نمایش «تکه‌های سنگین سرب» در حالی به کار خود پایان داد که از این نمایش برای حضور در جشنواره تئاتر مقاومت و جشنواره تئاتر فجر دعوت شد.
در اجرای شب گذشته (جمعه ۱۷ مهر) که آخرین اجرای این نمایش بود، عماد افروغ رئیس کمیسیون فرهنگی مجلس هفتم، آناهیتا همتی، رضا بهشتی، منوچهر والی زاده، سام کبودوند، ابراهیم شیبانی،محمد صوفی، خیام وقار کاشانی و پریسا عشقی حضور داشتند.
پس از پایان اجرای نمایش، مهمانان به گروه اجرایی و بازیگران خسته نباشید گفتند و از تلاش آنها برای ارائه روایتی نو و متفاوت از شهید چمران تشکر کردند و ایوب آقاخانی از دعوت این نمایش برای حضور در جشنواره تئاتر مقاومت و جشنواره تئاتر فجر خبر داد.
عماد افروغ نماینده پیشین مجلس و استاد دانشگاه، با اشاره به اینکه در بازه زمانی که داستان نمایش در آن روایت می‌شود در لبنان حضور داشته و به لحاظ حسی با وقایع آن به وی‍ژه در مورد سازمان امل، ارتباط برقرار کرده است، افزود: در شرایط فعلی که از چمران ها خبری نیست همین که همت شد و یک اثر نمایشی با موضوعیت شهید چمران به روی صحنه رفت، واقعا جای تقدیر و تشکر دارد و امیدوارم با اجرای این آثار نمایشی یاد مردان بزرگ انقلاب اسلامی ایران حفظ شود.
همچنین آناهیتا همتی بازیگر سینما، تئاتر و تلویزیون گفت: نمایش «تکه‌های سنگین سرب» از منظر جدید به دکترچمران پرداخت و من را سورپرایز کرد و خیلی تحت تاثیر این کار قرار گرفتم؛ زیرا جنگ و خون و خونریزی نداشت و بعد دیگری از آن را نشان داد که دیدنش برا ی من لذتبخش بود.
وی نور، دکور، صدا، بازی‌ها و متن را در نمایش «تکه‌های سنگین سرب» بسیار عالی و تاثیرگذار توصیف کرد و افزود: خسته شده بودیم از حرفهای شعاری و کلیشه‌ای درباره شهدا و رزمندگان؛ بسیار خوب است که شخصیت های بزرگ و قهرمان را از ابعاد دیگری به مخاطب نشان داد.
ابراهیم آشتیانی کارگردان تلویزیونی گفت: نمایش «تکه‌های سنگین سرب» اتفاق ویژه‌ای بود زیرا از منظری وارد زندگی شهید چمران شد که بسیاری چمران را از این جنبه نمی شناسند؛ نگاهی که این نمایش به زندگی خصوصی چمران داشت، کمتر برای تماشاگر آشنا بود و این مقوله جذاب، نقطه قوت نمایش ایوب آقاخانی است.
وی تاکید کرد: اگرچه اخیرا کمتر در تئاتر میبینیم که همه مقوله‌های که تماشاگر بواند به راحتی آن را دنبال کند اصلی تئاتر در نمایشی رعایت شده باشد ولی «تکه‌های سنگین سرب» از نظر نوشتن یک داستان در قالب نمایش، بازی‌های جذاب و درست، کارگردانی سنجیده و صحنه‌پردازی مناسب، موفق از کار در آمده است.
پریسا عشقی تهیه‌کننده و مستندساز تلویزیونی نیز گفت: من این کار را دوست داشتم و همانطور که انتظار داشتم کلیشه‌هایی را که در این فضا رایج بود؛ شکست و اگرچه قبل از تماشای نمایش، نقدی نسبتا منفی در مورد آن خوانده بودم ولی آن نقد به من کمک کرد نمایش را بهتر ببینم و درک کنم.
وی با اشاره به اینکه «تکه‌های سنگین سرب» درام قوی داشت و تماشاچی را خسته نمی‌کرد، ادامه داد: این نمایش در انتقال احساس آدمی مانند شهید چمران به تماشاگر موفق بود؛ زیرا احساس کردم دختر دهه هفتادی من که جنگ را ندیده است، پس از تماشای این نمایش، تصویر روشنی از آدمهایی که متعلق به نسل دیگری بودند، در ذهنش شکل گرفته است.
رضا بهشتی کارگردان تلویزیونی نیز تاکید کرد: تولیداتی از این دست لازم است و این نمایش در عین سادگی و صمیمیت، یک بعد بسیار اساسی از یک شخصیت برجسته را به نحوی مطرح کرد که به راحتی با تماشاگر ارتباط برقرار می‌کند و «تکه‌های سنگین سرب» می‌تواند شروعی برای کارها و پرداختن به شخصیت های دیگر باشد.
وی افزود: هنگامی که نسل ما نوجوان بود، چمران و وقایع زندگی او را دنبال می‌کردیم و او را می شناختیم و این نمایش، شاید به تمام وجوه شخصتی چمران اشاره نکرده ولی برای نسلی که چمران را نمی‌شناسد، ملموس و صمیمی بود و جای چنین کارهایی در فضای هنری کشور خالی است.
یادآور می‌شود نمایش «تکه‌های سنگین سرب» به نویسندگی و کارگردانی ایوب آقاخانی و بازی پیام دهکردی و عارفه لک در حالی اجرای خود را به پایان رساند که از سوی مسئولین کشوری و هنرمندان مورد استقبال خوبی قرار گرفت و شخصیت‌های برجسته‌ای همچون مهندس مهدی چمران رئیس شورای شهر تهران، ولی‌الله شجاع پوریان عضو شورای شهر تهران، لاله افتخاری، عضو هیئت رئیسه کمیسیون فرهنگی مجلس، مجتبی رحماندوست، حسین طلا، مهدی کوچک زاده، محمد باقری بناب، فاطمه رهبر و میرهادی قره سید رومیانی از نمایندگان مجلس شورای اسلامی، غلامرضا منتظری مسئول سازمان بسیج هنرمندان، حسین مسافر آ‌ستانه، حسین پارسایی، ارمغان بهداروند، مهدی شفیعی، محمدرضا خاکی، حمیدرضا نعیمی، نادر برهانی مرند، خسرو احمدی، جمیله دارالشفائی، احمد امینی، بیوک میرزایی، جواد پیشگر، حمید منوچهری، فریبا طاهری، شیوا رفیعیان، مهدی افضلی، مهرداد رایانی مخصوص، رحمان سیفی آزاد و آتش تقی‌پور به تماشای آن نشستند.
