به گزارش هنرنیوز ، این روزها تئاتر ایران شاهد شکل گیری جریانی است که چرخه تولید و اجرا را به سمت و سوی تجاری صرف سوق داده است؛ جریانی که نشأت گرفته از رشد بی مهابای تولید آثار تجاری با حضور بازیگران چهره و یا به اصطلاح «سلبریتی ها» است.

هنوز مدت زمان زیادی از حواشی مطرح شده درباره احتمال تعیین بهای بلیت ۲۵۰ هزار تومانی برای نمایش موزیکال «بینوایان» حسین پارسایی و تکذیب وی، نگذشته است که سایت فروش بلیت، بهای بلیت نمایش «می سی سی پی نشسته می میرد» به کارگردانی همایون غنی زاده را تا سقف ۲۰۰ هزار تومان تعیین کرده است.

طبق اعلام سایت ایران کنسرت، بهای بلیت های این اثر نمایشی که قرار است در تالار وحدت روی صحنه برود، به ترتیب از بالکن ۳ تالار تا طبقه همکف و ردیف های جلو ۷۰، ۹۰، ۱۲۰، ۱۸۰، ۱۹۰ و ۲۰۰ هزار تومان تعیین شده است. این در حالی است که نمایش «می سی سی پی نشسته می میرد» در مهر تا آذر سال ۹۵ با بهای بلیت ۲۵ تا ۷۰ هزار تومان در همین تالار وحدت روی صحنه رفته بود که در همان سال هم تعیین این بهای بلیت غیرمتعارف بود.

سال گذشته نیز نمایش موزیکال «الیور توئیست» به کارگردانی حسین پارسایی با بهای بلیت ۴۰ تا ۹۵ هزار تومان در تالار وحدت روی صحنه رفت و حتی بحث بازار سیاه بلیت نیز برای این نمایش شکل گرفت.

نکته قابل تأمل درباره نحوه تعیین بهای بلیت تئاتر این است که ساز و کار قانونی و مشخصی از سوی اداره کل هنرهای نمایشی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی به عنوان متولی تئاتر وجود ندارد و برخی گروه های نمایشی بنا به محاسبات و توجیهات خود بهای بلیت را تعیین می کنند.

تالار وحدت به عنوان یکی از مهمترین مکان های فرهنگی و هنری ایران طی سال های اخیر با روندی که پیش رو قرار داده علاوه بر میزبانی برنامه های تبلیغاتی فروش خودرو و لواز آرایشی، تبدیل به مکانی برای اجرای نمایش های تجاری با بهای بلیت بالا شده و مدیران این مجموعه که از زیرمجموعه معاونت هنری وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی است نیز از این روند راضی هستند.

اینکه در شرایط سخت اقتصادی موجود، کارگردان های برخی آثار نمایشی مدعی بالا بودن هزینه ها و دستمزد بازیگران می شوند بحثی است که تنها در قالب یک توجیه باقی می ماند زیرا با شفاف سازی میزان هزینه تولید این آثار و فروشی که نصیب شان می شود، می توان به سودی که نصیب کارگردان، سالن میزبان و همچنین سایت فروش می شود، پی برد.

در شرایط سخت اقتصادی که اقشار مختلف جامعه درگیر آن هستند و در حالی که فعالیت های فرهنگی و هنری می تواند روحیه جامعه را ترمیم کند، تصمیم گیری سلیقه ای برخی هنرمندان و سالن های تئاتری و از سوی دیگر منفعل بودن مدیریت و متولی تئاتر باعث شده تا تئاتر تبدیل به کالایی اشرافی آن هم در یکی از سخت ترین شرایط مالی جامعه طی سال های اخیر شود.

این رفتار در حالی اتفاق می افتد که برخی هنرمندان و گروه های موسیقی برای همراهی هر چه بیشتر با اقشار مختلف جامعه تصمیم به پایین آوردن بهای بلیت خود کرده اند و در عرصه سینما نیز برخی سینماداران و یا صاحبان فیلم ها تصمیم به پایین آوردن قیمت بلیت هایشان کرده اند تا مردم ناگزیر به حذف هنر از سبد خانوار خود نشوند.

مهر