رحیم رحیمی پور کارگردان سینما در گفتگو با خبرنگار سینمایی هنرنیوز در مورد تازه ترین اثر سینمایی خود گفت: با اخذ پروانه ساخت فیلم سینمایی « عشق و کودتا » که احتمالا به مستی یا سرمستی تغییر نام خواهد یافت بعد از ۱۶ سال که از آخرین کار سینمایی ام به نام « شیرین و فرهاد » می گذرد دوباره به عالم سینما بر خواهم گشت .
وی ادامه داد: فیلمنامه مستی توسط خودم نوشته شده و تا کنون چندین بار بازنویسی شده است ، تهیه کننده فیلم آقای پیمان جعفری است که بنیاد سینمایی فارابی قرار است در ساخت این فیلم مشارکت داشته باشد و ما تا کنون نیز چندین جلسه کاری برای رتوش فیلمنامه با فارابی داشته ایم.
کارگردان فیلم سینمایی « زندان دوله تو» ابراز امیدواری کرد که بتواند این فیلم را امسال به سرانجام برساند او با وجود این که معتقد است اگر کار بزودی کلید بخورد به جشنواره فیلم فجر خواهد رسید اما با توجه به شرایط موجود این کار را قدری بعید می داند.
رحیمی پور با بیان اینکه فیلم سینمایی مستی در ژانر انقلاب تعریف می شود در مورد قصه این فیلم اظهار داشت: قصه این فیلم به زمان اوج انقلاب و سال ۵۷ مربوط می شود که پیرامون یک فرد الکلی است که
” بسیاری از ما فیلمسازان زبان سینما را نمی دانیم و خیلی ها سینما را بهانه می کنند تا موضوعات دیگری را مطرح کنیم در حالی که اول انقلاب که این مسائل نبود فیلم های خوبی ساخته می شد که به خواسته های مردم نیز نزدیکتر بود اما بعدا که سینما به سیاست آغشته شد از مردم هم دور شد و به سمت گروههای سیاسی رفت “
چون مردم در جریان انقلاب ، مشروب فروشی ها را به آتش می زنند نمی تواند برای خودش مشروبی پیدا کند و حوادثی برای او و پسرش رخ می دهد که او به مدد انقلاب ، مستی را به زیر پا می گذارد و به یک نوع خود باوری می رسد.
وی تصریح کرد : اکثر صحنه های این فیلم به گونه ای طراحی شده که بتوانیم در شب فیلمبرداری کنیم چرا که شب های انقلاب یک حال وهوای دیگری داشت و در واقع بیشتر کارهای عملیاتی انقلاب از سوی مردم، در شب سپری می شد و ما می توانیم با نورپردازی های مناسب ، این شب ها را بازسازی کنیم.
او اضافه کرد: البته یکی دیگر از دلایل انتخاب صحنه های شب برای این فیلم ، بحث لوکیشن های مربوط به انقلاب است و با توجه به گذشت بیش از سی سال از فضای انقلاب ما اگر بخواهیم این فضاها را بازسازی کنیم هزینه ساخت فیلم بسیار افزایش خواهد یافت لذا بر آن شدیم بیشتر صحنه ها را شب بگیریم تا هم از این فضا سازیها خلاص شویم و هم اینکه فضای شب بیشتر به فیلمنامه نزدیک تر خواهد بود.
این کارگردان سینمای ایران در مورد انتخاب بازیگران این فیلم گفت: اگر چه هنوز به مرحله انتخاب بازیگران در این فیلم نرسیدیم اما من به دنبال جوانی برای ایفای یکی از نقش های اصلی این فیلم هستم که بازی خوبی داشته باشد متاسفانه برخی از بازیگران ما انگار در هنگام بازی در حال دست و پا زدن هستند و نمی توانند به نقش جان ببخشند اما برای نقش پدر از بازیگران حرفه ای استفاده خواهم کرد که از بازی خوبی برخوردار باشد که الحمدالله بازیگران زیادی از این دست داریم.
رحیمی پور با بیان اینکه تمام لوکیشن های این فیلم در جنوب شهر تهران خواهد بود در مورد انتخاب ژانر انقلاب برای فیلم خود یاد آور شد: من مضامین مربوط به انقلاب را بیشتر دوست دارم چرا که خودم آنها را حس کردم و در گیر با انقلاب بودم بنابراین این فضاها برای من خیلی ملموس تر است و اطلاعات ذهنی بیشتری در باره این مقطع تاریخی دارم ضمن اینکه معتقدم ما در مورد مقطع انقلاب، چندان کاری انجام ندادیم و جا دارد که این مقطع از دوران طلایی انقلاب، بیشتر با زبان سینما برای مردم و بویژه نسل جوان که آن دوران را تجربه نکردند بیان شود.
او تأکید کرد:مقطع انقلاب زمانی است که ما یا نباید راجع به آن فیلم بسازیم با اگر فیلمی ساختیم باید خوب بسازیم. یکی از مدیران معتقد بود ما باید در مورد انقلاب ۱۰۰ فیلم بسازیم اما من معتقدم اگر چند فیلم خوب و قوی در مورد انقلاب بسازیم بهتر از ۱۰۰ فیلم ضعیف است پس باید نگاه ما به کیفیت اثر باشد نه کمیت.
وی اضافه کرد : متاسفانه یکی از ضعف های عمده سینمای ایران این است
” یکی از ضعف های عمده سینمای ایران این است که فیلمسازی که در یک ژانر سینمایی متبحر باشد یا نداریم یا بسیار کم داریم در حالی که یکی از دلایلی که این نوع فیلمسازان رشد نکردند عدم حمایت از این فیلمسازان بود. “
که فیلمسازی که در یک ژانر سینمایی متبحر باشد یا نداریم یا بسیار کم داریم در حالی که یکی از دلایلی که این نوع فیلمسازان رشد نکردند عدم حمایت از این آنها بود.
رحیمی پور گفت: مدیران سینمایی ما تا یک فیلمسازی فیلمی در یک ژانری ساخت به جای اینکه او را حمایت کنند سریع به او نمره منفی دادند و او را از ساخت آن فیلم مایوس کردند در حالی که اگر فیلمساز حمایت شود بی شک نمره قابل قبول تری در آن ژانر کسب خواهد کرد.بسیاری از فیلمسازان هستند که از شاخه ای به شاخه دیگری پریدند و در هیچ کدام از ژانرها هم فیلم خوب و قابل اعتنایی تولید نکردند.
کارگردان فیلم سینمایی « مستی » گفت: سوژه این فیلم برگرفته از واقعیت است و من شاهد چنین آدمهایی حتی در محله خودمان بودم که انقلاب چگونه مستی را از آنها ستاند و آنها را به زندگی بازگرداند. با شروع انقلاب بسیاری از مستی ها در همه زمینه ها از بین رفت و آدمها به مسیر درست زندگی بازگشتند. متاسفانه مستی ، مادر همه مریضی هاست ما حتی حدیثی از پیامبر(ص ) داریم که می فرماید: خمر مادر مرض هاست.
او خاطرنشان کرد: اگر ما بتوانیم یک فیلم خوب در مورد مضرات الکل و مشروب بسازیم کمک شایانی به کسانی کردیم که فکر می کنند تمام امیال خود را در پناه بردن به مشروبات پیدا خواهند کرد.خوشبختانه انقلاب اسلامی توانست بساط مشروب و مشروب فروشی ها را که حتی به مغازه ها و ساندویج فروش ها هم رسوخ کرده بودند جمع آوری کند.
رحیمی پور در مورد زبان سینما اظهار داشت : متاسفانه بسیاری از ما فیلمسازان زبان سینما را نمی دانیم و خیلی ها سینما را بهانه می کنند تا موضوعات دیگری را مطرح کنیم در حالی که اول انقلاب که این مسائل نبود فیلم های خوبی ساخته می شد که به خواسته های مردم نیز نزدیکتر بود اما بعدا که سینما به سیاست آغشته شد از مردم هم دور شد و به سمت گروههای سیاسی رفت و همه خواستند امیال سیاسی خود را از زبان سینما بیان کنند و حتی کار به جایی کشید که سیاستمداران برای پیروزی در انتخابات به سمت بازیگران و هنرمندان سینما روی آوردند و با نشاندن هنرمندان در کنار خود ، از مردم رای می گرفتند در حالی که هنرمندان باید فراتر از سیاست و سیاستمداران باشند.
