کتایون جهانگیری در گفتگو با هنرنیوز:
« قطار مسیر 60» موسیقی را ایستگاه به ایستگاه بررسی می کند
کارگردان فیلم مستند« قطار مسیر 60» معتقد است فیلمش بیش از اینکه به تحلیل موسیقی در دهه 60 بپردازد به تاریخ موسیقی آن دوره اشاره دارد و بیشتر به تقابلی که وضعیت اجتماعی – سیاسی نسبت به موسیقی در آن دوره داشته است تاکید دارد.
تاريخ : دوشنبه ۱۴ مهر ۱۳۹۳ ساعت ۱۶:۰۱
کتایون جهانگیری کارگردان فیلم مستند «قطار مسیر۶۰» در گفتگو با خبرنگار هنرنیوز در مورد نمایش فیلمش در خانه هنرمندان گفت: این فیلم برای اولین بار فردا – سه شنبه ۱۵ مهرماه – ساعت ۱۸ در خانه هنرمندان برای عموم علاقه مندان به نمایش در خواهد آمد و با توجه به اینکه این فیلم به موسیقی در دهه ۶۰ می پردازد من از دوستان هیات مدیره خانه موسیقی و هیات امنای موسیقی و همچنین از آقای مرادخانی و دکتر پیروز ارجمند برای ددین این فیلم دعوت کردم که امیدوارم در نمایش این فیلم حضور داشته باشند.
وی افزود: فیلم مستند« قطار مسیر۶۰» در ادامه فیلم قبلی من به نام « فریاد شد آغاز» می باشد که به موسیقی قبل از مشروطیت می پرداخت که نگاهی به ترانه های مردمی و سرودهای انتقادی و اعتراضی تا سال ۶۰ و ۶۱ داشت. لذا با توجه به اینکه مرکز گسترش تهیه کننده این فیلم می باشد. آنان خیلی تاکید داشتند که حتما این فیلم به موسیقی دوره انقلاب هم توجه داشته باشد که البته در طرح اولیه من هم این موضوع لحاظ شده بود لذا فیلم « قطار مسیر۶۰» درادامه فیلم « فریاد شد آغاز» می باشد اما با ساختاری متفاوت تر.
وی در پاسخ به این سوال که آیا به موسیقی دهه ۷۰ هم در فیلم های بعدی خود خواهید پرداخت اظهار داشت : با توجه به اینکه موسیقی ما در دهه ۷۰ از فضای انتقادی و اعتراضی به صورت رسمی خارج و وارد موسیقی پاپ می شود، دیگر به این دوره نخواهم پرداخت.
کتایون جهانگیری با بیان اینکه زمان این فیلم ۹۰ دقیقه است و تولید آن مربوط به سال ۹۰و۹۱ است ادامه داد: این فیلم شامل گفتگوهای متعددی است و بیش از اینکه این گفتگوها حالت یک مصاحبه مستقل را داشته باشد به صورت یک مجموعه از خاطرات آن دوران از موسیقی است که سعی کردیم از تصاویر و عکس های آرشیوی هم استفاده کنیم.این در حالی است که ما در این فیلم فقط به سراغ آهنگ سازها نرفتیم. مخاطب در این فیلم علاوه بر اینکه آقایان گلریز، آهنگران و مهرداد کاظمی را می بیند که ارتباط تنگاتنگی با موسیقی دهه ۶۰ داشتند با افرادی همچون آقای قاضی زاده و خانم بهمن پور هم مواجهه می شود که خبرنگاران بخش موسیقی بودند یا با آقای رامین بهنا که اولین گروه راک را بعد از انقلاب تاسیس کردند نیز آشنا می شوند. حتی ما در این فیلم به سراغ آقای ناصر فرهودی که دارای استادیوی پاپ است رفتیم چرا که می خواستیم ببینیم فضای استادیوها در آن دوره چگونه بوده است. بنابراین چون می خواستم بررسی جامعی به موسیقی دهه ۶۰ داشته باشم ما در این فیلم با تعداد زیادی در عرصه موسیقی روبرو هستیم.
کارگردان فیلم مستند« قطار مسیر ۶۰» تصریح کرد: قصد من در این فیلم این نبود که ما حتما به یک جمع بندی کلی در مورد موسیقی دهه ۶۰ برسیم بلکه فقط می خواستم نگاهی به یک مجموعه از اتفاقات در یک دوره تاریخی خاص داشته باشم به این معنا که در آن دوره چه اتفاقی افتاد و منجر به چه اتفاقات دیگری شد. در نتیجه مخاطب در این فیلم با نتیجه گیری قاطعانه ای که نقطه پایانی بر موسیقی ایران در آن دهه باشد روبرو نیست.
وی یاد آور شد: من در این فیلم بیشتر از اینکه به بحث موسیقی در دهه ۶۰ بپردازد. تاریخ موسیقی آن دوره را مطرح کردم و فیلم به هیچ عنوان به تحلیل موسیقی نمی پردازد بلکه به تاریخ موسیقی و آن تقابلی که وضعیت اجتماعی – سیاسی نسبت به موسیقی در آن دوره داشته است را بیان می کند.
جهانگیری با اشاره به سختی های این کار گفت: این کار، کار سختی بود چرا که موسیقی دان ها و مدیرانی که در آن دوره فعالیت می کردند خیلی علاقه مند به گفتگو و آمدن جلوی دوربین نبودند و این موضوع کار را قدری سخت تر می کرد.
این مستند ساز با بیان اینکه قطار فیلم ما ایستگاه های مختلفی را در دهه ۶۰ طی کرده و من به عنوان فیلمساز تلاش کردم فقط حرکت این قطار را از ایستگاهی به ایستگاه دیگر بررسی کنم افزود: البته بررسی من به این شکل نبوده است که حتما بخواهم نشان بدهم آیا این قطاری که از یک مکانی حرکت کرده حتما به مقصدی که می خواسته رسیده یا خیر؟
وی اضافه کرد: با توجه به اینکه افراد زیادی در این فیلم مورد مصاحبه قرار گرفتند و با توجه به موضوعیت فیلم، تصور می کنم نمایش این فیلم می تواند از سوی رسانه ها، بازخورد بیرونی خوبی داشته باشد.
کتایون جهانگیری در مورد تایم فیلم اظهار داشت: از اول قرار نبود تایم فیلم ۹۰ دقیقه باشد چرا که زمان طولانی تری را برایش در نظر داشتم اما به ناچار برخی از صحنه ها را حذف کردیم تا به تایم ۹۰ دقیقه ای برسیم. ضمن اینکه این فیلم فاقد نریشن است. چون هنگامی که فیلمی نریشن دارد به این معنا است که فیلمساز می خواهد حرفی را بیان کند درحالی که من نمی خواستم خودم هیچ حرفی بزنم بلکه می خواستم مخاطب فقط شاهد حرف های مصاحبه کننده ها باشد.
وی با اشاره به تدوین این فیلم ، خاطر نشان کرد: تمام دوستانی که در حوزه فیلم های مستند فعالیت می کنند بر این موضوع تاکید دارند که تدوین گر به نوعی کارگردان دوم فیلم محسوب می شود. ما حتی اگر در یک کار مستند، ساختار مشخصی را انتخاب کنیم و آنان را مو به مو هم رعایت کنیم اما به دلیل اینکه فیلم مستند، فضای بازی دارد که شما ممکن است با یکسری مسائل پیش بینی نشده ای – برعکس کارهای داستانی که همه چیز در اختیار کارگردان است – روبرو شوید. این میز تدوین است که تازه به شما فرصت می دهد نگاه دوباره ای به تصاویر گرفته شده داشته باشید و حتی ممکن است شما ساختار اولیه فیلم را هم به کناری بگذارید که در مورد فیلم من، همین اتفاق رخ داد و من خیلی از راش هایی را که گرفته بودم استفاده نکردم و خوشبختانه آقای اکتسابی به عنوان تدوین کار در این فیلم خیلی به من کمک کردند و با توجه به اینکه فکرهای ما خیلی به هم نزدیک بود، تدوین این فیلم خیلی خوب از کار در آمد.
به گفته کتایون جهانگیری برخی از دوستانی که در این فیلم با وی همکاری کردند عبارتند از: مشاور موسیقی فیلم : عبدالحسین دی تیر، مدیر تولید: اکبر آقا محمدی ، تصویر برداران: رسول رفیع زاده و محمد رضایی ، تدوین و طراح پوستر: فرشاد اکتسابی.
