به گزارش هنرنیوز با
محمدحسن كرمانی- رییس انجمن صنفی آژانس‌ها، دفاتر خدماتی و مسافرتی ایران- درباره وضعیت هتل ها و گردشگری به گفت و گو نشستیم.
فکر می‌کنم تهران پنج هتل ۵ ستاره بیشتر ندارد. شهرهای دیگر هم به تبع از آن. حال با چنین شرایطی که آژانس‌دار گزینه‌ای برای انتخاب هتل ندارد. حقی هم برایش قایل نیستند که بر هتل نظارت داشته باشد. آژانس‌ها با هتلداران چه مشکلاتی دارند؟
ظرفیت هتل ۵ ستاره ما همین است کاری هم نمی‌توان کرد، اما اشتباه بزرگ آن است که این پنج تا دولتی است. این مساله‌ای است که دولت باید حل کند. N هتل دولتی که اسماً یا بنابر استاندارد ایران ۵ ستاره است باید به بخش خصوصی واگذار شود که البته با روشی که امروز دولت پیش گرفته است هیچ گاه این اتفاق نخواهد افتاد .
چرا؟
نخست آن که دولت نمی‌خواهد هتلها را واگذار کند. دوم اگر قصد فروش دارد اینگونه نیست که هر روز یک قیمت اعلام شود. باید هتل به بخش خصوصی واگذار شود. یعنی دولت همه زیانهایش را بپردازد. بدهی‌ها را پرداخت کند.وضعیت پرسنلی آن را با توجه به قانون کار مشخص کند. از طرفی چون محیط دولتی بوده بیش از ظرفیت پرسنل دارد که باید تعدیل شود و این مستلزم باز خرید پرسنل وپرداخت حق و حقوق آنهاست. سپس به بخش خصوصی تحویل دهد و گرنه مگر کسی مشکل عقلی دارد که یک محیط زیان ده را بگیرد! دولت اگر سود می‌کرد که هتل را واگذار نمی‌کرد. یکی از دلایل واگذاری بخاطر زیان‌دهی است. بخش خصوصی باید کار کارشناسی‌اش را انجام دهد که آیا این هتل با یک مدیریت درست به سود دهی می‌رسد.
اگر بخش خصوصی تصمیم به گرفتن هتل دارد، دولت هم باید راه نفس کشیدن بدهد. باید پس از واگذاری ده سال دیگر به سراغ اینجا بیاید که بخش خصوصی هم درآمد داشته باشد و گرنه بخش خصوصی که موظف به جبران زیان دولت نیست.
وقتی دولت طبق قانون کار زورش به کارمندانش نمی‌رسد آنوقت بخش خصوصی باید جبران کند؟! معلوم است که هیچ کس هتل‌های دولتی را نخواهد گرفت کما این که ۱۵ سال است صحبت واگذاری هتلها به بخش خصوصی مطرح است هم از لحاظ ساختمان، هم از لحاظ پرسنل و مدیریت.
شما به عنوان بخش دولتی به هتل آسیب زدید بعد توقع دارید با یک قیمت عجیب و غریب هم به بخش خصوصی واگذار کنید که او بگوید اگر خودم هتل بسازم ارزانتر تمام می‌شود.
بخش خصوصی مشکلش این است که همیشه دنبال قیم و بابا بزرگ می‌گردد. بخش خصوصی ما دارای شخصیت مستقل نیست. من می‌گویم با هتلی که نرخش را بالا و پایین می‌برد کار نکنیم. حذف.
حذف درصورتی است که گزینه انتخاب بعدی وجود داشته باشد؟
در همین گروه هتل‌های ۵ ستاره بخش خصوصی هم داریم. البته پکیج‌های آژانس شخص من اصلاً هتل ۵ ستاره ندارد.
اصلاً هتل ۵ ستاره و گردشگر خارجی را کنار بگذاریم، برای گردشگر داخلی چند گزینه برای انتخاب هتل پیش رو است؟
هتل‌های بخش خصوصی منهای ۵ ستاره زیاد است. هتل ۳ و ۴ ستاره خوب زیاد داریم. ما نباید خودزنی کنیم. هتل‌های۳ و ۴ ستاره بخش خصوصی خوب که می‌توان با آنها مذاکره کرد که اگر قرار است آژانس تور بیاورد فلان غذا و خدمات را می‌خواهد و چون هتلدار ذی نفع است بالای سر آشپز و خانه‌داری و ...می‌ایستد تا خدمات خوب ارائه دهد. ما در بخش خصوصی می‌توانیم این کار را تعمیم دهیم یعنی اگر تصور می‌کنیم از سوی بخش دولتی زیر یک نوع فشار هستیم راه مقابله‌اش این است که دولت را کنار بگذاریم و یاد بگیریم با مشکلات مواجه شویم و گرنه تا زمانی که دولت هست یاد نمی‌گیریم . باید بخش خصوصی شخصیت پیدا کند.
منظور شما از شکل گیری بخش شخصیت بخش خصوصی چیست؟
اگر همکارانم به این نتیجه رسیدند که ۱۰- ۱۵ آژانس با هم یک کنسرسیوم تشکیل دهند و به این باور رسیدیم که چیزی در دستمان است، پس ارزشمند می‌شویم و دولت به دنبال ما می‌آید.اما اگر چیزی در دستمان نیست و لاف می‌زنیم معلوم است که دولت بر ما اعمال نظر می‌کند.
اعتقاد من این است .بسیاری از هتل‌های ۴ ستاره ما از هتل‌های ۵ ستاره سرویس، اتاق و خدماتش بهتر است. هتل‌های ۳ ستاره‌ای می‌شناسم که سرویس بسیار خوبی اعم از لبخند ورودی، بشقاب غذا، تخت، خدمات و... می‌دهد.
این قابل مذاکره است چرا که به صاحب یا مالک و مدیر هتل دسترسی دارید که همانجا فوراً نظراتتان را به آنها منتقل کنید.
اگر ما با آنها کار و از یکدیگر حمایت کنیم. آیا دولت سر تعظیم فرود نمی‌آورد؟ این بهتر از آن است که هر کداممان جداگانه با دولت کنار بیاییم. .
قصه ما قصه ده تا چوب و یک چوب است. ما باید به این شعور برسیم که باید متحد شویم و کار کنیم و گرنه به دولت بگوییم بیا برای ما کاری انجام بده نمی‌شود. چرا؟ چون دولت از خدا خواسته می‌آید و می‌گوید خودت خواستی! بنابراین خصوصی سازی بی‌معنا می‌شود.
مریم اطیابی
