«پدرو آلمودوار» كارگردان معروف سينماي اسپانيا در ۲۵ سپتامبر ۱۹۴۹ در شهر «کالزادا د کالاتراوا» در نزدیکی سیوداد رئال در استان کاستیا-لامانچا زاده شد. او در خانواده‌ای روستایی و فقیر خود یک برادر و دو خواهر دیگر هم داشت. پدرش «آنتونیو آلمودوار» که اندکی سواد خواندن و نوشتن داشت، بیشتر عمرش را به حمل و نقل بشکه‌های شراب با قاطر مشغول بود.با اینکه والدینش راضی نبودند ولی پدرو سال ۱۹۶۷ به مادريد رفت تا فيلم‌سازي(رویای کودکی اش) را دنبال کند،اما عدم پشتوانه مالي و تعطيلي مدرسه ملي سينما در مادريد به دست دولت «ژنرال فرانکو» او را مجبور كرد تا به شغل‌هاي گوناگونی مانند سمساری بپردازد.
در اوايل دهه ۷۰ بود كه آلمادوار به تئاتر و سينماي تجربي علاقه‌مند شد و اولين نقش‌هاي حرفه‌اي‌اش را بر روي صحنه اجرا كرد و به نوشتن آثار كميك مشغول شد،او بیکار نماند و توانست در سن ۲۲ سالگی و با پیدا کردن کار در یک شرکت تلفن اسپانیایی و ذخیره پولهایش یک دوربین هشت میلیمتری بخرد.از سال ۱۹۷۲ تا سال ۱۹۷۸، او با کمک دوستان خود شروع به ساخت فیلمهای کوتاه کرد.يك سال بعد اولين فيلم كوتاه او در مادريد و بارسلون به نمايش درآمد.
او بعد ساختن ۱۱ فیلم کوتاه و ۴ فیلم بلند در سال ۱۹۸۴ اولين فيلم بين‌المللي اش به نام «چه‌ كرده‌ام كه شايسته اين باشم» روی پرده نمایش برد. همچنین سال ۱۹۸۷، او و برادرش آگوستین کمپانی فیلمسازی خود S A Deseo El را بنا نهاد که بعدها فیلمهای بسیار محبوبی برای سراسر دنیا تولید کردند.آلمودوار بعد از ساخت «ماتادور» در‌ سال ۱۹۸۸ با فيلم «زنان در آستانه فروپاشي عصبي» در سطح جهان به عنوان یک کارگردان بزرگ شناخته شد و برای این فیلم نامزد جايزه اسكار بهترين فيلم غيرانگليسي اسكار شد.او به فیلم سازی ادامه داد تا اینکه در ۱۹۹۹ «همه چيز درباره مادرم» را ساخت كه به موفقيت جهاني بي‌نظيري دست يافت و بيش از هر فيلم ديگري در ميان كشورهاي اسپانيولي‌زبان به نمایش در آمد و موفق به كسب جوايز جهاني بسیاری از جمله اسكار بهترين فيلم غيرانگليسي شد.فيلم بعدي آلمادوار «با او حرف بزن» در سال ۲۰۰۲ جايزه اسكار بهترين فيلم‌نامه را براي او به‌ همراه آورد.داستان فیلم درباره مردی است که عاشق دختری زیبا که به مرگ مغزی دچار شده شده است و مرد به مدت ۴ سال از او در بیمارستان مراقبت می کند.
او بعد از ساختن «بد آموزی» در ۲۰۰۴ و «بازگشت» در ۲۰۰۶ فیلم پر خرج «آغوش‌هاي شكسته» در سال ۲۰۰۹ را با بازی «پنه‌لوپه كروز»، بازيگر بین المللی سینمای اسپانیا ساخت. او این فیلم را ابراز علاقه شخصي خود به دنياي سينما دانست.داستان فیلم درباره «هری» نویسنده و کارگردان سابق فیلم است که در اثر یک حادثه رانندگی از مدتها پیش نابینا شده و از ناتوانیش به عنوان حربه ای برای جلب توجه استفاده می کند.
يكي از آخرين ساخته‌هاي اين كارگردان ۶۲ ساله فيلم «پوستی كه در آن زندگي مي‌كنيم» است كه با بودجه‌اي در حدود ۱۳ ميليون دلار و براساس فيلم‌نامه‌اي از خود او و با نگاهي به داستان « رطيل» نوشته «تيري ژانكوئه» فرانسوي ساخته شده است.«پوستی که در آن زندگی می‌کنم» داستان زندگی یک جراح پلاستیک با بازی آنتونیو باندراس را به تصویر می‌کشد که تلاش می‌کند زن از دست رفته‌اش را در جسم یک پسر جوان بازسازی کند.
جوايز جهاني که آلمادوار طي چند دهه فعاليت سينمايي بدست آورده بی نهایت زیاد است ولی می توان موارد زیر را نام برد:
سال ۱۹۹۹ برای فیلم «همه چیز درباره مادرم» برنده جایزه بهترین کارگردانی جشنواره کن
سال ۲۰۰۰ برای فیلم «همه چیز درباره مادرم» برنده جایزه سزار بهترین فیلم خارجی،برنده جایزه بهترین فیلم خارجی انجمن منتقدین فیلم شیکاگو
سال ۲۰۰۳ برای فیلم «با او حرف بزن» برنده اسکار بهترین فیلمنامه و نامزد بهترین کارگردانی ،برنده جایزه بهترین فیلم غیر انگلیسی زبان جشنواره بفتا،برنده جایزه بهترین کارگردانی و بهترین فیلم در فستیوال بین المللی بانکوک،و برنده جایزه سزار بهترین فیلم اتحادیه اروپا
سال ۲۰۰۷ برای فیلم «بازگشت» برنده جایزه انجمن منتقدین فیلم آرژانتین
سال ۲۰۱۲ برای فیلم «پوستی که در آن زندگی می کنیم» برنده جایزه بهترین فیلم غیر انگلیسی زبان
ذکر چند نکته از زندگی این فیلمساز خالی از لطف نیست:
او ۱۰ سال وقت صرف نوشتن فیلمنانه «بد آموزی» کرد، طی این سالها او «همه چیز درباره مادرم» و «با او حرف بزن» را نوشت.طرح فیلمنامه بد آموزی بر اساس داستانی کوتاه از تجربه ای که وی در دوره نوجوانی در یک مدرسه شبانه روزی گذرانده بود نوشته شده است.
مادرش «فرانسیسکا» و برادرش «آگوستین» در اغلب فیلمهایش نقشهایی را ایفا می کنند.
در مورد «لوییس بونووئل» کارگردان معروف گفته:ما از یک ریشه ایم،ما به خانواده یکسانی تعلق داریم و من واقعا خودم را در فیلمهایش تشخیص می دهم او برای من یک استاد واقعی است.
فیلم »بانویی از شانگهای» ساخته «اورسن ولز» یکی از فیلمهای مورد علاقه اش است.
در مورد «دیوید لین» گفته:من یکی از بزرگترین طرفداران لین هستم،فکر می کن لین یک از مثال از فیلمسازانی است که آثاری فوق العاده می سازند،آنها شدیدا شخصی اند و فکر نمی کنم کسی بتواند فیلمهایی مشابه با آنها بسازد،دلم برای شخصیتی مانند لین در هالیوود تنگ می شود.
آلموودوار سال ۱۹۹۲ از اعضای هیات داوری فستیوال فیلم کن بود.
در مورد «آنتونیو باندراس» بازیگر معروف اسپانیا گفته:هیچ کسی بهتر از باندراس کاراکترهایی را که در دهه ۸۰ نوشتم بازی نکرد.اما در پوستی که در آن زندگی می کنیم من نمی خواستم آنچه را که قبل از این انجام داده ایم تکرار کنم.من می خواستم در صورت آنتونیو بیان و احساس را بیرون بکشم که انجام این برای بازیگر دیگری سخت است اما سرشت او مشابه با آنچه باید باشد است،او اعتماد به نفس برای حرکت روبه جلو را می دهد.
آلمودوار از كارگردانان بزرگی مانند «لوئيس بونوئل»، «راينروارنر فاسبندر»، «آلفرد هيچكاك»، «جان واترز»، «اينگماربرگمن»، «فدريكو فليني» و «لوئيس گارسيا برلانگا» الهام گرفته است.