عضو هیئت موسس تشکل واحد تهیه‌کنندگان سینمای ایران با رد هرگونه موازی‌کاری بین این صنف و خانه سینما تاکید کرد دولت به هیچ عنوان در امور داخلی این صنف دخالت نخواهد کرد.
محسن علی‌اکبری که همراه مرتضی شایسته، سیدضیاء هاشمی، جمال شورجه و علی معلم به عنوان اعضای شورای مرکزی مسئولیت تنظیم اساسنامه تشکل واحد تهیه‌کنندگان با عنوان اتحادیه تهیه‌کنندگان سینمای ایران را برعهده داشته، نسبت به شروع به کار این صنف امیدوار است و از آن به عنوان امکانی جدید برای سینمای ایران نام می‌برد.
به گزارش هنر نیوز ،این تهیه‌کننده در گفت‌و‌گو با خبرآنلاین درباره تشکل جدید تهیه‌کنندگان که انتقاداتی از سوی برخی از تهیه‌کنندگان به آن وارد است سخن گفت.
جلسات تنظیم اساسنامه صنف واحد تهیه‌کنندگان چه سرفصل‌هایی داشت، برای رسیدن به اتحادی که قطعاً باید اولویت اول باشد برنامه مشخصی داشتید؟
نحوه تدوین اساسنامه صنف واحد تهیه‌کنندگان به گونه‌ای بود که تمامی نگاه‌های مختلف تهیه‌کنندگان در آن اعمال شود. 14 جلسه سنگین و پربار با دوستان هیئت موسس داشتیم و اساسنامه چهار تشکل تهیه‌کنندگان را مورد مطالعه قرار دادیم تا از نکات مثبت آن استفاده کنیم و نقاط ضعف را درک و از تکرار آن خودداری کنیم. بعد از شکل‌گیری صنف واحد تهیه‌کنندگان هیچکدام از اصناف تهیه‌کنندگی رسمیت نخواهد داشت و اساسنامه صنف واحد تهیه‌کنندگان به عنوان تنها اساسنامه صنف تهیه‌کنندگی مورد استناد خواهد بود.
در حال حاضر تنظیم اساسنامه به پایان رسیده و از همه تهیه‌کنندگان دعوت خواهیم کرد در روز 26 دی‌ماه در موزه سینما حاضر شوند تا با برگزاری نخستین مجمع عمومی تمامی جزئیات اساسنامه مورد بررسی قرار بگیرد و اعضا در جریان اقداماتی که انجام داده‌ایم قرار بگیرند. قطعاً در این جلسه اعضا می‌توانند نظر خود را در مورد اساسنامه بیان کنند و در صورت لزوم تغییراتی در آن به وجود آید تا بعد از تصویب اساسنامه به مرحله انتخابات هیئت مدیره برسیم.
در جریان تنظیم اساسنامه با طیف‌های مختلف تهیه‌کنندگان دیداری داشتید؟ نظر آنان را در مورد صنف واحد تهیه‌کنندگی جویا شدید؟
در مرحله اول قرار بود فقط اساسنامه تنظیم شود و در جلسات ما پنج نفر از طیف‌های مختلف تهیه‌کنندگی حضور داشتند. به عنون مثال جمال شورجه به عنوان کارگردان تهیه‌کننده در جلسات حاضر بود و از منظر همکاران خود موارد پیشنهادی را تحلیل می‌کرد و دیدگاه‌هایش را بیان می‌کرد. بنابراین ما به دنبال تامین نظرات مختلف تهیه‌کنندگان بودیم و برای رسیدن به این هدف گروه تنظیم کننده اساسنامه از میان طیف‌های مختلف انتخاب شدند.
امکان ایجاد تغییراتی در اساسنامه وجود دارد؟
آنچه امروز به عنوان اساسنامه در دست داریم پیش‌نویسی است که هنوز به عنوان یک اساسنامه کامل نمی‌توان از آن یاد کرد شاید بعضی موارد در آن ذکر نشده باشد. البته ما مواردی همانند ارتقای سطح کیفی و علمی تهیه‌کنندگان را در این اساسنامه در نظر داریم تا این گروه با گذراندن دوره‌هایی در داخل و خارج از ایران پیشرفت کنند. تهیه‌کنندگان به عنوان پدر خانواده سینما باید قابلیت و توان بالایی داشتند باشند که رسیدن به این توان بالا یکی از موارد مورد نظر ما در تنظیم اساسنامه بوده است.
با وجود نگاه امیدوارانه شما برای گرد هم آمدن تهیه‌کنندگان زیر چتر تشکل واحد تهیه‌کنندگان و برنامه‌هایی که برای آن تنظیم کرده‌اید، اغلب سینماگران نگاه چندان خوش‌بینی به این ماجرا ندارند و معتقدند این گرد هم آمدن یا اتفاق نمی‌افتد و یا در صورت رخ دادن مدتی طولانی ادامه پیدا نمی‌کند. تحلیل شما از این دیدگاه چیست؟
به نظر من این تفکرات ناشی از یک نگاه بدبینانه است. واقعیت اساسنامه‌ای است که پیش روی ما قرار دارد و امضای 140 نفر از تهیه‌کنندگان مبنی بر درخواست آنان برای شکل‌گیری صنف واحد تهیه‌کنندگان. جمع ده پانزده نفری تهیه‌کنندگان که جزو امضاکنندگان این نامه نیستند در اقلیت هستند. مشکلی هم با نپیوستن آنان نداریم، زیرا به طور کلی اجباری برای حضور در این صنف وجود ندارد. آنان آزادی بیان دارند می‌توانند به تفکرات خود پایبند باشند، اما قطعاً بعد از شروع به کار صنف تهیه‌کنندگان دیگر هیچ صنف تهیه‌کننده‌ای نمی‌تواند کار خود را به عنوان یک صنف باشد. آنان می‌توانند انجمنی شکل دهند، اما نمی‌توانند فعالیت صنفی سینمایی داشته باشند.
یعنی بعد از این مرحله دیگر اصناف تهیه‌کنندگی نمی‌توانند به فعالیت خود ادامه دهند؟
نه به هیچ عنوان بعد از این مرحله شرایطی برای کار آنان وجود نخواهد داشت. این اتفاق بعد از شکل‌گیری کامل صنف تهیه‌کنندگان و تایید آن از سوی مراجع بالا اتفاق می‌افتد.
چه نقطه مشترکی برای گرد هم آمدن تهیه‌کنندگان در نظر گرفته‌اید؟
خود بحث تهیه‌کنندگی نقطه مشترک است. ممکن است تهیه‌کنندگانی که گرد هم می‌آیند فیلم‌هایی از جنس و شکل مختلف بسازند و نوع ذائقه و سلیقه شخصی آن ها با یکدیگر همخوانی نداشته باشد، برخی تجاری بسازند و گروهی فرهنگی و بعضی هر دو گروه فیلم‌ها را تولید کنند، اما همه آنها تهیه‌کننده هستند و همین مسئله می تواند موجب اتحاد آنان و گرد هم آمدنشان شود.
حتی برخی از دوستان بودند که خارج از چارچوب تشکل واحد تهیه کنندگان با یکدیگر اختلاف نظر داشتند، اما متفق‌القول بودند باید تهیه‌کنندگان در قالب یک فضای متحد با یکدیگر کار کنند و زیر سقف تشکل واحد تهیه‌کنندگان قرار بگیرند. همانطور که سازمان نظام پزشکی و نظام مهندسی داریم باید تهیه‌کنندگان نیز زیر نظر یک بخش که آن تشکل واحد تهیه‌کنندگان است کار کنند. تعداد زیاد اعضای هر کدام از این تشکل‌ها و سازمان‌ها می تواند امتیازی مثبت برای آنان تلقی شود. اتحاد تهیه‌کنندگان در کنار هم امری اجتناب‌ناپذیر است و فعالان این صنف نیز با درک این مسئله در تلاش هستند با کنار گذاشتن مشکلات زمینه قرار گرفتن کنار یکدیگر را به وجود آورند.
راه‌اندازی یک صنف از سوی دولت با ماهیت فعالیت صنفی متضاد است. همان طور که سال‌ها خانه سینما از همین ناحیه تحت فشار بوده و اکنون به دلیل همین وابستگی حالا به لحاظ اقتصادی دچار مشکل شده است. تصور نمی‌کنید در ادامه صنف واحد تهیه‌کنندگان نیز با چنین معضلی روبرو شود. به هر حال پایه و اساس این صنف از سوی مدیریت دولتی سینما گذاشته شده است.
به صورت قطع و یقین دولت در صنف واحد تهیه‌کنندگان هیچ نقشی غیر از حمایت برعهده نخواهد داشت.
صحبتی در این زمینه از سوی مدیران دولتی مطرح شده است؟
بخش دولتی سینما قصد دارد بعد از راه‌اندازی این صنف بخش عمده‌ای از کارهای خود مرتبط با جریان تولید را بر عهده این صنف قرار دهد. بخشی از کارهای پروانه ساخت به صنف واحد تهیه‌کنندگان واگذار می‌شود و در مورد صلاحیت نویسندگان فیلمنامه‌ها و کیفیت کارها این بخش اظهار نظر خواهد کرد. دولت به دنبال این است که تا جای امکان بخشی از کار خود را به صنف واگذار کند و دلیل آن هم اعتمادی است که نسبت به صنف واحد تهیه‌کنندگان دارد. نه تنها دولت علاقه‌مند نیست در کارهای این صنف دخالت کند بلکه می‌خواهد تهیه‌کنندگان قدرتمندتر از قبل در سینما ظاهر شوند.
تصور نمی کنید نوع کارهایی که برای صنف واحد تهیه‌کنندگان طراحی شده شباهت‌هایی با خانه سینما داشته باشد. همواره در جریان صحبت‌هایی که از این صنف می‌شود چنین ذهنیتی وجود دارد که شاهد موازی‌کاری این صنف با خانه سینما شویم.
خانه سینما جایگاه خود را دارد؛ جایگاهی که اتفاقا معتقد هستیم باید تقویت شود. بحث تهیه‌کنندگی کاملاً مستقل از خانه سینماست. در خانه سینما بیش از هر فعالیتی کارهایی مربوط به امکانات رفاهی و خدماتی مدنظر است. انتظار می‌رود امور مربوط به بیمه هنرمندان و مشکلات مالی که گاه مانع درمان آنان می‌شود، از سوی خانه سینما برطرف شود، اما همانطور که گفتم برنامه‌های تعیین‌شده برای صنف واحد تهیه‌کنندگان متفاوت از این نکات است.
اما با این وجود همواره نگرانی‌هایی از این موازی‌کاری وجود داشته است.
برای روشن شدن قضیه باید ببینیم اصلا چرا قرار شد تهیه‌کنندگان گرد هم بیایند. آیا گرد هم آمدن تهیه‌کنندگان به معنای تشکیل صنفی مشابه خانه سینماست؟ اتحاد تهیه کنندگان می‌تواند به سود همه سینمای ایران باشد و تفرقه آنان قطعاً به ضرر همه سینما. تهیه‌کنندگان برای جلوگیری از ادامه یافتن این ضرر در کنار هم قرار گرفته‌اند. یکی از برنامه‌های امروز سینمای ایران می‌تواند تقویت خانه سینما باشد و امیدوار هستیم مشکلات این نهاد صنفی رفع شود.
کمک به خانه سینما به چه ترتیبی خواهد بود؟ خود این شائبه موازی‌کاری ایجاد می‌کند.
در خیلی از جاها به عنوان نمونه بانک‌ها تهیه‌کنندگان ارتباطاتی دارند که می‌تواند به کمک خانه سینما بیاید و یا برای درمان هنرمندان می توان از ارتباط برخی از تهیه‌کنندگان با بیمارستان‌ها استفاده کرد. صنف واحد تهیه‌کنندگی در نظر دارد کمک حال سینمای ایران باشد.
گفت وگو از سمیه علیپور
