مجتبی راعی کارگردان سینمای ایران عنوان کرد:‌ دین نگاهی است که وقتی در انسانی جاری باشد به هر چه که نگاه می کند به آن هویت دینی می دهد. همانطور که کسی نمی تواند با نگاه سکولار به موضوعی بنگرد و محصولی جز این بیافریند.

وی افزود: به نظر من «موضوع» می تواند دست آویز هرکسی باشد ولی اهمیت «نگاه» را نمی توان نادیده گرفت و بدانیم که جهان بینی فیلمساز به مراتب مهم تر از ژانر انتخابی اوست.

راعی تاکید کرد:‌ ما 30سال است در تئوری پردازی دینی تنبلی کرده ایم و بزرگان دین این مبحث را آنقدر لایق ندانستند که مانند غربی ها درباره اعتقاداتمان نظریه بپردازند تا جوان ها سینما را آنگونه که ما می خواهیم بفهمند و در نگاهشان دیدگاهی با تئوری های دینی اسلامی ایجاد شود.

وی اضافه کرد:‌ ما سال هاست از این کم کاری ها ضررهای بزرگی دیدیم اما در عمل بعد از شهید آوینی و اندکی مرحوم محمدتقی جعفری ،‌ فقط جوادی آملی درحال پیگیری این مباحث است و اقداماتی کرده اند.

راعی توضیح داد : این نظریه پردازی از دست اهالی سینما و منتقدان جوان بر نمی آید و کار استخوان خورد کرده های معارف اسلامی است زیرا ما سینماگران اندک تخصصی در کار خودمان داریم و فرصت و تهسیلاتی در راستای امری اینقدر مهم و بنیانی نداریم.

این کارگردان سینمای ایران تشریح کرد: این نظریه پردازی در حیطه کسانی است که مطالعات بسیار بسیار وسیعی در حوزه دین و هنر داشته باشند و با اشراف و شامل نگری خاصی دست به قلم شوند که متاسفانه تعداد افرادی با این خصایص بسیار بسیار کم است.

وی افزود: اگرچه حرکت افرادی مانند جوادی آملی قابل تحسین است اما این فرد آنقدر وظایف سنگین و مهم تری داردکه نمی تواند شبانه روز روی تئوری در سینما وقت بگذارد و تا انتهای این مسیر را طی بکند و باید عده دیگری به ایشان اقتدا کنند و این مسیر را ادامه دهند و بیش از این مسیر فکری سینمای دینی را به قضا و قدر نسپاریم.

راعی در پایان تصریح کرد:‌ البته تا جایی که بنده در جریانم در حال حاضر گروهی تحقیقاتی ایشان را در این مسیر همیاری می کنند و باید منتظر بمانیم تا نتایج آن را ببینیم.