داور دومین جشنواره هنرهای تجسمی کودک و نوجوان در گفتگو با هنرنیوز؛
جشنواره کودک نیاز به بیماری یابی دارد!
کلهرنیا عضو شورای سیاست‌گذاری دومین جشنواره هنرهای تجسمی کودک و نوجوان درباره این جشنواره گفت: جشنواره کامل نیست. به یقین نیاز به بیماری یابی از سوی کارشناسان دارد!
تاريخ : دوشنبه ۱۹ فروردين ۱۳۹۲ ساعت ۱۰:۱۳
جشنواره هنرهای تجسمی کودک با تمام افت و خیزهای خود پایان یافت. از بهرام کلهرنیا عضو شورای سیاست‌گذاری و عضو هیات انتخاب و داوری دومین جشنواره هنرهای تجسمی کودک و نوجوان درباره کیفیت جشنواره دوم به نسبت جشنواره قبلی و میزان رضایت او از جشنواره پرسیدیم.
وی درباره جشنواره و تلاش مسولین شورای سیاست‌گذاری برای بهبود شرایط می‌گوید: «هر جشنواره افت و خیزهای خاص خود را دارد. هر جریان کاستی‌ها و قوت‌های خاص خود را دارد. و این در مورد هر جریان اجتماعی رخ می‌دهد. اما مهم این است که مرکز همه این اتفاقات خیر است. اما به این موضوع آگاهیم که جشنواره کودک بیش از هر جشنواره دیگری حساس است. ما با پایین‌ترین لایه روح جامعه خود سر و کار داریم. جایی که می‌تواند با کوچکترین اشتباهی به این روح صدمه وارد شود.»
وی درباره تفاوت جشنواره قبلی با این جشنواره می‌گوید: «معتقدم اتفاقی که در سال قبل رخ داد و فردی توانست از اکرلیک مرغوب مقابل دید بچه‌ها استفاده کند. این خطای بزرگیست. در این دوره شورای سیاست‌گذاری با مشورت اعضاء مصمم شد تا یکسانی رویه مرکز توجه باشد. توضیع عادلانه در استفاده از مواد و مصالح هنری، سیستم تفکر و هدیه مد نظر باشد. »
وی ادامه می‌دهد: «ما به این فکر کردیم که مبادا مربیان و خانواده‌ها با کودکان تماس داشته‌باشند و بخواهند دیکته‌های جایزه بگیر را به آن‌ها گوشزد کنند.همه کودکان از نظر ما یکسان هستند.»
ارتباط کودکان با والدین و دیکته‌های آن‌ها امسال هم رخ داد. وی می‌گوید: «ما نمی توانیم به طور کامل مقابل این رفتار دلسوزانه بایستیم. اما می‌توانیم با راهکارهای منطقی از میزان آن بکاهیم. ما در نظر داریم راه و رسم تازه‌ای را برای گسترش یک فرهنگ، و یک راه و روش جدید پی ریزی کنیم. این کار بسیار حساس است. شاید یک خطای کوچک کافیست تا همه چیز از بین برود. ما نیاز به مراقبت داریم. به این موضوع نیاز داریم که پس از جشنواره بیماری یابی انجام دهیم. ببینیم مشکل ریشه در کدام بخش از فعالیت‌های ما دارد. دوره بعد چه کنیم.»
وی درباره اهداف جشنواره ادامه می‌دهد: «این جشنواره به باور من یک سرمایه گذاری است. بچه ها همه هم ارزش هستند. قرار نیست که کار هنری تولید کنند؛ اممضا کنند و ما آن‌را به دیوار بزنیم و بگوییم این کودک پیروز میدان است. به همین سبب همه را به یک دید خواهیم نگریست. وقتی کودک با نوک مدادش کاغذ را لمس کرد برنده است. ما همه را با یک نظر می‌نگریم.»
وی درباره علت حذف رشته کاریکاتور با وجود علاقه بچه ها به این رشته می‌گوید: «بین شیوه های مختلف هنری برای کودکان تفاوتی وجود ندارد. ما قرار نیست که به آن‌ها تکنیک یاد دهیم. ما قرار است شزایط برون ریزی واقعیت انسانی را به آن‌ها بیاموزیم. نقاشی کاریکاتور و حجم بهانه است. جشنواره بر حسب دسترسی‌هایی که دارد؛ قطعاً سعی می‌کند رشته های گوناگون را پوشش دهد.»
او در پایان خاطرنشان می‌کند: «در دوره های آینده خود را به امکانات وسیع تجهیز کند. بهترین ابزارهای هنری باید در اختیار کودکان قرار گیرد. نباید محدودیتی در این حوزه وجود داشته باشد. اما این آرزو آرزوییست که با ممارست باید به آن برسیم.»
