به گزارش هنرنیوز ، سیدامیر پروین حسینی (تهیه‌کننده سینما) که چند فیلم و مجموعه تلویزیونی همچون خاک و مرجان، من سالوادرو نیستم، ساخت ایران ۱، ساخت ایران ۲ را در خارج از کشور ساخته است، در گفت‌وگو با خبرنگار ایلنا، با اشاره به اینکه در سال‌های گذشته تولید فیلم سینمایی در خارج از کشور و همچنین محصولات مشترک هر سال سخت‌تر شده است، گفت: روند گرفتن مجوز‌ها برای ساخت محصولات در خارج از کشور بسیار مشکل شده است ضمن آنکه نوسانات قیمت ارز و دلار باعث شده تا نتوان یک برنامه‌ریزی مناسب برای تولید یک فیلم انجام داد.
وی ادامه داد: ساخت یک فیلم در خارج از کشور و تولید آن بسیار متفاوت از تولید محصولات دیگر است. اگر شما مثلا در حال ساخت یک ساختمان در خارج باشید در میانه راه اگر به مشکل بربخورید می‌توانید کار را متوقف کنید و درنهایت آنچه باقی مانده است را بفروشید اما یک فیلم تا به پایان نرسد و عرضه نشود هیچ ارزشی ندارد و نمی‌توان در میانه ساخت تولید آن را متوقف کرد بلکه باید به هر طریقی بودجه مورد نیاز را تامین کرد.
تهیه‌کننده فیلم سینمایی «من سالوادور نیستم» با اشاره به تاثیرگذاری مستقیم نوسانات بازار ارز بر تولید فیلم‌های سینمایی افزود: به صورت قانونی و عملی دولت هیچ‌گاه برای تولید فیلم و محصولات فرهنگی به صورت محصول مشترک و همچنین به صورت محصول یک کشور ارز اختصاص نداده است و تمام تولیدکنندگان محصولات فرهنگی مجبور هستند ارز خود را از بازار آزاد تهیه کند و تهیه ارز برای تهیه‌کنندگان خصوصی بسیار سخت‌تر است.
وی ادامه داد: مثلا زمانی که ما مجموعه «ساخت ایران ۱» را می‌ساختیم و ناگهان در سال ۹۰ و ۹۱ قیمت دلار افزایش پیدا کرد و دولت اعلام کرد به برخی اقلام ارز ارزان‌تر می‌فروشد. مثلا برای واردات ماشین خارجی در آن زمان دلار هزار تومانی تعلق می‌گرفت اما برای تولید فیلم دلار اختصاص پیدا نمی‌کرد و تنها برای واردات فیلم دولت دلار در اختیار کسانی می‌گذارد که قصد وارد کردن فیلم دارد اما به تولیدکننده فیلم نمی‌دهد.
پروین‌حسینی با اشاره به اینکه با قانون جدید که خرید و فروش ارز آزاد را ممنوع اعلام کرده شرایط بسیار سخت‌تر از گذشته شده است، گفت: با این شرایط ما دیگر حتی نمی‌توانیم از بازار آزاد ارز مورد نیاز خود را تهیه کنیم. در چنین شرایطی که مثلا گروه سازنده در کشوری مانند چین در میانه ساخت یک سریال است چگونه می‌توان بودجه مورد نیاز را تهیه کرد زیرا نه می‌توانیم به صورت آزاد ارز تهیه کنیم و نه اینکه دستگاه‌های دولتی و دولت بودجه‌ای را برای تولید فیلم در نظر گرفته است.
وی با اشاره به اینکه اگر پیش از آغاز فیلمبرداری این اتفاقات رخ داده بود قطعا ساخت سریال را آغاز نمی‌کردند، گفت: دولت وقتی تصمیمی می‌گیرد باید به همه جوانب آن فکر کند و فقط نباید برای رسیدن به یک هدف مشخص تصمیمی بگیرد که تبعات آن بخش‌های زیادی از جامعه را دربرخواهد گرفت.
تهیه‌کننده «آینه بغل» ادامه داد: من امروز این سوال را دارم که در شرایطی که یک گروه ۵۰ نفره تولید فیلم در خارج از کشور حضور دارند و من به عنوان تهیه‌کننده نمی‌توانم ارز مورد نیازم را از بازار آزاد تهیه کنم و همچنین دولت نیز هیچ حواله ارزی برای من صادر نمی‌کند چگونه باید مشکل خود را حل کنم.
وی ادامه داد: گاهی یک فیلمی توسط یک ارگان دولتی ساخته می‌شود که خیلی وضعیت بودجه برای آن‌ها مهم نیست ضمن آنکه به دلیل مناسباتی که وجود دارد تهیه ارز برای آن‌ها از راه‌های دیگر امکان‌پذیر است اما معادلات برای محصولاتی که در بخش خصوصی تولید می‌شوند، تفاوت دارند و تصمیمات دولت ریسک‌پذیری در بخش خصوصی را بسیار بالا می‌برد.
پروین‌حسینی ادامه داد: این گونه تصمیمات در تولیدات مشترک نیز اثر منفی می‌گذارد زیرا طرف دومی که برای یک فیلم از کشور دیگری قصد دارد با ما همکاری کند نمی‌داند که چگونه باید برنامه‌ریزی اقتصادی داشته باشد و چه سهمی از بازار را می‌تواند کسب کند.
وی ادامه داد: گاهی ما شاهد افزایش ۵ الی ۱۰ درصد در قیمت ارز هستیم که این افزایش در برآورد نهایی تولید یک فیلم تاثیر زیادی نمی‌گذارد اما اینکه ناگهان قیمت دلار از سه هزار و ۷۰۰ تومان به چهار هزار و ۲۰۰ تومان و یا رقمی بسیار بیشتر می‌رسد این مساله در برآورد نهایی تولید تاثیر زیادی می‌گذارد و هزینه‌های تولید را تا ۶۰ درصد افزایش می‌دهد.
پروین‌حسینی ادامه داد: حداقل کاری که دولت می‌تواند انجام دهد این است که برای تولید فیلم همچون واردات آن یا مانند واردات کاغذ ردیف بودجه‌ای اختصاص بدهد و یا تولیدکنندگان فیلم در خارج از کشور بتوانند ارز مورد نیاز خود را از راه‌های قانونی و با قیمتی پایین‌تر از طریق دولت تامین کنند.
