به گزارش هنرنیوز و به نقل از سایت ریال نیوز، درخواست و تقاضای شرکت کنندگان مسابقه ستاره ۲۰، از رئیس محترم سازمان صدا و سیما بدین شرح است:
جناب آقای دکتر سرافراز سلام متنی که در ادامه میخوانید، دل نوشتهی ۶۰۰ نفر از جوانان آینده ساز و میهن دوست این مملکت است که امضاء کنندگان آن به نیابت از ایشان نگاشته اند. بگذارید از ابتدا برایتان بگوییم، یعنی از ۲۰ فروردین سال ۱۳۹۲ که با فراخوان این مسابقه بازیگری، با اندک امکاناتی که داشتیم، به امید رسیدن به رویاهایمان، به امید شکوفایی استعدادهایمان و با آرزوی اعتلای فرهنگ و هنر سرزمینمان، دست به دوربین موبایل شدیم. با ذوقی وصف ناپذیر، به دور از هرگونه بدبینی، باورمان را بر این استوار کردیم که سینمای نحیف کشورمان دیگر انحصاری برای چشم آبیها و جیب پرها و ... نیست. آن روز را روز شایسته سالاری هنر هفتم میدیدیم.
مرحله دوم مسابقه نیز با شور و شوقی افزون پشت سر گذاشته شد و ما، مایی که از نقطه نقطه کشور عزیزمان ایران آمده بودیم و از دل هزاران هزار عشاق هنر برگزیده شده بودیم، خود را آماده شرکت در محله سوم مسابقه ستاره ۲۰ میکردیم.
مرحله سومی که هر ماه، روز آغازش، ماه بعدی بود و بعد، دوباره ماه بعد. مرحله سومی که هرگز آغاز نشد. می دانید آقای دکتر، ما به صدا و سیمای کشورمان "اعتماد" کردیم. و هیچگاه نیز نخواسته ایم به خود بقبولانیم که "اشتباه" کردیم؛ همین نوشته را از ما مستند کنید که ما خواهان ماندنیم.
حتی اگر برایمان از شبکه های ماهواره "دعوت نامه" بیاید، ما آن را "دام نامه" ای بیش نمیخوانیم،
حتی اگر به چشم خود شاهد لبیک بازیگرانی باشیم، که به برکت رسانه این مملکت، امروز خودنمایانی خود فروخته در جم و امثالهم هستند.
حتی اگر مجبور باشیم در انتظار آغاز مرحله بعدی مسابقه، "سرباز فراری" شویم و اضافه خدمت و کسر کار و مرخصی بدون حقوق و... را به جان بخیرم، محال است ترک مملکت کنیم.
حتی اگر کنکور دادن و دانشگاهی شدن را به الویت، دوم و شرکت در این مسابقه را اولا کنیم.
حتی اگر نتوانیم جوابی صریح برای خواستگارمان داشته باشیم.
حتی اگر به صاحبخانه چند برابر بیشتر از حقش، اجاره بها بپردازیم، نکند بلندمان کند، نکند از ستاره ۲۰ زنگ بزنند و ما جواب ندهیم.
حتی اگر در به دری و غربت تنهایی را به جان بخیر و همراه خانواده به شهری که پدر نظامی مأمور به خدمت در آن است، نرویم.
حتی اگر...
ما عرق داریم. ما غیرت داریم.
جناب دکتر سرافراز، حضرتعالی خود تأیید میفرمایید، امروز با وجود همه مشکلاتی که گریبان گیر کشور است، مردم و اخص جوانان، بیش از هر زمان دیگری به امید، روحیه و سرزندگی نیازمندند تا موجبات بالندگی و کمال را فراهم آورند. وقتی بستر و زمینه برای این مباهات فراهم شد، وقتی دو مرحله از این مسابقه به نحو احسن اجرا شد، چرا به یکباره متوقف شد؟
به راستی آیا دلیل این وقفه چند ساله مشکلات مالی و بودجه است؟
ما به عنوان فرزندانتان از شما به عنوان پدری مدبر، سوال میپرسیم:
اگر قرار بر این بود که پروژه ای با این عظمت و با این نظم و دقت، که حضور بسیاری از بزرگان هنر ایران زمین، امضا و تأیید آن است، به خاطر کسری بودجه و نبود اعتبار و تأمین نشدن مخارج و ... زمین بخورد و زمینگیر شود، چگونه ممکن است برنامه ها و نمونههای مشابه این مسابقه، چند سال بعد از ساخت مسابقه ستاره ۲۰ از سازمان صدا و سیما و ... بودجه گرفته اند؟ مگر میشود بر دل ۶۰۰ نفر جوان بی ادعای با استعداد، با ساخت برنامههایی موازی و بعضا مشابه، پا گذاشت؟ مگر میشود شما باشید و ما را امیدی نباشد؟
در انتها، ضمن تشکر از توجه ویژه و بذل عنایتتان به جوانان، استدعا و تقاضا داریم، در خصوص حمایت و پشیبانی بیش از پیش از مسابقه ستاره ۲۰ و برگزاری مراحل بعدی آن تا به انتها،دستور به اقدام مقتضی و تسریع در اجرا فرمایید. از خداوند کریم برایتان سلامتی، تندرستی و شادکامی آرزومندیم.
