به گزارش هنرنیوز ،روابط عمومی این انجمن در یادداشتی، آورده است: باردیگر خبری دردناک از میراث فرهنگی کشور دل علاقمندان و دوستداران فرهنگ این کهن دیار هماره ماندگار را به درد آورد. خبر کوتاه و در عین حال موثق بود: غار اشکفت گاوی، یکی از مهمترین محوطه های پارینه سنگی ایران در اثر فعالیت های سنگ تراشی در پیرامون خود در شرف تخریب و نابودی است.


روابط عمومی انجمن می افزاید: بی شک این اتفاق دردناک اولین و آخرین نمونه از تخریب محوطه های باستانی در ایران نبوده و نیست. ولی نکته به مراتب دردناکتر سکوت و عدم واکنش از سوی دستگاههای متولی و در رأس آن سازمان میراث فرهنگی کشور در این زمینه است. گویی رسمی نانوشته در این مرز و بوم نهادینه شده که افراد به جای رجوع به وجدان کاری خود و کمر همت بستن برای جلوگیری از تکرار اینگونه تراژدی‌ها، تنها در پی رفع تکلیف و مبرا ساختن خود از پذیرش مسئولیت باشند.

در ادامۀ این یادداشت آمده است: انجمن علمی باستان شناسی ایران متشکل از اساتید، دانشجویان، پژوهشگران، کارشناسان و دوستداران باستان شناسی و فرهنگ این مرز و بوم از سراسر کشور، تخریب محوطه اشکفت گاوی در استان فارس و دیگر اتفاقات مشابه را شدیداّ محکوم نموده و از مسئولین محترم سازمان میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری، بویژه معاونت میراث به عنوان متولیان امر انتظار دارد بر اساس وظایف ذاتی و حاکمیتی خود اقدامی عاجل در این زمینه معمول و متخلفان را به مراجع قضایی معرفی و نتیجه امر را به آگاهی مردم برسانند. بدیهی است افکار عمومی هرگونه تعلل و تسامح در این زمینه را نوعی همدستی و همکاری با دشمنان فرهنگ و تمدن این کهن دیار دانسته و شرمساری در پیشگاه تاریخ و ملت ایران را سزای عاملین می‌داند.

گفتنی است محوطه اشکفت گاوی در مرودشت فارس، نخستین بار در بررسی های ویلیام سامنر در دهه شصت میلادی شناسایی شد، و سپس مایکل روزنبرگ باستان شناس سرشناس آمریکایی در سال ۱۳۵۷ خورشیدی آنجا را کاوش کرد. روزنبرگ در پایان کار و در طی مقالاتی به وجود لایه های استقراری از پارینه سنگی قدیم تا فراپارینه سنگی خبر داد که وجود چنین لایه های استقراری در باستان شناسی پارینه سنگی ایران و خاورمیانه بی بدیل است.

اشکفت گاوی در زمره معدود محوطه های پارینه سنگی است که شواهد استقرار مستمر انسان را برای چند ده هزاره در خود محفوظ داشته است. همچنین در طی کاوشهای روزنبرگ در این محوطه، بقایای فسیل (سنگواره) شده انسانی به دست آمد که به انسان عصر پارینه سنگی جدید منتسب شده است. از همین روی اشکفت گاوی جزو پنج محوطۀ پارینه سنگی واجد بقایای انسانی در ایران است.