خانم مدنی از پیشینه کار و ورودتان به عرصه سینما بگویید؟ 

مدت سی سال در آموزش پرورش همدان مشغول به خدمت بودم و با مدرک فوق دیپلم مربی کودک در کودکستان که زیباترین مقطع تدریس آموزش و پرورش است کار می کردم.

آیا آقای امیر شهاب رضویان سبب ورود شما به عرصه سینما بودند؟
بعد از اینکه همسرم مرحوم شد من افسردگی گرفتم چون دلبستگی مان به هم زیاد بود، از وقتیکه پسرم شهاب وارد رشته سینما شد مرا هم وارد کار کرد و من در ابتدا با بازی درفیلم های دوستان او که می خواستند فیلم کوتاه بسازند برای پایان نامه هایشان شروع کردم و در چهار فیلم پسرم شهاب بازی کردم که آخرین فیلم او هنوز اکران نشده ولی در فیلم «تابستان عزیز» نقش اصلی داشتم و سه فیلم دیگر که همگی بلند بودند و دو فیلم هم برای رضا سرکانین بازی کردم و «بوسیدن روی ماه» که هفتمین فیلم من بود این افتخار را داشتم با آقای اسعدیان همکاری کنم.
تابستان عزیز سال گذشته در جشنواره فیلم کودک در همدان نمایش داده شد و الحمدالله جایزه گرفت، الان هم راضی و خوشحالم که وارد این عرصه شدم واز آن دنیای افسردگی درآمدم.

چرا شما از اینگه از لهجه خودتان در فیلم ها استفاده می کنید؟ آیا لهجه ها می توانند در ترویج میراث فرهنگی و بومی مناطق کشور موثر باشند؟
درست است که لهجه تهرانی لهجه ای شیرین است اما اگر دقت کنید استاندارد ترین لهجه با مقایسه در متن کتب لهجه همدانی است؛ چون همدانی ها دقیقا کتابی صحبت می کنند، من در طول یک عمر معلمی روی تابلو نوشتم نان و خواندم نان، ننوشتم نان بخوانم نون.

وقتی در

” سینما مقدس است در واقع هرجا که با یاد خدا کار کنید آنجا مسجد است سینما یا تئاتر مقدس است چون هنر مقدس است و نباید آن را بازیچه فرض کنند زیرا این کار با خدا معامله کردن است “

فیلمی بازی می کنید به لهجه شما خرده گرفته نمی شود؟
من با هرکارگردان یا گروهی همکاری دارم به آنها می گویم که می توانم تهرانی صحبت کنم اما دوست دارم لهجه خودم را داشته باشم.

نقش مادربزرگ و مادر در همه فیلم ها و سریال ها یک نقش شیرین است شما از لذت بازی در این نقش بگویید.
وقتی این نقش را بازی می کنم احساس می کنم آن بچه ها بچه های خودم هستند و مادرشان هستم و بازیگر نیستم.

آیا دوره خاصی برای بازیگری گذرانده اید؟
به خودم اجازه نمی دهم بگویم بازیگر من نه دوره خاصی دیده ام و نه برای این رشته دانشگاه رفته ام همین طوری آمدم و تا به حال هم موفق بودم و آن احساس مادرانه چیزی نیست که اکتسابی باشد بلکه ذاتی است، من در نقش ها خودم هستم و ادا در نمی آورم و هیچ کلاسی هم نرفتم و از کسی آموزشی ندیدم اما الحمدالله تا به حال کارهایم تایید شده است تا خدا چه بخواهد.
هنگامیکه آقای رضویان وارد عرصه سینما شدند شما حمای تشان کردید؟
من هر طور که توانستم همواره یار و یاورش بودم و او را تشویق نمودم.

رسالت بازیگری نقش های شما چگونه محقق شده است؟
در نقش هایم احساس می کنم مادر آن بچه ها هستم، در فیلم« بوسیدن روی ماه» می دانستم که جبعه پیکر شهدا خالی است ولی نمی توانستم فکر کنم خالی است چون من مادر شهدای بسیاری را دیدم در همان اوایل جنگ که مدرسه شاهد نبود بچه ها با سایر بچه ها در یک مدرسه بودند، بچه های کوچکی که از رفتن و شهید شدن پدرشان می گفتند را هرگز فراموش نمی کنم.

چه توصیه ای برای جوانانی دارید که می خواهند وارد این عرصه شوند؟
اگر می خواهند سینما برایشان به عنوان پله ای جهت شهرت باشد بهتر است وارد آن نشوند زیرا این عرصه عشق می خواهد، من سالها معلم بود و معلمی کاریست که باید عاشق آن باشی این کار هم همین طور است، من البته در برابر دیگران تجربه چندانی ندارم و در حدی نیستم که به اساتید خودم بگویم چه بکنید ولی خواهش می کنم جوانان از فضای سینما مراقبت کنند، سینما مقدس است در واقع هرجا که با یاد خدا کار کنید آنجا مسجد است سینما یا تئاتر مقدس است چون هنر مقدس است و نباید آن را بازیچه فرض کنند زیرا این کار با خدا معامله کردن است یعنی اگر من حرکت یا رفتاری انجام دهم که سبب شود اثر منفی داشته باشد یعنی آخرت خودم را تباه کرده ام لذا برای رضای خدا کار کنند. دلم می خواهد ایران وطن من به نحو احسن حفظ شود تا تیری در چشم دشمن باشد.