل اجرایی نمایش را حتی نور‌پرداز و تدارکات را در پشت پرده قرار دارند به نقد می‌کشاند و در برخی مواقع تند‌ترین انتقاد را در جلوی چشم تماشاگران به آن‌ها روا می‌دارد «صحنه تئاتر» است.
به نظر می‌آمد در اجرایی که ما شاهد آن بودیم صحنه تئاتر از این گروه نمایشی جوان که طالب تجربه‌های نو هستند رضایت داشته است رضایت نه به معنی نداشتن انتقاد. همواره انتقاد‌ها به هر اثر هنری وارد است و هر منتقدی نیز از دریچه نگاه خود و زیبایی‌شناسی کهبه آن تسلط دارد آن اثر را نقد می‌کند البته این در شرایطی است که اثر هنری توانسته باشد مبانی ابتدایی و چهارچوب خود را به درستی رعایت کرده باشد.
مهدی کوشکی با هوشمندی در انتخاب بازیگر‌ها و همچنین طراحی صحنه خلاقانه توانسته نگاه تماشاگران را تا دقایقی به آن‌ها و تازگی صحنه که چیزی در آن جز یک لته چوبی نمی‌بینند جلب کند. کوشکی که علاوه بر کارگردانی طراحی صحنه را بر عهده داشت نشان داد که نیازی نیست برای خلاقیت تبزار‌های خارق العاده‌ای در اختیار داشت او با حذف بسیاری از ابزار‌ها در صحنه تا جایی که به یک تخته چوبی رسیده است این فرم طراحی جذاب را وارد نمایش خود کرده است این طراحی از آنجایی جذابیتش دو چندان می‌شود که با توجه به ریتم نمایش، کارگردان استفاده‌های درست و مناسبی از حرکت آن لته در صحنه برده است.
با کمی دقت در می‌ابیم او با یک لَته در صحنه نمایش بازیگرانی ظاهر می‌شوند و فرمی از کمدی را ارائه می‌دهد که برای مخاطب جذاب است حرکت‌های لته چوبی به نحوی است که بازی‌های سه بعدی را در ذهن بیننده تداعی می‌کند.
در این نمایش ابتدا یک راوی با بازی ستاره پسیانی مجموعه‌ای از اتفاقات را روایت می‌کند اما کم کم از مخاطب فاصله گرفته تا خود او شاهد رخداد‌های به روی صحنه باشد. ابتدا پراکنده گویی در نشان دادن شخصیت‌ها و خانوده‌های نمایش دیده می‌وشد اما در طول نمایش به خوبی و درستی ارتباط آن‌ها با هم دیده می‌شود و همگی در یک خط کلی برای تعریف یک موضوع پیش می‌روند. ارتباط با تماشاگر به طو مستقیم و حرف زدن با آن از شیرینی‌های این نمایش است که به درستی کوشکی به عنوان کارگردان دیوار چهارم را بین نمایش خود و مخاطبین‌اش بر می‌دارد.
بازی درست و اصولی بازیگران نشان می‌دهند کوشکی انتخاب‌های درستی داشته است. بازیگران نمایش به خوبی آگاه هستند که در چنین نمایشی از این جنس چه کمدی می‌تواند به کار رود آن‌ها به دام لودگی و پراکنده گویی بدنی و لفظی نمی‌افتند. البته در چنین نمایشی بداهه می‌تواند جایگاه ویژه‌ای داشته باشد. مهدی کوشکی در بین بازیگران توانسته بود بازی قابل قبول و روانی را ارائه دهد او روان و در تسلط کامل بدنی وبیانی به روی صحنه حاضر شده بود. اضافه گویی نداشت.
از این جنش نمایش‌ها در شرایطی که شاهد تئاتر‌های متوسط توسط پیشکسوتان هستیم جای خوشحالی دارد چراکه نوید بخش ورود جوان‌هایی به تئاتر کشور است که می‌توانند با شجاعت و بدون ترس از نقد ابتکار به خرج دهند.
گفتنی است نمایش «ولپن» نخستین نمایشی بود که بلیت‌های آن به صورت آنلاین با پرداخت در سایت تئاتر شهر (محصول گروه نرم افزاری انسان) به فروش رسید.
- نمایش «ولپن» پرفروش‌ترین اثر مجموعه تئاتر شهر تا پایان سال ۱۳۹۰ بود، این نمایش در سی روز با ۶۶ اجرا در سال ۹۰ در سالن کارگاه نمایش مجموعه تئاتر شهر جز نمایش‌های رکورد دار این مجموعه با توجه به ظرفیت سالن، تعداد اجرا و میزان فروش نیز هست.
«ولپن» در حال حاضر در تماشاخانه باران اجرا می‌شود عوامل این نمایش عبارتند از:
نویسنده: بن جانسون، کارگردان: مهدی کوشکی، بازیگران: به ترتیب حروف الفبا: سجاد باقری، ستاره پسیانی، حسین خدا رحمی، ماهان خورشیدی، امیرحسین طاهری، محمد طیب طاهر، صحرا فتحی، مصطفی کوشکی، مهدی کوشکی، حوریه می‌رمحمدی، عرفان ناصری، مجید نوروزی، میثم نوروزی، طراح صحنه: مهدی کوشکی، طراح لباس: شرمین نوابی، دوخت لباس: زهره کاظمی، طراح پوس‌تر و بروشور: صالح تسبیحی، دستیار کارگردان و برنامه ریز: حسین ایرجی، منشی صحنه: مهدی گلزار، مدیر صحنه: حسین برفی‌نژاد، دستیار لباس: مریم صادقیان، عکس: نوشین جعفری، روابط عمومی: امیر قالیچی.
