به گزارش هنرنیوز به نقل از روابط عمومی مرکز پویانمایی صبا ؛ بهنام برنجی، کارگردان انیمیشن «مورچه و کاموا» در گفتگویی اظهارداشت : ما در کارهای تولید داخلی کمتر کاری را داریم که کودکان از کاراکتر و داستان آن یاد کنند و در ذهن خود با آن کاراکتر همذا‌ت‌پنداری کنند. گذشته از این هیچوقت نمی‌توانیم بگوییم اندازه‌ی کافی!، چون کودک در هر عصری باز هم نیاز به تنوع بیشتر دارد و تصاویر قبلی برایش تکراری می‌شوند.
برنجی سپس گفت: انیمیشن «مورچه و کاموا» در یک قسمت هشت دقیقه‌ای و با تکنیک دوبعدی به تهیه‌کنندگی مرکز پویانمایی صبا مراحل پایانی تولید خود را سپری می‌کند؛ این انیمیشن کمک کردن و از خود گذشتگی را به تصویر می‌کشد.
برنجی افزود: داستان «مورچه و کاموا» داستانی کوتاه و فانتزی است که به موضوع کمک و از خودگذشتگی اشاره دارد. در این داستان بچه مورچه‌ای با نام موری که کاراکتر اصلی داستان است، در اثر حادثه‌ای از لانه خود دور شده و گم می‌شود و در جنگل با کاموایی که یک سر آن به یک شال گردن وصل است برخورد می‌کند. کاموا با از خود گذشتگی به مورچه کمک می‌کند و او را به لانه خود می‌رساند که این امر باعث می‌شود کاموا دیگر به حالت گلوله نماند.
این کارگردان سپس در پاسخ به این سوال که نظرتان در مورد تأسیس شبکه انیمیشن چیست، گفت: بهترین اتفاقی که در این سالها در زمینه انیمیشن روی داده تأسیس شبکه مستقل در این مورد است هرچند کمی دیر اتفاق ولی جای شکر دارد. این نشان می‌دهد که مدیران به درجه اهمیت و تخصصی بودن انیمیشن واقف هستند و برای عوامل تولید بستر مناسبی است تا تولیدات بیشتر و با کیفیت بهتر ارائه دهند.
وی در ادامه در پاسخ به این سوال که به نظر شما انتخاب انیمیشن ما چه شاخصه‌هایی ر ا باید داشته باشد که بتواند علاوه بر جذب مخاطب و درخشش در عرصه‌های بین‌المللی، به یک محصول صادراتی تبدیل شود، گفت: اگر در داستان‌ها به مسائل انسانی بپردازیم که در همه جای دنیا بد و خوب آن یکسان است بشتر جنبه بین‌المللی پیدا می‌کند و همه انسان‌ها در همه جای دنیا با آن موافق خواهند بود اما از آنجایی که انیمیشن یک هنر، صنعت است غیر از پرداختن به مسائل هنری آن باید به کیفیت آن توجه خاص شود بخصوص اگر بخواهیم در عرصه بین‌الملل به آن توجه شود؛ البته انیمیشن هنوز متأسفانه از دید دیگران که آن را با فیلم زنده به لحاظ اقتصادی مقایسه می‌کنند، صنعتی است که اصلاً به صرفه نیست، اما اگر بپذیریم که زحمتی که در مقابل فیلم زنده می‌برد ده‌ها برابر فیلم زنده است، شاید توقع اقتصادی کمتری از آن داشته باشیم. به هر جهت امید است در آینده ارزش بیشتری برای این هنر، صنعت قائل شویم.
