دوسالانه خوشنویسی کمتر از یک هفته دیگر آغاز می‌شود. این دوسالانه از یک جنبه تازگی تام دارد و آن این است که این بار آثار بخش مسابقه تنها به صورت خوشنویسی و بدون هیچ آرایش یا تزئینی پذیرفته شده‌اند. به عبارت دیگر خط به صورت خالص و بدون هنرهای متعلق به آن پذیرفته می‌شود و هیچ تزئین و تذهیبی در آن جایز نیست. از سوی دیگر آثار شرکت داده شده در بخش مسابقه اجازه شرکت در بخش نمایشگاهی را ندارند. این دو موضوع سبب شد تا با محمدحسین شفیعی‌ها دبیر دوسالانه مجسمه‌سازی به گفتگو بنشینیم. 

شفیعی‌ها در خصوص علت محدود کردن بخش مسابقه دوسالانه خوشنویسی به خط به صورت مطلق و همچنین محدود کردن هنرمندان به ارسال تنها یک اثر این گونه توضیح داد: علت پذیرش آثار بدون تزئین داوری بهتر آثار و برقراری عدالت در

این حوزه بوده است. تردیدی وجود ندارد که خط بدون آراستگی پیرامونی به دقت بیشتری داوری خواهد شد و قصد هیأت داوران گزینش هنرمندانی است که خط را پیراسته‌تر و نیکوتر نگاشته‌اند. 

در خصوص حذف هنرهای وابسته به خوشنویسی یک شبه وجود دارد و آن این است که در شرایطی که خوشنویسی ایران را آغاز تا امروز با هنرهایی آمیخته شده و این آمیختگی به فرهنگ ایرانیان وابستگی تام دارد چگونه می‌توان خط را برهنه از هنرهای وابسته به آن بررسی کرد و با در نظر گرفتن آمیختگی سنتی خط به تذهیب و تشعیر و طلا اندازی اندازی و زینت‌‌های دیگر با این شبهه پیش می‌آید که دوسالانه خوشنویسی، این هنر را از سنت‌های آمیخته به آن جدا کرده است. 

شفیعی‌ها در پاسخ به این موضوع گفت: دوسالانه در پی گسترش سنت‌هاست و داوری آثار به شکل ممتاز و خالی از تزئینات به معنای نفی سنت‌ها نیست.
ارزش‌های خوشنویسی و هنرهای وابسته به آن همواره نزد هنر دوستان محفوظ است اما رسالت دوسالانه گزینش خط به شیوه‌ای مطلق است تا فارغ از تزئینات داوری به شکلی درست انجام شود. هیچ کس منکر این امر نیست که خوشنویسی پس از آرایش و اضافه کردن تزئین و تحت تأثیر جلوه‌ی رنگ و شکوه تزئین از تمایز آشکاری با شکل ساده خود برخوردار خواهد شد. به همین سبب داوری آثار به شکلی مطلق و بر پایه ارزش‌های نهفته در خط اتفاق می‌افتد. 

دبیر دوسالانه خوشنویسی در توضیح این مطلب که دوسالانه خوشنویسی در کنار بخش رقابتی بخش نمایشگاهی و نیز بخش جنبی را شامل می‌شود گفت : توجه به هنرهای وابسته به خوشنویسی در این بخش‌ها لحاظ شده است و وحدت این هنرها با خوشنویسی در دوسالانه مدنظر قرار خواهد گرفت. 

پس در بررسی روند تاریخی خوشنویسی و آثاری که از قدما بر جای مانده است وحدت هنرها به شکلی آشکار،‌ مشهود است و نگاه مطلق ما به خط عدم اثرپذیری از تذهیب و نمایش توان هنرمند در نگارش خط است. 

عرضه یک اثر هنری به صورت خالص هنرمندان را در شناخت این خلوص کمک می‌کند. دوری از حاشیه‌ها سبب می‌شود تا داوری به شکلی خالص اتفاق بیافتد. رقابت خوشنویسی تنها باید ارزش‌های خوشنویسی را مدنظر قرار دهد و از این بابت انتقادی بر دوسالانه خوشنویسی نیست. 

همان طور که اشاره کردم هیچ پردازشی در خط اتفاق نمی‌افتد. نام بر خط نوشته نمی‌شود؛ تا بر رأی داوران اثر نگذارد. دیگر آن متن مشترک در دوسالانه انتخاب شده است. چرا که در این شرایط خوشنویسی به صورت مطلق و در شرایط کاملاً یکسان مقایسه رخ می‌دهد و این امر کیفیت دوسالانه را بهبود می‌بخشد. متن مشترک سبب می‌شود تا هر هنرمندی به فراخور توان خود به انتخاب حروف نپردازد و در نهایت داوری دیگر هیچ شرایطی بر خلاف عدالت نگردد.