«عروس‌بی‌نوا» یکی از آثار مهم آستروفسکی در ژانر کمدی است که برای نخستین بار در ایران به فارسی ترجمه شده است. این نمایشنامه سرگذشت رقت‌بار دختر کارمندی فقیر را روایت می‌کند که بعد از مرگ پدر، چاره‌ای جز ازدواج ندارد. به همین دلیل مادر دلسوزش واسطه‌ها را مأمور می‌کند تا شوهر مناسبی برای دخترش بیابند. این دختر اگرچه به جوانی همسن و سال خود دل می‌بازد، اما در نهایت از سر اجبار نصیب مردی میان‌سال و خسیس می‌شود که کاریکاتور طبقه نوکیسه روسیه در قرن نوزدهم است.
نمایشنامه «عروس بی‌نوا» در ۱۳۶ صفحه و بهای ۶ هزار و ۲۰۰ تومان از سوی نشر افراز روانه کتابفروشی‌ها شده است.
الکساندر نیکالایویچ آستروفسکی (۱۸۲۳ – ۱۸۸۶) یکی از مشهورترین نمایشنامه‌نویسان روسی است که در طول زندگی هنری خود فقط نمایشنامه نوشته است. عموم منتقدان او را بزرگترین نماینده دوران واقع‌گرایی ادبیات روسی می‌دانند.
از نمایشنامه‌های آستروفسکی می‌توان به «تصویری از شادی خانواده»، «نداری عیب نیست»، «وقایع روزانه یک آدم رذل»، «نابخردی کافی در هر خردمند»، «حقیقت خوب است، اما شادی بهتر است»، «رویایی بر روی ولگا»، «آن گناهکاران بی‌گناه هستند»، «ورشکسته» و «رعد و برق» اشاره کرد.
نمایشنامه «عروس بی‌نوا» نخستین اثری است که از این نمایشنامه‌نویس مشهور روسی به فارسی منتشر می‌شود. «تاریخ و نظریه شش مقام» نوشته اصل‌الدین نظامف، «هنر تاریخی پنجکنت» نوشته الکساندر بلنیتسکی و «جهان دوگانه مینیاتور ایرانی» نوشته ماییس نظرلی، از دیگر کتاب‌هایی هستند که با ترجمه عزتی منتشر شده‌اند.
