به گزارش هنرنیوز، به نقل از پایگاه خبری حوزه هنری گودرزی دیباج، با اشاره به نمادهای به كار رفته در حسینیه ها و هیات های مذهبی،گفت: هر ساله با فرا رسیدن ماه محرم، متولیان و برپاكنندگان خیمه‌ها و حسینیه‌ها كه حتی در معابر و فضاهای عمومی نیز گونه‌هایی از آنها را می‌بینیم با استفاده از پرچم‌ها، عناصر، اشیاء و تصاویر مختلف آنها را تزیین می‌كنند كه اغلب نمادینند و ساده‌ترینشان پارچه‌ای سیاه كه سطوح بزرگ را می‌پوشاند و مقدم بر دیگر عناصر است.
وی ادامه داد: گروهی نیز هر ساله برای اماكن عزاداری، مشغول تهیه و تولید پرچم‌ها و تصاویر و عناصر تزئینی مذكور هستند تا به مراسم عزاداری ایام محرم برسد. در این میان افراد با ذوق و هنرمندان نیز یا بر اساس ذوق و احساس درونی و انگیزه های اعتقادی – دینی و یا به سفارش نهادهای رسمی و حقیقی و حقوقی اقدام به خلق آثاری می‌نمایند كه اندكی از آنها را با مسامحه می‌توان اثر هنری نامید.
گودرزی با اشاره به این كه تقریباً غالب تركیب‌بندی آثار از نمادها و عناصر تكراری كه اگرچه نشانه‌اند اما بیشتر از هر چیز به رئالیسم واقعه كربلا اشاره كرده‌اند تشكیل می‌شوند، عنوان كرد: معمولاً یك موتیف، تصویر و طرح و یا نماد طراحی شده به شدت مورد استفاده خیل كثیری از نقاشان و طراحان قرار می‌گیرد و انتظار از جامعه هنری كشور مبنی بر نوآوری در این زمینه بی‌پاسخ می‌ماند. اگر آثار شبه هنری و یا نیمه موفقی نیز مشاهده شود به مجموعه‌ای از مضامین و موضوعاتی می‌پردازند كه صرفاً به مسائل روایی كربلا اختصاص می‌یابند.
مدیر مركز هنرهای تجسمی حوزه هنری گفت: در بخشهای مختلف كشور و در محافل هنری سخن از هنر عاشورایی رانده می‌شود و همایش‌هایی هم برپا می‌گردد. اما آیا سخن از هنر عاشورایی و انتظاری كه از آن می‌رود صرفاً خلق آثاری است كه به واقعه عاشورا و مسائل پیش آمده در كربلا بپردازد؟ آیا استفادة هزار باره از نخل و پرچم و شمشیر و نوشتن كلمه‌هایی مانند یا حسین (ع)، یا ثار‌الله و نظایر آن بر پهنة پوسترها و بنرها و پرچم‌ها و آثاری از این دست پاسخگوی نیاز بشر به مسائل پیرامون واقعه كربلاست؟
او تصریح كرد: قطعاً برای پاسخگویی به چنین پرسشی باید به خود واقعه كربلا و جان مایه پیام آن رجوع كرد و اینكه چه مسائل، جهان‌بینی و تفسیری از هستی و دین و انسان، زمینه‌های چنین واقعه‌ای را فراهم كرد. انگیزه‌های اولیه امام (ع) برای قیام چه بود و چرا علیرغم اینكه می‌دانست كه در عالم واقع- و نه در ساحت حقیقت- به پیروزی فیزیكی دست پیدا نمی‌كند با این حال دست به چنین قیامی زد؟ چرا آنچه كه می‌بایست در كربلا و پس از آن بگذرد توسط امام حسین (ع) به دقت تمام طراحی و اجرا شد و در واقع همة عناصر و شخصیت‌ها به نوعی چیده شدند.
وی افزود: پیام امام حسین (ع) با این همه دقت و طراحی هوشمندانه در چینش یك صحنه برای تمامی تاریخ چیست؟ آیا پیام حسین (ع) همانی نیست كه هنرمندان باید واسطة انتقال آن به مردم باشند؟ آیا استفاده از نمادها و موتیف‌های تصویری تكراری حاوی همین پیامهاست؟ آیا مبارزه بر علیه ظلم، تذكر به جایگاه انسان، تذكر به غایت هستی و معاد، تكریم انسان، مبارزه با جهل، برملا كردن چهرة زور و زر و تزویر، آزمایش بزرگِ انسان و آزمایش انسانِ بزرگ و یكبار دیگر تبریك خداوند به خلقتی اینچنین به خود، همگی و همگی پیامهای عاشورا نیست كه برای انسان و زندگی او در فاصلة میان دو عاشورا به ودیعه گذاشته شده است؟
گودرزی با تاكید بر این كه هنر عاشورایی و هنرمند عاشورایی لزوماً به واقعة فیزیكی و روایی كربلا متعهد نیست، اظهار كرد: هنر و هنرمند عاشورایی به پیام كربلا و سوزی كه حسین (ع) بر سینه داشت و به عطشی كه او بر بیان حقیقت داشت هم متعهد است و از این منظر هنر عاشورایی به انسان و همة بشریت متعهد است.
وی در پایان سخنانش گفت: هنر عاشورایی هنری است راهنما، متذكر، بیداركننده، ظلم‌ستیز، آگاهی‌بخش، بشارت‌دهنده، همراه و همگام و پیرو ولایت امام معصوم (ع) و البته زیبا، محكم و هنرمندانه. آنچنان كه دشمنان نیز این ویژگی ساختارمدارانه هنری آن را نتوانند انكار كنند. به همین دلیل هر اثری كه در افق معنایی و مفهومی كربلا و پیامهای آن قرار گیرد و متغیرهای لازم هنری را نیز داشته باشد هنری عاشورایی و در نتیجه حتماً هنری متعهد است.
