مراسم بزرگداشت پرويز مشكاتيان در آستانه‌ي 30 شهريور ماه اولين سالروز درگذشت اين هنرمند آهنگساز و نوازنده‌ي سنتور در تالار وحدت برگزار شد.
به گزارش هنر نیوز به نقل از ايسنا، تالار وحدت شامگاه گذشته ـ 27 شهريور ماه ـ شاهد حضور هنرمنداني چون محمدرضا شجريان، محمدرضا شفيعي‌كدكني، شهرام ناظري،سيمين‌بهبهاني،بيژن كامكار و... بود كه با وجود گذشت يكسال از خاموشي پرويز مشكاتيان هنوز رفتن او را باور ندارند.
سيد عباس سجادي كه اجراي برنامه را برعهده داشت،پس از بيان تسليت به خانواده‌هاي شجريان و مشكاتيان مراسم را با شعري از شفيعي‌كدكني آغاز كرد.
«اي دوست وقت خفتن و خاموشي‌ات نبود ...»
شفيعي كدكني اين شعر را در سال گذشته در سوگ پرويز مشكاتيان نوشته بود.
اين شاعر و پژوهشگر پيشكسوت كه به تازگي از آمريكا به ايران برگشته،دراين مراسم حاضر بود و در كنار محمدرضا شجريان در رديف اول سالن نشسته بود.
مراسم با سخنراني دكتر محمد سرير مدير عامل خانه موسيقي ادامه پيدا كرد.
محمد سرير در سخناني يادآور شد: سال گذشته يك هفته مانده به رفتن پرويز مشكاتيان در كنارش بوديم و ساز و صدايش را شنيديم كه در لابه‌لاي جمله‌هايش سكوت معناداري بود.
اين هنرمند كه دوست نداشت براي ذكر نام مشكاتيان از واژه‌هايي چون روان‌شاد استفاده كند،تصريح كرد: او در ميان ما حضور دارد و صدايش از هميشه بلندتر است و در زمينه‌هاي مختلف موسيقي استادانه دست داشت. او آهنگساز، تنظيم‌كننده، سرپرست گروه و مدرسي چيره‌دست بود و آشنايي خوبي با ادبيات داشت و آن چيزي كه درباره‌ي پرويز مشكاتيان تاثير‌گذارتر است آن است كه او جان تازه‌اي به موسيقي ملي بخشيد و جوانان را جذب كرد، چون يك خمودگي در جوانان ايجاد شده بود كه او توانست شوري را در ميان نوازندگان جوان ايجاد كند.
سرير در ادامه با اشاره به جشن خانه موسيقي كه در آن دو جايزه قطعات ضربي و سنتور‌نوازي را به ياد پرويز مشكاتيان به اسم او نامگذاري كرده‌اند، افزود: اين روزها وقتي آزمون‌هاي موسيقي مي‌گيريم همه قطعات او را اجرا مي‌كنند و او تحركي كه بايد در زيربناي موسيقي وجود داشته باشد را ايجاد كرد.
در ادامه‌ي اين مراسم كليپ‌هاي از پرويز مشكاتيان پخش مي‌شد كه در آنها خود او در فيلم‌هايي كه از پيش ضبط شده بود، درباره‌ي زندگي‌اش صحبت مي‌كرد و يا به تك‌نوازي مي‌پرداخت.
پرويز مشكاتيان متولد 24 ارديبهشت‌ماه سال 1334 در شهر نيشابور است و تا 18 سالگي تمام تعليمات موسيقي و ادبيات را از پدرش آموخته است. او هم چنين در اين كليپ‌ها درباره‌ي فعاليتش در راديو، گروه «چاوش»، «عارف»، «شيدا»، تدريس به هنرجويان و ... صحبت مي‌كرد.
مراسم با سه نوازي رامين صفايي سنتور، جمشيد صفرزاده تندر و كامران يعقوبي تنبك ادامه يافت تا محمدرضا درويشي از دوستان پرويز مشكاتيان كه اخيرا با گروه «سيمرغ» و آواز همايون شجريان كنسرت‌هايي را برگزار كرده است، به روي سن بيايد و درباره‌ي مشكاتيان صحبت كند.
محمدرضا درويشي با اشاره به سالروز درگذشت مشكاتيان ادامه داد:يكسال از رفتنش مي‌گذرد و نه تنها من بلكه بسياري از دوستان او نيز نتوانستند رفتنش را باور كنند و طنين گفتار و صداي سازش هميشه در گوشمان است و من به اعتبار 35 سال دوستي با او، شاهد سلوك روحي و معنوي پرويز بودم.
وي افزود: جدا از هم‌خانه و همسايه بودنمان و فارغ از اين‌كه كار هر دوي ما موسيقي بود، رابطه‌ي عاشقانه‌اي بين من و پرويز مشكاتيان وجود داشت و در سه سال گذشته، سه‌بار از او خواب ديدم، خواب‌هايي كه مربوط به روزهاي بعد از رفتن او از ميان ما بود.
درويشي يادآور شد:پرويز مشكاتيان تا 18 سالگي در نيشابور بود و زير نظر پدرش كار مي‌كرد و تجربه‌ي نواختن سازهاي مختلف چون تار، سنتور، سه‌تار، دف و تنبك را داشت. من و پرويز در سال 53 در كنكور دانشگاه تهران با يكديگر آشنا شديم و ورود پرويز به دانشگاه تهران و آشنايي‌اش با داريوش صفوت و نورعلي‌خان برومند فصل جديدي در زندگي‌اش باز كرد.
او بيان كرد: پرويز تنها كسي بود كه از ترم دوم سال اول به مركز اشاعه‌ي موسيقي دعوت به كار شد و توانست با آخرين نسل از راويان موسيقي ايران فراتر از دانشگاه رابطه برقرار كند و در سال 56 او را نه به عنوان يك دانشجوي سال آخر بلكه به عنوان يك چهره مي‌شناختند.
اين هنرمند در ادامه از تشكيل گروه «عارف» در راديو زير نظر هوشنگ ابتهاج و تاسيس كانون چاوش به عنوان دوره‌هاي تاثير‌گذار زندگي مشكاتيان ياد كرد و افزود: آشنايي‌اش با محمدرضا شجريان و همكاري با او، اوج فعاليت‌هاي پرويز مشكاتيان بود، چون توانست با يك چهره‌ي آواز شروع به كار كند و آثار خوبي نيز از خود به جاي بگذارد.
درويشي بيان كرد: پرويز بعد از آن با خوانندگان بسياري همكاري داشت و 10 سال آخر زندگي‌اش نيز به خانه‌نشيني، سكوت و درد گذشت.
او افزود: پرويز نه تنها مرگ را زود درك كرد، بلكه درك او از همه‌ي دوره‌هاي زندگي‌اش زود بود و همه چيز را زود آموخت و زود درك كرد.
درويشي در پايان سخنانش گفت: مردم و جامعه‌ي موسيقي دين خود را به فرهنگ و موسيقي اين سرزمين ادا كرده‌اند، اما آيا نهادهاي زيربط كه خود را مسوول مي‌دانند نيز دينشان را ادا كرده‌اند؟ پاسخ من منفي است.
اين آخرين جمله درويشي بود كه با تشويق مخاطبان روبه‌رو شد و از سن پايين رفت.
سپس بهداد بابايي ـ خواهرزاده پرويز مشكاتيان ـ و شروين مهاجر با يكديگر دونوازي سه‌تار و كمانچه را اجرا كردند.
آوا مشكاتيان ـ دختر پرويز مشكاتيان ـ نيز در سخناني آهنگين و شعر‌گونه از مردمي كه به خاطر پدرش در اين سالن حضور يافته بودند، تشكر كرد و سخنانش را با شعري از احمد شاملو به پايان برد.
سپس سجادي كه اجراي برنامه را برعهده داشت، از شفيعي‌كدكني كه در مراسم حاضر بود سخن گفت و سخنانش را با دلتنگي يك ماهه از آواز «ربنا»ي شجريان ادامه داد و از اين دو هنرمند خواست كه بايستند تا مردم آنها را ببينند و مردم با تشويق به احترام اين دو هنرمند ايستادند و سپس به روي سن دعوت شدند و چند ثانيه‌اي بدون اين‌كه سخنراني بكنند، روي سن ماندند و سپس بازگشتند.
در ادامه همايون شجريان، سيامك آقايي و آيين مشكاتيان فرزند پرويز مشكاتيان به روي صحنه آمدند و دو قطعه موسيقي را به ياد پرويز مشكاتيان اجرا كردند.
قطعات اجرا شده در اين بخش با شعري از حافظ همراه بود،«ياد باد آنكه زما وقت سفر ياد نكرد // به وداعي دل غمديده‌ي ما شاد نكرد/// دل به اميد صدايي كه مگر در تو رسد /// ناله‌ها كرد در اين كوه كه فرهاد نكرد»
و قطعه شعري از مولانا؛« اي يوسف خوش نام ما /// خوش مي‌روي بر بام ما»
در پايان اين مراسم از سوي سجادي اعلام شد كه؛شهردار نيشابور هفته‌ي آينده تنديس 10 تني پرويز مشكاتيان از سنگ مرمر در اين شهر رونمايي مي‌كند و از تمام هنرمندان و مردم براي حضور در اين مراسم دعوت كرده است.
در اين مراسم نصرالله ناصح‌پور، صادق طباطبايي، داوود گنجه‌اي، بيژن بيژني، عبدالحسين مختاباد و .... حضور داشتند.
گفتني است:برنامه‌ي بزرگداشت پرويز مشكاتيان به همت دل‌آواز و با همكاري خانه موسيقي و بنياد رودكي برگزار شد.
