ضعف فیلمنامه واقعیت بسیار تلخ سینمای ایران است
سعید اسدی در گفتگو با هنرنیوز؛
ضعف فیلمنامه واقعیت بسیار تلخ سینمای ایران است
سعید اسدی کارگردان سینما گفت : همیشه مشکل سینمای ایران در بخش هایی مربوط به ضعف فیلمنامه بوده و شکی در این خصوص وجود ندارد که این یک واقعیت بسیار تلخ برای سینمای ایران است و راه فراری هم از آن نیست.
 
تاريخ : چهارشنبه ۲۵ ارديبهشت ۱۳۹۲ ساعت ۱۱:۵۵

سعید اسدی نویسنده و کارگردان سینما در گفتگو با خبرنگار سینمایی هنرنیوز اظهار داشت: آخرین کار من برای حوزه سینما ساخت فیلم سینمایی «خيابان بيست و چهارم» بود که در دو سال قبل اکران عمومی شد و متاسفانه شرایط ساخت و اکران فیلم های سینمایی کمی در سینما سخت شده و نمی توان بدون مشکل فیلمی را ساخت و به اکران عمومی رساند. چون مخاطب امروز سینما به دلیل گرفتاری ها و مشکلات اقتصادی که دارد نمی تواند برای دیدن فیلم ها به سینما برود و فیلمنامه های سینما هم به شدن سطحی و ضعیف شده اند. 

وی درباره ساخت فیلم سینمایی«مرثیه‌ای برای یک دوست»تصریح کرد: فیلم سینمایی«مرثیه‌ای برای یک دوست» از موضوعی ملی و میهنی برخوردار است و واقعه آن در آبهای جنوب کشورمان اتفاق می افتد و به واقعه سقوط هواپیمای ایرباس توسط آمریکا می پردازد و ما برای ساخت آن نیاز به بودجه داریم. چون پروژه کار سختی است. 

کارگردان فیلم «مهمان» خاطرنشان کرد: هم چنان در خصوص ساخت این فیلم صحبت می شود و اما در عمل اتفاقی برای ساخت آن نیافتاده است ومن مدتهاست که منتظرم شرایط ساخت این فیلم ملی و ایرانی فراهم شود. تا بتوانم دینم را در این خصوص بیان کنم واین واقعه تلخ را برای مخاطبان سینما بیان کنم. 

وی در خصوص استقبال مخاطبان سینما ازفیلم های اکران امسال هم تاکید کرد: من هیچ کدام از فیلم های سینمایی امسال به دلیل اینکه در ایران نبودم نتوانستم تماشا کنم . اما چیزی که مشخص است این که امیدواریم این روند ادامه داشته باشد و سینمای ما مشکلاتی را که در سال گذشته با آن دست به گریبان بود  امسال نداشته باشد. هر چند معتقدم با یک گل بهار نمی شود. 

اسدی ادامه داد: اگر فیلم های خوبی برای مردم درسینما ساخته و به نمایش گذاشته شود قطعا می توان انتظار داشت که مردم از سینما رفتن استقبال کنند و ما مشکلی به نام ریزش مخاطب نداشته باشیم. ولی اگر فیلم خوبی ساخته نشود نمی توان انتظار داشت که مردم از هزینه های واجب زندگی شان کم کنند و در سالن های سینما خرج کنند. 

وی ابرازداشت: همیشه مشکل سینمای ایران در بخشی مربوط به فیلمنامه بوده است و شکی در این خصوص وجود ندارد. این یک واقعیت بسیار تلخ برای سینمای ایران است و راه فراری هم از آن نیست و باید دراین خصوص راهکارهای مناسبی اندیشیده شود وتا سینمای ایران بتواند در آینده به لحاظ جذب مخاطب از این هم بدتر نشود و متاسفانه در طول این سال ها این مشکل سال به سال بدتر شده است و هیچ کسی هم در این خصوص کاری نکرده است. 

کارگردان فیلم سینمایی «خیابان بیست و چهارم » یادآورشد: من بارها به مسولین سینمایی گذشته و امروز گفته ام که در تولید برنامه های آموزشی در خصوص بازیگری و فیلمنامه نویسی کمک کنند و مبلغ ۱۰ میلیون تومان به من برای تولید هر DVD بدهید تا من بتوانم ۲۰ DVD در خصوص بازیگری هالیوودی و ۲۰ DVD در خصوص فیلمنامه نویسی تولید کنم و بقیه هزینه ها را مانند فیلمبرداری ، تدوین و میکس و مونتاژو غیره را خودم تقبل می کنم که این DVD ها می توانند برای سینما سود مند باشند و به نوعی این آثار وصیت نامه من باشند. 

وی عنوان داشت: این آثار تولید خودم خواهند بود و کپی کاری یا ترجمه نیستند. درواقع هدف من ازتولید این DVD ها بود که علاوه بر علاقه مندان بازیگری و فیلمنامه نویسی در تهران ، در شهرستانها هم علاقه مندان به راحتی بتوانند به این آثار دسترسی داشته و با آن آشنا شوند. چون علاقمند به سینما در کشور ما قشر متوسط رو به پایین هستند که برخی مواقع هزینه کرایه ماشین خود را هم نمی توانند در جیب خود داشته باشند. 

اسدی تاکید کرد: بچه های شهرستانی از بیرجند تا بلوچستان نسبت به بچه های تهران امکانات کمتری دارند و این DVDها بسیار می توانست به این بچه ها کمک کند. با این ۲۰ DVD یک علاقه مند به سینما می توانست به راحتی به مباحث اصلی سینما دسترسی پیدا کنند و در واقع کل بچه های ایران می توانست با این DVD ها سینما را یاد بگیرند. 

وی در خصوص دلایل اینکه چرا این DVD ها به مرحله تولید نرسید هم عنوان داشت: ظاهر مسولین به من گفتند که پول نداریم ودر چنین شرایطی من گفتم که هیچ چشم داشت مالی در این خصوص ندارم و فقط پول فیلمبردار و مراحل فنی را به من بدهید. ولی باز هم مخالفت شد و من هم با چنین شرایطی گفتم که پیگیری کنم که ببینم چرا این اتفاق نمی افتد و متاسفانه تا کنون این اتفاق نیافتاده است. 

این تهیه کننده سینما یادآورشد: در آغاز ورودم به ایران در سال ۱۳۸۲ یک آموزشگاه هنری به من حاضر شد که یک خانه و ماشین و دستمزد ماهیانه پرداخت کند.اما من همه این ها را قبول نکردم . من به وقت اش برای بچه های ایران مجانی تدریس خواهم کرد. من تا حد توانم تلاش کردم که این اتفاق بیافتد اما به هردلیلی این اتفاق نیافتاد.

کد خبر: 58205
Share/Save/Bookmark