داخلی آرشيو يادداشت سینما

تاريخ : چهارشنبه ۳۰ بهمن ۱۳۹۲ ساعت ۱۰:۵۹

جان تراولتا تاکنون دوبار نامزد دریافت جایزه اسکار شده که بار دوم آن به خاطر به تصویرکشیدن وینسنت وگا هیتمنی فیلسوف مآب در فیلم «پالپ فیکشن» ساخته «کوئنتین تارنتینو» است. او همچنین نامزدی جوایز بفتا و گلدن گلوب را برای نقشهای تحسین شده ای که بازی کرده در کارنامه دارد. تراولتا همچنین از سوی انجمن منتقدان فیلم لس آنجلس عنوان بهترین بازیگر را از آن خود کرده است.

او در کمدی مافیایی «شرتی را بگیر» برنده جایزه گلدن گلوب بهترین بازیگر نقش اول مرد در یک فیلم کمدی یا موزیکال شده است. تراولتا در سال 1998 توسط آکادمی هنرهای سینمایی و تلویزیونی بریتانیا مورد تقدیر قرار گرفت و در همان سال جایزه یک عمر دستاورد هنری را از جشنواره فیلم شیکاگو دریافت کرد. جوایز آلن جی.پاکولا و یک عمر دستاور هنری از جشنواره فیلم سانتا باربارا از دیگر افتخارات اوست.

او یکی از شش فرزند هلن و سالواتوره تراولتا بود که در انجلوود نیوجرسی متولد شد. پدرش صاحب یک مغازه تعمیرتایر به نام «تراولتا تایرز» بود.  تراولتا در دوره نوجوانی در یک دفتر تولید فیلم حضور یافت و کمی بعد مادرش او را در یک مدرسه هنرهای دراماتیک ثبت نام کرد جایی که به یادگیری آواز، بازیگری و رقص پرداخت. او تصمیم گرفت هر سه مهارتش را ترکیب کند و یک بازیگر کمدی موزیکال شود. در 16 سالگی اولین شغل حرفه ای اش را در «خداحافظ مرغک» انجام داد. در همان سال مدرسه را ترک کرد و به نیویورک رفت و به طور منظم در تولیدات تابستانی تئاتر و آگهی های بازرگانی ظاهر شد هنگامی که کار در نیویورک کم شد به هالیوود رفت و در چند سریال در نقشهای کوچک ظاهر شد.

تراولتا از سال 1972 شروع به بازی در تلویزیون کرد ولی سال 1975 بود که با بازی در سریال «Welcome Back, Kotter» شناخته شد. دو سال بعد او با بازی در فیلم پرفروش «تب یک شنبه» نامزد دریافت جایزه اسکار شد و به شهرت رسید. بازی فیلم موزیکال «گریس» در سال 1978 حضور او را در برادوی در سن 18 سالگی در پی داشت. جان جوان که در نیویورک حضور داشت تصمیم گرفت دوباره هالیوود را امتحان کند. در دهه 80 فیلم زیادی بازی نکرد اما سال 1989 با «ببین کی داره باهات حرف میزنه» بازگشت موفقی به عرصه داشت.

تراولتا با بازی در «ببین دیگه کی داره حرف می‌زنه (۱۹۹۰)»، «زنجیرهای طلا (۱۹۹۱)»، «چشمان یک فرشته (۱۹۹۱)»، «فریاد (۱۹۹۱)» و «ببین کی حرف می‌زنه (۱۹۹۳)» به کوئنتین تارنتینو رسید. پالپ فیکشن اثر معروف تارنتینو به نوعی بهترین اثر در کارنامه تراولتا محسوب می شود. فیلم به شدت مورد توجه قرار گرفت و نخل طلای کن و اسکار بهترین فیلمنامه را را از آن خود کرد و تراولتا بار دیگر نامزد اسکار و دوباره احیا شد.

«شرتی را بگیر» دومین نامزدی اسکار و بردن جایزه گلدن گلوب را برای او در پی داشت. او در این فیلم نقش یک خلافکار را بازی می کند که به دلیل بدهکار بودن از شیکاگو فرار می کند و به لوس آنجلس می آید و سعی در ساخت فیلم می کند.

از دیگر فیلمهای مهم او می توان به «تیر شکسته(1996)»،«حادثه(1996)»،«تغییر چهره(1997)»،«رنگ‌های بنیادین(1998)»، «فعالیت مدنی(1998)»،«دختر ژنرال(1999)» و «نردبان ۴۹(2004)» اشاره کرد. بعد از یک سری حضور در فیلمهای دراماتیک او دوباره به ریشه های خود در موسقی برگشت و در فیلم «اسپری مو(2007)» ظاهر شد. فیلم داستان یک دختر جوان چاق بود که قصد داشت در یک شوی محلی ظاهر شود. تراولتا در این فیلم در نقش مادر این دختر ظاهر شد و به زیبایی هرچه تمام تر این نقش را بازی کرد و برای عملکردش یک بار دیگر نامزد دریافت جایزه گلدن گلوب شد.

انیمیشن «تیزپا» که تراولتا در آن صداپیشه شخصیت اصلی بوده درباره یک سگ با نام تیزپا است، که بیشتر زندگی خودش را در یک سریال تلوزیونی در نقش یک سگ قهرمان بازی کرده است ولی بر اثر یک حادثه از گروه جدا شده و در خیابان‌های نیویورک سرگردان می‌شود. او به همراه یک گربه و یک همستر در جستجوی راه خانه است و در همین راه است که تیزپا متوجه می شود که او واقعاً یک قهرمان قدرتمند نیست و قادر به انجام دادن کارهای خارق العاده نیست.«گرفتن پلهام۱۲۳(2009)»، «از پاریس با عشق (2010)» و «فصل شکار (2013)» از آثار مهم او در این سالها هستند.

تراولتا فعالیتهای انسان دوستانه زیادی هم انجام می دهد. او با همسرش کلی پرستون و به یاد فرزند مرحومش جت یک موسسه خیره با نام بنیاد جت تراولتا راه انداخته که برای کودکانی که نیازهای آموزشی دارند سرمایه تهیه می کند. بعد از زلزله‌ی سال 2010 در هایتی، تراولتا به افراد مشهور دیگر پیوست تا به زلزله زدگان امداد رسانی کند. او هواپیما‌ی‌ بویینگ 707 خود را پر از لوازم، تجهیزات، پزشک و کشیشان داوطلب کرد و به سمت منطقه زلزله زده حرکت کرد.

کد خبر: 69437