نخستين ماه از زمستان سال گذشته، پاياني بود بر زندگاني آخرين بخشي خطه خراسان و خنياگر نامي كشورمان، استاد حاج قربان سليماني، كه سرانجام بر اثر كهولت سن و كسالت و بيماري در واپسين روزهاي حيات، در سن 88 سالگي رخت از جهان رخت بربست و طي مراسمي باشكوه در قوچان با حضور مسئولان فرهنگي و هنري استان، عده اي از چهره هاي نام آشنا و هنرمندان بنام كشور و اقشار مختلف مردم شهرستان، پيكر او تا روستاي علي آباد قوچان تشييع و در زادگاهش به خاك سپرده شد و چهره در نقاب خاك كشيد.


استاد حاج قربان سليماني، اين كشاورز روستايي، انساني وارسته، متواضع، ميهمان نواز و مهرباني كه با وجود همه موفقيت هاي هنري در كشور و خارجي از كشور و داشتن عنوان هاي مختلف هنري و نشان افتخار رياست جمهوري، تا پايان عمر در همان خانه قديمي و كوچك خود در روستا زندگي كرد و با بي اعتنايي به امور مادي و دنيايي، قناعت و سخاوت پيشه كرده بود و به كار كشاورزي مي پرداخت. درهاي خانه اش همواره بر روي هنرمندان، هنر دوستان و ميهمانان باز بود. گرچه خانه او كوچك بود، روح وي بلند و چهره مهربانش دوست داشتني بود.


او در سال 1370و پس از آن با حضور در جشنواره ها و فستيوال هاي موسيقي خارج از كشور، چنان درخششي يافت كه به او لقب «گنجينه ملي» دادند و در فرانسه، عنوان ستاره آوينيون را كسب كرد.


او هيچگاه بدون وضو، دست به ساز نمي زد و آن گاه كه به قول خودش، ساز با او همراه مي شد و بخشي پير ابياتي در مدح و وصف رسول اكرم (ص) و مولا علي (ع) و اشعاري عرفاني را بر لب جاري مي كرد و شوري در جان ها برپا مي كرد و همه را به تحسين وامي داشت، تا جايي كه در تالار آوينيون فرانسه، مردمان و تماشاگراني كه كاملاً با زبان ما بيگانه بودند بي اختيار هنگام اجراي برنامه حاج قربان اشك مي ريختند و تحت تأثير چنين محتوا و معنويتي قرار مي گرفتند...


اما آن چه در اين جا، درخور يادآوري و تا حدي قابل تأمل مي باشد اين است كه به هر تقدير در مرام و فرهنگ ما ايرانيان، ساخت آرامگاه مناسب براي بزرگان علم و ادب، معرفت و هنر و انديشه همواره لازم به نظر رسيده و به اين امر توجه شده است، چرا كه اينان،‌ پس از مرگ نيز فراموش نخواهند شد.


اين در حالي است كه هنوز سنگي هم بر مزار وي نهاده نشده است و قرار بود سرپرست كانون هنرمندان شهرستان همت كند و مزار به گونه اي براي مراسم سالگرد، حداقل مرتب باشد تا جايي كه به گفته عليرضا سليماني فرزند زنده ياد حاج قربان،‌ چند روز پيش جمعي از ميهمانان خارجي به علي آباد آمده و به سراغ مزار او رفته و با همان وضعيت، خاكي و بدون سنگ، عكس هايي هم از مزارش گرفته اند كه شايد تصور و ذهنيت ديگري داشته اند؟