جلسه نقد وبررسی نمایش « مخزن» به کارگردانی جلال تهرانی روز گشته در تالار بتهوون خانه هنرمندان با حضور کارگردان و بازیگران این نمایش برگزار شد.
در ابتدای این نشست جلال تهرانی گفت: نمایشنامه اولیه در سال ۷۷ در حوزه متن های رادیویی نوشته به مدت ۴۰ دقیقه شد که اواخر سال ۸۰ تمرینات را شروع کردیم و نزدیک به ۶ ماه تمرینات ما طول کشید تا در سال ۸۱ تصمیم به اجرای آن گرفتیم که به دلیل تداخل با یک نمایش دیگر به نفع آن نمایش کنار کشیدیم از همان زمان هم در ذهن داشتیم تا این نمایش را دوباره به روی صحنه ببریم تا اواسط تابستان امسال قضیه جدی شد و امروز که روزهای آخر اجرایمان است.
وی افزود: این نمایش تبدیل به تراژدی اندیشمندی شد البته ملودرام محکم چیزی از تراژدی به لحاظ اعتباری کم ندارد و به آنچه اشراف دارم متن و فضای نمایش است. البته اکثر کارهایم با یک دیالوگ شروع می شود و چون تصمیم داشتم کار پر استرسی بنویسم کار کم کم به جلو پیش رفت و تکمیل شد.
این کارگردان خاطر نشان کرد: ما در نویسندگی مدام با موسیقی کلام و مناسبات بین واج ها و رابطه بین صامت ها و مصوت ها درگیر هستیم. اما چرا دیالوگ ها به صورت پینگ پونگی و کوتاه است و چرا بعضی از کلمات به بیش از یک چیز دلالت دارد شیوه ای است در نوشتن. تکرار تکنیکی است که می توانیم به کمک آن معنای واژه را گسترش دهیم.
تهرانی اظهار داشت: تصمیم داشتیم تا در این کار تهی بودن و فضای مخزن را به تصویر بکشیم و خلا را نشان دهیم و این اتفاق را باید با خالی بودن به رخ می کشیدیم و در این بین به ستون هایی احتیاج داشتیم که فضا را پر نکنند.
وی تاکید کرد: اینکه این نمایش از عناصر نمایش ایرانی بهره می گیرد درست ترین حرفی است برای کسی که ادعا می کند که دارد کاری ایرانی ملی تولید می کند. تئاتر ملی از نظر من نمایشی است که در ایران و برای مخاطب ایرانی تولید می شود و کار من غیر از ایرانی بودن نمی تواند شکل دیگری داشته باشد چرا که در ایران کار می کنم.
جلال تهرانی افزود: نگاه فرشید مصدق به نور اعجاب انگیز است. مصدق به من نشان داد گاهی نور می تواند به به جای یک صفحه دیالوگ به جذاب تر شدن کار کمک کند. نور عنصری است برای نوشتن و تاکید کردن به ویژگی های بارز انسانی فراتر از تئاتر.
کارگردان نمایش مخزن تصریح کرد: سعی کردیم تا موسیقی را به سمت پرفورمنس ببریم تا بتوانیم از تمام موسیقی استفاده کنیم و تا زمان تعویض صحنه ها را با موسیقی پر کنیم که بسیار لذت بخش شد.
در ادامه صادق ملکی بازیگر این نمایش گفت: اولین فضایی که به طور جدی معنی دیالوگ را به شکل عملی درک کردم زمانی بود که با تهرانی شروع به همکاری کردم. برای پیشبرد کار حرف می زدیم و و کار می کردیم تا به جایی که می خواهیم برسیم تا فضایی که در آن هستیم را به جایی که می خواستیم برسانیم و جلال تهرانی همیشه پای صحبت های ما بود تا به خواسته هایمان برسیم.
وی افزود: تهرانی در تمرینات با دقت به نظرات و صحبت های افراد گروه گوش می دادند و هم سطح صحبت ها جلومی رفتیم و دیالوگ برقرار می کردیم و راجع به هر چیزی که صحبت شد تغییرات هم در آن دیده شد.
مجید آقا کریمی از بازیگران مخزن نیز در ادامه گفت: در تمام سالهایی که شروع به کار با جلال تهرانی کردم فهمیدم که تهرانی بر کار چه اندازه مسلط است. او ما را همیشه به سمتی برده است که در ابتدا فکر می کردیم اشتباه است اما در نهایت با درایت و کارگردانی درست تهرانی در جای درست خود قرار گرفته ایم.