مدیر یک شرکت خدمات گردشگری در گفت و گو با هنرنیوز درباره ظرفیت‌های گردشگری ایران اظهار کرد: ما توانمندی‌های زیادی در عرصه‌های مختلف گردشگری سلامت اعم از گردشگری تندرستی، گردشگری درمانی با منشأ طبیعی و گردشگری پزشکی داریم.
دکتر علیرضا جباری افزود: در واقع ما در دو گردشگری تندرستی و درمانی با منشأ طبیعی زیرساخت‌های اولیه را داریم. آب معدنی با خواص درمانی مختلف، دریاچه ارومیه برای مقاصد لجن درمانی یا گِل افشان‌ها که مکان‌های طبیعی هستند و گِل‌های آتشفشانی از آنها خارج می‌شود که البته نمونه آن در سیستان است و می‌توان از آن استفاده کرد.
او گفت: آب‌های دریایی مثل خلیج فارس و دریای عمان، دریای خزر، شن درمانی در کویر و حتا نور خورشید با توجه به این که ما کشوری هستیم که تعداد زیادی از روزهای سال می‌توانیم از نور خورشید بهره بگیریم نشان می‌دهد ما قابلیت‌های زیادی داریم اما به طور مشخص مکان‌های مورد نیاز برای این منظور یا در حال شکل‌گیری هستند و یا وجود ندارند.
او با اشاره به این که دریاچه‌ی ارومیه یکی از گنج‌های لجن‌درمانی است، اظهار کرد: متأسفانه در بحث لجن درمانی ما هیچ مرکز مجهز و مدونی برای این منظور نداریم که لجن را برداشت و فرآوری کند و در مکان‌هایی زیر نظر متخصصین از این لجن‌ها استفاده کنیم.
جباری ادامه داد: شاید بهترین موفقیت‌هایی که داشتیم آب گرم
” در واقع گردشگری سلامت بین‌المللی یک مبحث درآمد زایی ارزی یا صادراتی است و جزو صادرات خدمات سلامت تقسیم‌‌بندی می‌شود. “
معدنی است که آن هم تأسیسات منسجمی ندارد و از این تأسیسات هم به صورت غیر کارشناسی استفاده می‌شود به این صورت که استخری وجود دارد و رختکن و تسهیلاتی که افراد بتوانند از آن استفاده کنند اما متخصصی وجود ندارد.
وی خاطر نشان کرد: مناطقی مثل آب گرم سرعین و اردبیل هرچند قابلیت گردشگری سلامت را دارند اما تجهیز نشده‌اند و در این زمینه کمتر برنامه‌ریزی و سرمایه‌گذاری شده است.
این عضو هیئت علمی دانشگاه اصفهان دلیل عدم سرمایه‌گذاری در گردشگری سلامت را نبود جاذبه برای سرمایه‌گذار و نداشتن تضمین سرمایه‌گذاری عنوان کرد.
او تصریح کرد: بیشترین قابلیت‌های ما که در حوزه گردشگری سلامت به مرحله اجرا درآمده بحث گردشگری پزشکی است.
جباری یکی از مشکلات گردشگری سلامت را چندگانه بودن متولی در امر گردشگری سلامت عنوان کرد و افزود: متولی گردشگری، سازمان میراث فرهنگی و به طور ویژه معاونت گردشگری است اما در این شاخه وزارت بهداشت و درمان و آموزش پزشکی هم یکی ازمدعیان است و همیشه این بحث بوده که چون این نوع گردشگری با سلامت افراد در ارتباط است پس باید زیر نظر وزارت بهداشت ارائه شود.
وی ادامه داد: از سال ۸۳ بحث گردشگری سلامت به شکل امروزی در آمد اما همیشه این کشمکش بین این دو نهاد دولتی وجود داشت، بنابراین یکی از دلایلی که باعث شده این صنعت آن گونه که باید و شاید توسعه پیدا نکند همین نبود متولی و واحد مشخص در این زمینه است.
مدیر یک شرکت خدمات گردشگری با بیان این که قطعاً سازمان میراث فرهنگی، راهنماهای تور و آژانس‌ها توان پزشکی ندارند، متذکر شد: در واقع باید با کمک وزرات بهداشت و در قالب چارچوب و آیین‌نامه، ساخت چنین مراکزی تدوین و روش اداره آن مشخص شود تا بتوانند از این ظرفیت‌ها بهره برداری کنند.
به گفته این استاد دانشگاه برای این که بین سلامت و گردشگری رابطه تنگاتنگی وجود داشته باشد باید تدابیری اتخاذ و بین دو نهاد مربوطه جلساتی برگزار شود.
وی با اشاره به
” ما فکر می‌کنیم چون در گردشگری سلامت افراد خودشان می‌آیند، ما چیزی صادر نمی‌‌کنیم “
توافقاتی که تا کنون صورت پذیرفته است، یادآور شد: گردشگری سلامت تا کنون مورد توجه قرار نگرفته و گاهی نیز جلسات مشترکی برگزار شده اما توافقات یا پیش نرفته یا متوقف شده بنابراین طبیعی است در این حوزه پیشرفتی حاصل نشود این درحالی است که نباید جا به جایی مدیران و مسولان وزارت بهداشت و سازمان میراث فرهنگی را هم از یاد برد.
جباری با تأکید بر این که گردشگری در شکل عام یک زیر ساخت‌هایی می‌خواهد که گردشگری سلامت هم از آن مجزا نیست، تشریح کرد: یکی از این بحث‌ها تسهیل ورود گردشگر به کشور است که البته بیشتر ورودی ها از کشورهای همسایه هستند. بحث دوم امکان حمل و نقل است. با توجه به این که بیشترین متقاضیان گردشگری سلامت در کشور ما کشورهای حاشیه خلیج فارس و منطقه هستند بنابراین حمل و نقل بحث بسیار تعیین کننده‌ای است.
جباری با تاکید بر این که پروازهای مستقیم از کشورهای منطقه به استان‌های برخوردار از ظرفیت گردشگری سلامت بسیار حائز اهمیت است، تصریح کرد: علاوه بر این باید ارتباطات تنگاتنگی بین دانشکده علوم پزشکی به عنوان بازوهای وزارت بهداشت و درمان و ادارات میراث استان‌ها به عنوان بازوهای اجرایی سازمان میراث فرهنگی ایجاد شود.
وی اظهار کرد: گردشگری سلامت به دلیل ارزآوری افراد ورودی به کشور به عنوان منابع درآمدی برای کشورهای دنیا مطرح است. در واقع گردشگری سلامت بین‌المللی یک مبحث درآمد زایی ارزی یا صادراتی است و جزو صادرات خدمات سلامت تقسیم‌‌بندی می‌شود.
این استاد دانشگاه خاطرنشان کرد: ما فکر می‌کنیم چون در گردشگری سلامت افراد خودشان می‌آیند، ما چیزی صادر نمی‌‌کنیم اما در گردشگری سلامت گیرنده خدمت در مکان ارائه دهنده خدمات قرار می‌گیرد و هزینه خدمات را در محل گردشگری سلامت پرداخت می‌کنند بنابراین نوعی از صادرات خدمات است.
